31 ตุลาคม 2548 14:43 น.
ไรไก่
ถึงแม้ฉันจะเป็นแค่กรวดเม็ดน้อย
สีเศร้าสร้อยดูไร้ค่าน่าใจหาย
นำมากองรวมกันนั้นมากมาย
สื่อความหมายภูเขาสูงได้เช่นกัน
ถึงแม้ฉันก้าวเดินได้แสนใกล้
แต่หัวใจหนักแน่นไม่หวาดหวั่น
หนทางไกลแม้นลำบากพร้อมลุยพลัน
ด้วยมาดมั่นถึงก้าวสั้นรวมได้ไกล
คำหนึ่งคำถึงสั้นสั้นแต่มีค่า
แก้ปัญหาหลุดพ้นความหมองไหม้
รสวจีหยาดหยดวางกลางใจ
ก่อเกิดให้เพิ่มในรักภักดิ์มิคลาย
สิ่งเล็กน้อยดูด้อยค่าคราพบเห็น
นำมาเป็นข้อคิดนิมิตรหมาย
ถึงน้อยนิดมากค่าเกินบรรยาย
ส่องลวดลายปรากฎงดงามจริง
29 ตุลาคม 2548 15:59 น.
ไรไก่
พิมใจเจ้าสาวเหนือชาวบ้านนอก
พิมใจบอกติดโรคร้ายเหมือนกับฝัน
เอชไอวีโรคร้ายไม่คุ้นมัน
โลกมืดพลันคิดครวญอยู่อย่างไร
พิมใจเจ้าไม่คุ้นคำเอชไอวี
แต่ถ้าเป็นวีไอพีเธอเล่าไข
คุณภาพชีวิตเป็นอยู่ได้ดั่งใจ
โลกสดใสทำได้ในชีวิตจริง
วีไอพีหมายถึงคุณภาพชีวิต
ไม่ได้คิดเข้าใจหมายถึงสิ่ง
สถานภาพทางสังคมที่พักพิง
ให้แอบอิงยึดนิ่งอุดมการณ์
พิมใจเจ้าดำเนินชีวิตด้วยสติ
และครวญคิดรู้ซึ้งให้แตกฉาน
การกินดีอยู่ดีและทำงาน
ให้สืบสานกับการดำรงตน
การกินดีมิได้หมายกินตามเหลา
และไม่เหมาร้านหรูทั่วแห่งหน
ให้เลือกทานอาหารด้วยเหตผล
ไม่ดิ้นรนให้จำนงต่อพฤติกรรม
การอยู่ดีมิได้หมายบ้านหลังใหญ่
และไม่ใช่รถคันโก้ดั่งจำนรรจ์
หมายถึงมีพี่น้องร่วมสร้างสรรค์
รักผูกพันธ์ไร้ทุกข์สุขทวี
การทำงานถือเช่นเป็นสุขกับงาน
เธอเล่าขานให้ปฏิบัติอย่างถ้วนถี่
ไม่เคร่งเครียดจริงจังเกินพอดี
ทำเท่าที่เหมาะสมและสวยงาม
พิมใจเจ้าเข้าใจความหมายของชีวิต
และค้นคิดควบคุมโรคมิให้ลุกลาม
ปรับเปลี่ยนโลกสร้างคุณค่าชีวิตงาม
พร้อมสืบสานสิ่งดีจนวันวาย
26 ตุลาคม 2548 09:58 น.
