29 เมษายน 2551 15:29 น.
ไม้หอม
ไม่นับหนึ่งใหม่แม้ใจจะติดลบ
และก็จะไม่กลับมาคบใหม่
น่าเบื่อที่ให้เธอมาทำร้ายใจ
พอสักทีดีไหมเรื่องของเรา
พอทีเรื่องเราเรื่องความรัก
ให้มันแตกหักสักทีคงไม่เหงา
เพียงพอแล้วรักครั้งนี้ที่ความเศร้า
ระหว่างเราคงพอจบสักที
24 เมษายน 2551 16:18 น.
ไม้หอม
เกลียดนักรักแท้ไม่ต้องพูด
ไม่รู้จะพิสูจน์ด้วยคำไหน
คิดเอาเองไม่ได้ความในใจ
บอกหน่อยได้ไหมรักกันสักที
เหนื่อยนะมันน่าเบื่อ
ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ต้องเดาแบบนี้
บอกมาหน่อยได้ไหมสักนิดก็ดี
นะขอร้องเถอะคนดีพูดมาสักทีว่ารักกัน
8 เมษายน 2551 11:54 น.
ไม้หอม
คิดถึงคำนี้มีความหมาย
มากมายให้หัวใจได้เพ้อฝัน
และถ้ามีใครอีกคนคิดเหมือนกัน
ก็คงดีในทุกวันสุดชื่นใจ
คิดถึงลึกซึ้งในห่วงหา
เมื่อมีความไกลเข้ามาถึงได้รู้ว่าคิดถึงแค่ไหน
ขอบคุณระยะทางที่ทำให้คิดถึงเธอมากกว่าใคร
ขอบคุณความห่างไกลที่ทำให้ความผูกพันยังมี
ต่อให้ระยะทางห่างไกล
เธอก็ยังมีฉันใช่ไหมในตอนนี้
อย่ากลัวความห่างไกลถ้าหากสองใจยังรักกันดี
แค่ความห่างเท่านี้ไม่มีประโยชน์อะไร
คิดถึงนะคิดถึง
เพียงแค่คำคิดถึงก็ไม่รู้จะซึ้งไปแค่ไหน
แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเรายังมีกันตลอดไป
ระยะทางความห่างไกลไม่เคยทำให้เราไกลกัน
อย่ากลัวไปเลยความห่างไกล
เรายังมีใครคอยห่วงใยทุกห้วงฝัน
คำว่าคิดถึงยังลึกซึ้งในคืนวัน
และในทุกคืนวันความผูกพันมันยังมี
8 เมษายน 2551 11:43 น.
ไม้หอม
เพราะอะไรหัวใจจึงหวั่นไหว
แค่เธอมีใครมาแทนที่
หยดน้ำตาหลั่งมาไม่เหลือดี
ทิ้งทุกอย่างไว้ตรงนี้แล้วจากไป
ฉันมีค่าอะไรเหลืออยู่บ้าง
นอกจากความอ้างว้างที่ร้าวไหว
ภาพของฉันในใจเธอหลือสิ่งใด
เมื่อวันนี้หมดเยื่อไม่เหลือใยไม่เอ่ยลา
เธอมีใครอีกคนที่ว่าดี
มากกว่าใครคนนี้คนก่อนหน้า
ต้องกลายเป็นแฟนเก่าให้เขาเข้ามา
ทั้งที่ยังไม่เคยรู้ว่าเธอมีใคร
ระยะทางคงสำคัญกับเธอมาก
มากจนทำให้การจากต้องหวั่นไหว
เพิ่งรู้ว่ารักมากค่าแพ้สิ่งใด
แท้ที่จริงแพ้ใจคนไกลกัน
อย่าอ้างระยะทางในความรัก
เมื่อเธอต้องการแตกหักเมื่อรักบั่น
อย่าอ้างความไกลที่ทำใจเลิกผูกพัน
เมื่อเองเองที่ต้องการเปลี่ยนผันวันห่วงใย
เธอเลื่อกใครอีกคนให้เข้ามา
แทนที่ความเหว่ว้าความหวั่นไหว
เข้ามาแทนที่กันในหัวใจ
และให้ฉันกลายเป็นใครที่ถูกลืม
4 เมษายน 2551 11:27 น.
ไม้หอม
อย่ากลัวการจากลาหรือว่าร้องไห้
ฉันอยู่นี่เป็นกำลังใจอยู่เสมอ
ไม่ว่าเธอจะมีใครเคียงข้างเธอ
หรื่อว่าวันนี้น้ำตาเอ่อหลั่งริน
อย่ากลัวการจากลาเลยเพื่อนรัก
อย่ากลัวการแตกหักหรือสูญสิ้น
อย่ากลัวการเปิดหูเปิดตาการได้ยิน
อย่ากลัวความจริงแม้แทบดายดิ้นสิ้นใจ
ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ
เสมอเมื่อยามเธอหวั่นไหว
หลั่งน้ำตาให้พอสาแก่ใจ
แล้วเริ่มต้นวันใหม่ด้วยใจที่มี
ฉันรู้ว่ามันอาจยาก
และคงลำบากเมื่อเธอรวดร้าวขนาดนี้
แต่จะมีประโยชน์อะไรหากต้องร้องไห้ไปทั้งปี
ลบลืมไปบ้างในสิ่งไม่ดีก็ทิ้งมัน
เธอยังมีคนที่รักเฝ้ารออยู่
ยังมีผู้คนที่ต้องช่วยคอยเติมฝัน
คนอื่นอีกมากมายที่พบเจอความเลวร้ายในคืนวัน
แม้ว่าเขาจะไหวหวั่นแต่คนเหล่านั้นก็ยังหยัดยืน
แล้วเธอละจะยอมแพ้
ชีวิตยังมีทางแก้แค่ลืมตาตื่น
คิดเสียว่ามันแค่ฝันร้ายชั่วข้ามคืน
ยิ้มเถอะนะแม้จะฝืนความข้างใน
โลกกว้างยังรอเธอให้ก้าวต่อ
อย่าเพิ่งแท้หรือท้อจนหวั่นไหว
หลั่งน้ำตามาบ้างช่างปะไร
เพื่อล้างคราบรอยอาลัยที่เคยมี
ฉันยังอยู่ตรงนี้นะนกน้อย
แม้ผืนฟ้าจะค่อยแปรเปลี่ยนสี
จะโอบอุ้มคุ้มครองทุกนาที
ให้นกน้อยได้มีซึ้งแรงใจ
ปีกเจ้าอาจบอบช้ำกรำงานหนัก
ตัวเจ้าอาจไม่มีหลักให้อาศัย
ขาเจ้าอาจจะล้าเกินยึดสิ่งใด
ตาเจ้าอาจบอดไบ้ในบางที
แต่ไม่เป็นไรนะนกน้อย
ฟ้าจะคอยโอบอุ้มไปทุกที่
ทั่วทุกพื้นแผ่นฟ้าปฐพี
เจ้าจะมีเราอยู่คอยคู่เคียง
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
1170
