7 กันยายน 2548 21:27 น.
ไรไก่
มีบ้านหลังใหญ่อยู่หนึ่งหลัง
มีนายจ้างสาวคนสวยหนึ่งคน
เธอมีความรู้อยู่มากเหลือล้น
ร่ำเรียนจนจบจากต่างประเทศมา
ในบ้านมีลูกจ้างอีกหนึ่งคน
เป็นคนยากจนจากบ้านนอกคอกนา
ทำงานรับใช้นายสาวเอือมระอา
เพราะความเซ่อซ่าหาความรู้ไม่มี
นายสาวบอกให้ไปเปิดตู้เย็น
สาวใช้ไม่เคยเห็นตู้เย็นและทีวี
ทำหน้างงงันจนนายจ้างต้องชี้
นี่เรียกว่าทีวีและนี่เรียกตู้เย็น
นายสาวหัวเราะกับความโง่เสียจริง
บอกว่าเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้และก็จำเป็น
สาวใช้หน้าเศร้าตัวเราโง่เหง้าอย่างที่เห็น
คงเช่นนี้กระมั๊งเป็นคนจนไร้การศึกษา
วันหนึ่งสาวใช้ทำอาหารให้นายจ้างได้ทาน
ผัดผักพื้นบ้านงอกงามอยู่ตามท้องนา
สาวใช้ได้เห็นผัดผักนี้ช่างมีคุณค่า
จึงได้นำมาทำให้นายสาวได้ทานกัน
นายสาวได้เห็นผัดผักจึงเกิดความสงสัย
ผักนี่ชื่อกระไรช่วยชี้แจงให้ฉัน
สาวใช้หัวเราะกับนายสาวพลัน
เกิดความงงงันนายของฉันช่างโง่จริง.
6 กันยายน 2548 21:48 น.
ไรไก่
ซุกใจที่เหนื่อยอ่อน
ซ่อนซบกับหมอนหลบพัก
กับงานที่แสนหนัก
หลับพักสายตาน้ำตาริน
ทุ่มเทแรงกายหมายผล
งานยลสู่สิ่งหวังกลับพังพินท์
ลมปากเขาว่าให้ราคิน
หวังสิ้นหมดแรงศรัทธา
มือไม่พายเท้าราน้ำ
ช่างช้ำกับเขาที่ทำนักหนา
โหดร้ายจริงใจไม่เมตตา
อนาถาอนาถใจในตัวคน
ค่าของคนควรอยู่ที่ผลงาน
การทำงานต้องมุ่งงานให้สู่ผล
ไม่ใช่งานที่ทำเพื่อตัวบุคคล
มืดมนคนทำเพื่อตนเอง
เหยียบบ่าคนอื่นเขาขึ้นแท่น
หวังแม้นงานผู้อื่นเขาเฝ้าเล็ง
ช่างทำร้ายเขาทำเฉกเช่น
เลือดเย็นเห็นคนไม่ใช่คน
5 กันยายน 2548 21:43 น.
ไรไก่
ค้นรักสุดขอบฟ้า
สุดไขว้คว้าหารักมาครอบครอง
ขอบฟ้าช่างกว้างใหญ่มากมายก่ายกอง
สองตาส่ายส่องมองหารักแต่ไม่ยักจะพบเจอ
ความรักเป็นจุดเล็กเล็กของโลกใบใหญ่
ซึ่งใครใครต่างอยากได้พบกับรักอยู่เสมอ
แก่งแย่งช่วงชิงกันอย่างจริงจังเชียวนะเกลอ
ใครเผลอเรอเจอถูกลักตัดไปครอง
คนเราให้คุณค่าของความรักมากไปไหม
ไม่ใช่รักจากหัวใจแต่เป็นรักเพื่อแข่งขันมุ่งจับจอง
คุณค่าของชีวิตเป็นเดิมพันทำให้ต้องเศร้าหมอง
ท้าประลองเล่นเป็นเกมแห่งชีวิตพิชิตใจ
ผู้ชนะแห่งเกมชีวิตแสนสุขสันติ์
ลืมนึกถึงวันข้างหน้าอาจแพ้ได้
หลงระเริงเพลิดเพลินเหยียบย่ำใครใคร
ไม่ระวังระไวว่าหัวใจเปลี่ยนได้ง่ายเสียจริง
วันนี้ชนะพรุ่งนี้แพ้หาแน่นอนไม่
รักเกิดทุกลมหายใจเข้าออกไม่หยุดนิ่ง
เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไปในความเป็นจริง
รักเป็นสิ่งไม่มั่นคงสุดค้นพบสุดขอบฟ้า
4 กันยายน 2548 15:07 น.
ไรไก่
ติดบ่วงรักชักใจให้ใหลหลง
เฝ้าพะวงห่วงใยจักมิหาย
อยากติดตามดูแลคู่เคียงกาย
ให้รู้หมายแห่งใจนั้นฉันรักเธอ
สายใยรักบางเบากลัวขาดผล่อย
ได้แต่คอยประคับประคองไว้อยู่เสมอ
การห่างหายระยะทางกั้นฉันกับเธอ
ฉันคอยเก้อเธอไม่มาตามสัญญาใจ
อยู่แห่งไหนอยู่กับใครหรือมีใครใหม่
เธอลืมใจของฉันทิ้งไว้เสียที่ตรงไหน
ฉันมั่นคงและวาดหวังกับเธอมากกว่าใคร
เธอทำให้ฉันรู้ว่าหมดค่าในสายตาเธอ
บ่วงรักเล่ห์เพอุบายให้หลอนหลอก
ใจช้ำชอกกับมายาที่เธอนำเสนอ
ทุกครั้งทุกคราที่พบหรือเจอะเจอ
ก็หลงละเมอกับคารมปนคำหวาน
อยากถอนตัวถอนใจในบ่วงรัก
ให้รู้จักทันเล่ห์เหลี่ยมของบ่วงมาร
ต้องตั้งหลักยึดมั่นมีสติตลอดกาล
อีกไม่นานคงหลุดพ้นจากบ่วงที่รัดใจ
4 กันยายน 2548 10:58 น.
ไรไก่
เป็นธรรมดาของชีวิตย่อมมีความหวั่นไหว
ในเมื่อหัวใจยังพบความผิดหวังและสมหวัง
ความเป็นไปในชีวิตยังคงพบความชอบและชัง
แล้วก็ยังประสบกับความดีเลวปะปนไป
เป็นธรรมดาของคนย่อมหาทางออกให้ชีวิต
ล้วนแต่คิดให้ชีวิตของตนให้สดใส
หาทางออกทางด้านลบโทษดวงโทษพระเจ้าไป
แล้วทำไมทำมองเลยผ่านคือการลงโทษตัวเอง
เป็นธรรมดาของคนย่อมมีอารมณ์ที่หมายมั่น
เน้นความสำคัญในทางผิดที่ตนเองได้คิดเห็น
ไม่ยอมผ่อนอารมณ์หรือคิดพินิจอย่างใจเย็น
จึงเป็นเช่นอันธพาลระรานคนทั่วทั้งเมือง
เป็นธรรมดาของทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้
ย่อมไม่มีอะไรที่จริงแท้แน่นอนในทุกเรื่อง
ย่อมมีการเปลี่ยนแปลงกลับกลายอย่างเนื่องเนื่อง
ย่อมเป็นเรื่องธรรมดาธรรมดาของโลกในทุกทุกวัน
หน้าส่วนตัว
954
