4 มิถุนายน 2545 21:54 น.
ไม้เก็ด
เธอนั้นซนกว่าใครที่ในห้อง
ไม่ค่อยมองเวลาครูมาสอน
ทั้งมาสายบ่ายล่วงก็ง่วงนอน
การเรียนอ่อนกว่าใครที่ในชั้น
ครูจะเตือนอย่างไรไม่ค่อยเชื่อ
แถมยังเบื่อหน้าครูจู่หุนหัน
จะเดินสวนพอพบเธอหลบพลัน
ทุกทุกวันเป็นอย่างนี้...ครูหนักใจ
แต่เธอก็พอมีดีอยู่บ้าง
มิทิ้งขว้างการบ้าน งานมอบให้
ครูก็รู้แม้ไม่บอก เธอลอกใคร
พอทำให้รู้บ้างแม้บางเบา
ครูห่วงเธอที่สุดประดุจลูก
ชี้ผิดถูกรู้ไว้จะไม่เขลา
หนึ่งปีที่พ้นผ่านไม่นานเนา
รู้ไหมเล่าครูเหนื่อยล้า เหมือนห้าปี
บัดนี้เธอกลับตนเป็นคนใหม่
เอาใจใส่การศึกษารู้หน้าที่
ผลการเรียนดีขึ้น ชื่นชีวี
นิมิตดีก้าวมาค่าเลิศเลอ
แม้ครูไม่ได้สอนเธอตอนนี้
ครูก็มีอุระห่วงเสมอ
กับข่าวที่รับรู้..รู้ไว้เธอ
น้ำตาเอ่อทันที...เพราะดีใจ
4 มิถุนายน 2545 21:42 น.
ไม้เก็ด
ฝนตกชุ่มฉ่ำใจในหน้าฝน
เป็นเพราะผลมีป่าพาฝนหลั่ง
บ้านเมืองร่มเย็นดีชื่นชีวัง
เป็นเพราะยังมีป่าพาร่มเย็น
เรามีน้ำใช้สอยบ่อยบ่อยอยู่
เป็นเพราะรู้รักษ์ป่าคุณค่าเห็น
เรามีปัจจัยสี่ที่จำเป็น
ไม่ลำเค็ญเพราะมีป่า มาเนิ่นนาน
บ้านเมืองไม่แห้งแล้งทุกแห่งหน
เป็นเพราะผลมีป่าพาสุขศานติ์
อากาศดี มีหายใจ ใสลำธาร
เป็นเพราะการมีป่าไม่อาดูร
เรามีดินอุดมสมบูรณ์อยู่
เพราะป่าคู่เคียงไทยไม่สิ้นสูญ
เรามีสิ่งแวดล้อมดีทวีคูณ
เพราะเราพูนเพิ่มป่าพาราไทย
เรามีสัตว์ป่าอยู่คู่ไพรพฤกษ์
เพราะป่าลึกป่าชัฎ สัตว์อาศัย
เราคงมีชีวินไม่สิ้นใจ
เพราะป่าไม้คงอยู่อุ้มชูเรา
หากเราทำลายป่าพาวิบัติ
คน พืช สัตว์ วอดวาย หายพงศ์เผ่า
รักษาป่าเอาไว้ให้นานเนา
ทุกค่ำเช้ารื่นรมย์สุขสมบูรณ์.
หน้าส่วนตัว
919
