29 กันยายน 2548 07:16 น.
ไรไก่
.
พลิ้วพลิ้วสายลมลูบไล้เคลียใบหญ้า
หยาดน้ำค้างคาใบกลิ้งไปมา
หนึ่งหยดน้ำใสคือหยาดน้ำตา
ขอใบหญ้าเช็ดน้ำตาให้กับฉัน
หนาวไอหนาวของน้ำค้างกลางคืนหนาว
ท้องฟ้าสกาวดาวบานไสวในคืนฝัน
แว่วเสียงเพลงจันทร์เจ้าเฝ้ารำพรรณ
เลือดเนื้อหลั่งเต้นเป็นดนตรีมโหรีแห่งรัก
พลิ้วลีลาลำนำรักแห่งนักฝัน
แสนหวาดหวั่นพรั่นพึ่งฤทัยนัก
ความเหว่ว้าอารมณ์หมองครองประจักษ์
คล้ายเร่งรัดร่ำร้องเราเศร้าวิญญา
กลางแสงเดือนแสงดาวลมหนาวโบก
กลิ่นดอกโศกโชยระรินเคล้าบุบผา
ดอกคิดถึงแตกชูช่อคลอน้ำตา
ดอกรักมาลาจากเฉาแสนเศร้าจินต์
25 กันยายน 2548 09:55 น.
ไรไก่
แม่จ๋า แม่จ๋า
หนูอยากได้เรียนเพียรหาความรู้
ขอแม่ช่วยสนับสนุนหนูทนสู้
เพื่อการเรียนรู้สู้ศึกษาหาวิชา
ลูกจ๋า ลูกจ๋า
อย่าต่อว่าแม่เลยแม่ขอเวลา
เพราะยากจนทนยอมเลี้ยงลูกมา
แสวงหาเงินตรามาให้ลูกได้เรียน
เงินตราที่สะสมไว้ได้น้อยนิด
พอปะทังชีวิตคิดใช้อย่างจนเจียม
ต้องตั้งใจขยันหมั่นพากเพียร
ฝึกฝนอ่านเขียนเพียงเพื่อการศึกษา
อายุของเจ้าเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
ต้องตีตั๋วรถไฟนั้นเต็มค่า
ไปสถานีรถไฟเถอะลูกจ๋า
อย่ารอช้าต้องเดินทางอีกไกล
สวัสดีครับคุณป้า
ตั๋วรถไฟครึ่งราคาจำนวนหนึ่งใบ
หนูน้อยมองแม่นิ่งคิดตอบแทนว่าใช่
แม่รีบตอบไปตั๋วหนึ่งใบซื้อเต็มราคา
ลูกเอ่ยนี่แน่ะตั๋วกับคำจริง
เจ้าอย่าทิ้งเก็บใส่กระเป๋าทุกครา
แลกกับคำโกหกพกเพื่อเหลือเงินตรา
ตั๋วครึ่งราคาไม่แสดงค่าถึงความจริง
หนูน้อยได้คิดติดคำพูดของมารดา
ซึ่งมากค่ากว่าบทเรียนใดใดทุกสิ่ง
บทเรียนใดในโรงเรียนนั้นไม่อ้างอิง
ให้มากกว่าสิ่งจริงที่มารดาพูดไว้ เอย
24 กันยายน 2548 22:03 น.
ไรไก่
ยามตะวันแลง
ฟ้าแดงฉานยามสายัณห์
หมู่นกกาพากันบินกลับรัง
เงาดวงจันทร์ผันกายเข้ามาแทน
ลำแสงส่องสะท้อนลับกับเหลี่ยมเขา
ภาพพร่าเงาทอดยาวสาวเป็นแกน
เส้นดำ ขาว เหลือง ส้ม แสด แดง
เป็นวงแหวนแวดวนกับเชิงเขา
ต้นกล้ากลางทุ่งนาพากันหลับ
ใบหญ้าพับกลับม้วนตัวเหมือนกับเฉา
กลีบดอกไม้หุบหลบใบบางเบา
ใบบานเช้าเบ่งบานยามพรุ่งนี้
ยามเย็นยามตะวันแลง
สายแดดแดงแผดรัศมี
ระยับไหวในท้องนภาธาตรี
ยามสุรีย์เย็นย่ำค่ำสนธยา.
24 กันยายน 2548 10:22 น.
ไรไก่
เมื่อฟ้าสาง
ดวงตะวันทอแสงยามย่ำรุ่ง
แสงสีทองส่องฟ้าเจิดจำรุง
ลำแสงพุ่งคุ้งแถวราวแนวทาง
เป็นสัญญาณของเวลาสู่วันใหม่
เสียงกาไก่ขับร้องซร้องผสาน
ปลุกชีวิตดวงดอกไม้ให้เบ่งบาน
หยดน้ำค้างคาใบหญ้าท้าลมเย็น
สีเหลืองพลิ้วปลิวไสวมาแต่ไกล
ผ่องอำไพใสสว่างยามได้เห็น
พระภิกษุลุกรับบาตรสงบเย็น
ซึ่งทำเป็นกิจวัตรรับตะวัน
ดวงตะวันยามย่ำรุ่ง
ไอขาวกรุ่นมุ่นหมอกสร้างสีสรร
สายเส้นทางชีวิตอาจผิดกัน
เส้นทางฉันกับตะวันยามอรุณ
23 กันยายน 2548 08:45 น.
ไรไก่
ณ.วัดป่าชนบทแห่งหนึ่ง
คำนึงถึงวันสำคัญทางศาสนา
จัดพิธีใหญ่โตคนเต็มศาลา
คนกรุงมาทอดกฐินสามัคคี
วัดจัดงานยิ่งใหญ่ไว้ต้อนรับ
หลวงพ่อจัดงานบุญกุศลศรี
แนะทางธรรมให้คนใฝ่ความดี
จัดให้มีฉากละครย้อนดูตัว
เอาเนื้อมาผูกติดกับหลังหมา
หมาเห็นเนื้อเหลียวงับกัดหลังตัว
กระโดดงับไล่งับอย่างเมามัว
วิ่งไปทั่วตัวขยับงับไม่ทัน
ผู้คนมองสนุกสนานจนหนำใจ
ต่างคิดไปไฉนจะไล่ตามทัน
ยิ้มแย้มหัวเราะเยาะเย้ยหยัน
ไล่งับทันนั่นหมาช่างโง่จริง
หลวงพ่อพูดนี่แน่ะท่านทั้งหลาย
ทั้งหญิงชายไล่งับกับบางสิ่ง
เสื้อผ้าสวยมือถือโก้เสียจริง
ของทุกชิ้นทันสมัยใช้ของดี
ต่างทำงานเหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส
เพื่อขยับตามทันสมัยโดยเร็วรี่
หาเงินทองเพื่อได้ใช้ใจเปรมปรี
ช่างเป็นที่น่าสงสารอย่างหมาเอย
หน้าส่วนตัว
839
