4 ตุลาคม 2548 22:18 น.
ไรไก่
กระแสน้ำยามเช้าไอขาวกรุ่น
ฟายหมอกมุ่นม้วนแฝงลำแสงสาง
วังน้ำเย็น แจ่มใสไม่จืดจาง
วนธารเย็นฉ่ำ ฉ่ำหัวใจ
สายน้ำไหล เรื่อยเรื่อย ข้างริมป่า
หมู่นกกาบินเวียนเคียงคู่ไพร
เถาวัลย์เลื้อยเลาะกิ่งต้นไม้ใหญ่
ชื่นสมใจรื่นรื่นตื่นตามอง
โขดหินใหญ่โดดเด่นกลางลำน้ำ
น้ำไหลข้ามลัดเลาะเซาะไม่ออม
เสียงซ่าซ่าน้ำกระเด็นเซนฟู่ฟอง
ฟุ้งละอองลอยกระจายสายน้ำเย็น
จารึกไว้จดจำเป็นคำกลอน
เขียนอักษรเรียงเรื่องเพียงให้เห็น
กาลครั้งหนึ่งนั่งนอนเที่ยวเดินเล่น
วังน้ำเย็นวนธาราพาสุขใจ
3 ตุลาคม 2548 22:08 น.
ไรไก่
ยามแลงตะวันรอนแดงฉาน
แวกม่าน..ทิวไม้...ไพรสนธิ์
หมู่นกบินกลับรังยามมืดมน
ผู้คนเดินทางอย่างวุ่นวาย
เดินเลียบเทียบริมทุ่งกับใจเหงา
ชีวิตเราดูมิดมืดน่าใจหาย
ยืนมองสุดขอบฟ้าอย่างเดียวดาย
เสียดายใจรักซ้อนซ่อนรักลวง
สายลมพัดผ่านกายาช่างหนาวเหน็บ
เจ็บปวดกับความรักมักซ้ำทรวง
ภาพอดีตกรีดใจจนน้ำตาร่วง
หนักหน่วงเกินหัวใจจะไหวติง
ยืนคอยใครอย่างเดียวดายตรงปลายฟ้า
พร้อมน้ำตาไหลย้อยอย่างอ้อยอิ่ง
ฟ้าสีฟ้ามืดคล้ำตามความจริง
ใครหนอทิ้งให้เราหลงเฝ้าคอย
29 กันยายน 2548 07:16 น.
ไรไก่
.
พลิ้วพลิ้วสายลมลูบไล้เคลียใบหญ้า
หยาดน้ำค้างคาใบกลิ้งไปมา
หนึ่งหยดน้ำใสคือหยาดน้ำตา
ขอใบหญ้าเช็ดน้ำตาให้กับฉัน
หนาวไอหนาวของน้ำค้างกลางคืนหนาว
ท้องฟ้าสกาวดาวบานไสวในคืนฝัน
แว่วเสียงเพลงจันทร์เจ้าเฝ้ารำพรรณ
เลือดเนื้อหลั่งเต้นเป็นดนตรีมโหรีแห่งรัก
พลิ้วลีลาลำนำรักแห่งนักฝัน
แสนหวาดหวั่นพรั่นพึ่งฤทัยนัก
ความเหว่ว้าอารมณ์หมองครองประจักษ์
คล้ายเร่งรัดร่ำร้องเราเศร้าวิญญา
กลางแสงเดือนแสงดาวลมหนาวโบก
กลิ่นดอกโศกโชยระรินเคล้าบุบผา
ดอกคิดถึงแตกชูช่อคลอน้ำตา
ดอกรักมาลาจากเฉาแสนเศร้าจินต์
25 กันยายน 2548 09:55 น.
ไรไก่
แม่จ๋า แม่จ๋า
หนูอยากได้เรียนเพียรหาความรู้
ขอแม่ช่วยสนับสนุนหนูทนสู้
เพื่อการเรียนรู้สู้ศึกษาหาวิชา
ลูกจ๋า ลูกจ๋า
อย่าต่อว่าแม่เลยแม่ขอเวลา
เพราะยากจนทนยอมเลี้ยงลูกมา
แสวงหาเงินตรามาให้ลูกได้เรียน
เงินตราที่สะสมไว้ได้น้อยนิด
พอปะทังชีวิตคิดใช้อย่างจนเจียม
ต้องตั้งใจขยันหมั่นพากเพียร
ฝึกฝนอ่านเขียนเพียงเพื่อการศึกษา
อายุของเจ้าเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
ต้องตีตั๋วรถไฟนั้นเต็มค่า
ไปสถานีรถไฟเถอะลูกจ๋า
อย่ารอช้าต้องเดินทางอีกไกล
สวัสดีครับคุณป้า
ตั๋วรถไฟครึ่งราคาจำนวนหนึ่งใบ
หนูน้อยมองแม่นิ่งคิดตอบแทนว่าใช่
แม่รีบตอบไปตั๋วหนึ่งใบซื้อเต็มราคา
ลูกเอ่ยนี่แน่ะตั๋วกับคำจริง
เจ้าอย่าทิ้งเก็บใส่กระเป๋าทุกครา
แลกกับคำโกหกพกเพื่อเหลือเงินตรา
ตั๋วครึ่งราคาไม่แสดงค่าถึงความจริง
หนูน้อยได้คิดติดคำพูดของมารดา
ซึ่งมากค่ากว่าบทเรียนใดใดทุกสิ่ง
บทเรียนใดในโรงเรียนนั้นไม่อ้างอิง
ให้มากกว่าสิ่งจริงที่มารดาพูดไว้ เอย
24 กันยายน 2548 22:03 น.
ไรไก่
ยามตะวันแลง
ฟ้าแดงฉานยามสายัณห์
หมู่นกกาพากันบินกลับรัง
เงาดวงจันทร์ผันกายเข้ามาแทน
ลำแสงส่องสะท้อนลับกับเหลี่ยมเขา
ภาพพร่าเงาทอดยาวสาวเป็นแกน
เส้นดำ ขาว เหลือง ส้ม แสด แดง
เป็นวงแหวนแวดวนกับเชิงเขา
ต้นกล้ากลางทุ่งนาพากันหลับ
ใบหญ้าพับกลับม้วนตัวเหมือนกับเฉา
กลีบดอกไม้หุบหลบใบบางเบา
ใบบานเช้าเบ่งบานยามพรุ่งนี้
ยามเย็นยามตะวันแลง
สายแดดแดงแผดรัศมี
ระยับไหวในท้องนภาธาตรี
ยามสุรีย์เย็นย่ำค่ำสนธยา.
หน้าส่วนตัว
886
