27 สิงหาคม 2549 16:49 น.
ไรไก่
สร้อยบุบผามาลาวัลย์
งามเฉิดฉันสวรรค์เสกสรรค์สร้าง
ร้อยรัดมัดมาลีที่ท่ามกลาง
กลีบเบาบางต่างละเอียดละเมียดละไม
วนเวียนวาดลาดเลี้ยวเกลียวกนก
ชั้นเชิงยกช่อลิ่วปลิวไสว
แต้มสีสดงดงามละลานใจ
กลิ่นดอกใบหอมชื่นรื่นอุรา
ร้อยบุบผามาลัยด้วยใจภักดิ์
พร้อมความรักปักใจใฝ่ฝันหา
วางเคียงหมอนก่อนเราเข้านิทรา
ยามหลับตาพาจิตคิดถึงกัน
มอบมาลีนี้แทนยามไกลห่าง
เป็นสื่อกลางวางใจให้สุขสันต์
กลิ่นหอมเย็นเป็นสิ่งยึดผูกพัน
มาลาวัลย์สรรสุขทุกวันคืน
23 สิงหาคม 2549 11:16 น.
ไรไก่
ต้นดอกรักบ่มจมดินมานาน
เวียนผันผ่านกาลเวลาอย่างเศร้าสร้อย
ชีวิตเล็กเล็กทำเหมือนจะรอคอย
อ่อนล้าละห้อยน้อยใจโชคชะตา
เหมือนดั่งฟ้าลิขิตคิดกลั่นแกล้ง
มารร้ายแปลงแฝงร่างพรางเข้าหา
กลั่นหยาดฝนพรมหยดชุบชีวา
ให้ต้นกล้าพาดอกรักชูช่องาม
เจ้าไม่รู้ถูกหลอกออกจากถิ่น
เจ้าลืมสิ้นหรือไรใจไม่ห้าม
คลี่กลีบบานสานรับต่อติดตาม
ไม่ครั้นครามสิ่งใดไม่ป้องกัน
ดอกรักบานชูช่อล้อลมพัด
โบกสะบัดตวัดปลิวหาหวาดหวั่น
ระริกรื่นชื่นฉ่ำเหลือรำพัน
แสนสุขสันต์หรรษาเบิกบานใจ
ชูช่อบานต้านแดดพายุฝน
ภมรยลวนเวียนเปลี่ยนหน้าใหม่
ถูกแสงแดดแผดเผาไหม้บรรลัย
พายุไซร์ซัดกระหน่ำช้ำฤดี
เป็นต้นไม้ได้ตายทั้งยืนต้น
ใบร่วงหล่นบนดินสิ้นศักดิ์ศรี
ซากแห้งเหี่ยวเดียวดายวายชีวี
กลายเป็นเศษธุลีมีคนชัง
17 สิงหาคม 2549 08:05 น.
ไรไก่
ไม่สำคัญว่าคุณมีใครรอ
เพียงแต่ขอมองฉันเพียงเศษเสี้ยว
ไม่ได้คิดติดยึดไว้เพียงผู้เดียว
เพียงแต่เลี้ยวมองบ้างอย่าห่างกัน
ไม่สำคัญว่าถูกเรียกยังไง
เรื่องหัวใจใครห้ามได้ต้องถลำ
กับความรักมักพบเจอทางตัน
เลี้ยวไม่ทันพลันจบด้วยน้ำตา
ไม่เป็นไรวันนี้ฟ้ายังมืดมิด
เมฆเกาะติดปิดบังอย่างแน่นหนา
อย่าหวั่นไหวปล่อยเวียนเปลี่ยนเวลา
รอจนกว่าฟ้างามทางรื่นรมย์
ฉันมิอาจปฏิเสธสิ่งที่เกิด
จำต้องเปิดใจรับอย่างเหมาะสม
รวมความกล้าท้ารับหน้าชื่นชม
ถึงจะล้มผสมบ้างไม่เป็นไร
ในร้านนั้นเก้าอี้ที่ว่างเปล่า โปรดอย่าเหมาเข้าใจไม่มีชื่อเสียง ความจริงคือร้านดีมีค่าคู่เคียง แต่ว่าเพียงเราเข้าก่อนเวลา
ดื่มกาแฟแม้แต่รสขื่นขม คนนิยมชมชื่นแสวงหา เหมือนกับรักผิดหวังชังร้างลา รู้ไหมว่านั้นคือสื่อบทเรียน
บทถนนโค้งคดจดปลายทาง ไม่แตกต่างอุปสรรคมักปวดเศียร แต่ก็เป็นสีสันหมั่นพากเพียร และช่วยเปลี่ยนรสชาดวาดชีวิต
มองบันไดให้เห็นซึ่งจุดหมาย ย่างเยื่องกายให้ระวังพลั้งพลาดผิด อย่ารีบร้อนก่อนเดินให้ครวญคิด ก้าวเท้าผิดนิดเดียวเริ่มต้นใหม่
กระท่อมน้อยห่างไกลใช่โดดเดี่ยว นักท่องเที่ยวเกี่ยวข้องจิตผ่องใส ได้อาศัยเข้าพักจักสมใจ กระท่อมได้ช่วยเหลือเอื้ออารี
สายลมหนาวคราวนี้สั่นสยิว ลมหนาวปลิวลิ่วแล่นกระชั้นถี่ แต่ถ้าใจอบอุ่นกรุ่นพอดี ไม่ควรที่ใส่ใจในสายลม
ถึงแม้คราวอาทิตย์ปิดแสงลับ พรุ่งนี้กลับมาคืนชื่นสุขสม กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเชยชม อย่าตรอมตรมข่มใจรับความจริง
ในวันที่มีแดดแผดแสงจ้า ท้องนภาสว่างอย่างเฉิดฉาย ห้วงทะเลระยิบกระพริบพราย ยากบรรยายหมายความงามเรืองรอง
เธอมองเห็นท้องฟ้าตรงนั้นไหม ดูสดใสสีครามยามแสงส่อง ฉันเก็บไว้ให้เธอคอยจ้องมอง หมายจับจองพื้นฟ้ามาให้เธอ
ฉันจะเป็นเงาไม้ให้พักพิง จะแอบอิงนิ่งพักเมือใจเหงา ยามอ่อนล้าพาปลอบมอบขวัญเนา จะหยอกเหย้าเศร้าหายคลายกังวล
หน้าส่วนตัว
1416