ไรไก่
ฉันใช้ร่มกางกั้นกันแดดเผา
เป็นร่มเงาครอบคลุมแสงจากฟ้า
สารรังสียูวีร้อนแรงกล้า
ร่มมากค่าช่างน่าใช้เสียจริง
กันตัวเปียกกางกั้นเสื้อกันฝน
บังตัวตนคลุมครอบทั่วทุกสิ่ง
น้ำฝนมีสารพิษปนแอบอิง
ฝนใสจริงซ่อนนิ่งสิ่งเป็นภัย
ก่อสร้างเขื่อนหมายกั้นเป็นกันชน
เพื่อปวงชนหลุดพ้นพร้อมแก้ไข
น้ำไหล่บ่าท้วมล้นไม่เว้นใคร
อนาถใจเภทภัยควรช่วยกัน
กำแพงกั้นกั้นแนวอาณาเขต
เอกเทศแบ่งแยกพร้อมจัดสรร
ไม่ล่วงล้ำบุกรุกเขตแดนกัน
สมานฉันท์สร้างสรรค์ให้สวยงาม
กั้นศัตรูทางใจใครรู้กั้น
ศัตรูนั้นไร้ตนเล่ห์เสิบสาม
โจมตีใจไหวหวั่นเข้าคลุกคราม
และหักหาญรุกลามจนสิ้นใจ
จิตคนนั้นกั้นกันด้วยธรรมะ
เพื่อลดละกิเลสสิ้นทันใด
แสงธรรมส่องชีวิตให้สดใส
น้อมนำใจพ้นภัยด้วยปัญญา
25 ตุลาคม 2548 13:50 น.
ไรไก่
ดอกไม้บานแล้วโรยโปรยกลีบหล่น
ไม่บานทนเหี่ยวเฉาตามเงือนไข
หยาดน้ำค้างหมอกหม่นละอองไอ
เลยเช้าไปมั่นไม่กระจายแปร
มีเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป
ตามปัจจัยตามเหตุตามกระแส
ล้วนปรุงแต่งมากล้นความปรวนแปร
ไม่เที่ยงแท้ผันแปร"เช่นนั้นเอง"
เกิดเป็นคนค้นรู้สู่ปัญญา
แสวงหาทางรอดควรเพียรเพ่ง
รู้เท่าทันเหตุการณ์เช่นนั้นเอง
จะครื้นเครงบรรเลงประตูธรรม์
22 ตุลาคม 2548 15:21 น.
ไรไก่
ยอมไม่เป็น
สองสามีภรรยาหนาทิฎฐิ
ชอบตำหนิติเตือนให้เสียหาย
ไม่ยอมแพ้แก่กันทำวุ่นวาย
น่าละอายงมงายเชื่อโบราณ
วางมือรับน้ำสังข์ใครวางล่าง
เป็นเรื่องช่างน่าคิดและกล่าวขาน
ตกอยู่ใต้อำนาจตลอดกาล
ตึงเครียดนานหักหาญไม่ยอมกัน
มาวันหนึ่งทั้งคู่ได้ถกเถียง
ขึ้นนอนเตียงประตูลืมปิดมัน
ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันและกัน
ตอลงกันเลิกหันมาพูดจา
ประตูเปิดหมามากินข้าวปลา
เห็นกับตาไม่กล้าไล่ออกมา
ต่างนอนนิ่งกลัวแพ้แก่กันนา
ปล่อยหมามากินอาหารจนหมด
ขโมยเห็นประตูดูไม่ปิด
ย่องเงียบกริบขนของเอาไปหมด
ทั้งคู่เห็นแต่ไม่ยอมละลด
นอนกอดอกไม่ลดทิฎฐิใคร
เพื่อนบ้านเห็นเป็นสิ่งเรื่องน่าขัน
ทะลึ่งกันจับผัวโกนผมให้
กากบาทดูซิจะเป็นไร
ทำดั่งใจหนีไปไม่พูดกัน
ฝ่ายเมียเห็นทรงผมพิศดาร
แสนสำราญหัวเราะเผลอร้องพลัน
เอ๊ะ..นั่นผัวร้องเธอแพ้ฉัน
โดดเต้นมันน่าขันคึกคะนอง
ยอมไม่เป็นเย็นนั้นไม่ได้หรือ
ต่างยึดถือทิฏฐิความลำพอง
ต่างไม่ยอมไม่เย็นต้องสนอง
ให้ลิ้มลองจับจองความแพ้กัน
หน้าส่วนตัว
1340
