27 กันยายน 2550 13:59 น.
ไม้หอม
รักเธอนะรักเธอมากที่สุด
รักจนไม่อาจหยุดรักเธอได้
รักจนไม่อาจมองหน้าใครใคร
นอกจากหัวใจจะมองแหน้าเธอ
24 กันยายน 2550 09:23 น.
ไม้หอม
แค่ฟ้าหม่นฝนมัวก็กลัวแล้ว
ไม่อยากให้มีแววน้ำตาหล่น
แค่คิดถึงวันเก่าเราสองคน
ทำเอาน้ำตาหล่นวันฝนมัว
น้ำตาหล่นลงมาเวลาเศร้า
ฟ้าเอ๋ยฟ้าทำเราเปียกทั่วหัว
เปียกหมดแล้วใจเจ้ากรรมทำเปียกตัว
น้ำตาไหลเกือบหมดขั้วจากหัวใจ
ฟ้าก็หม่นฝนก็มัวกลัวที่สุด
น้ำในตาก็ไม่หยุดหลั่งรินไหล
ฉันท้อแท้เกินกว่าทำสิ่งใด
นอกจากยืนร้องไห้ในฝนพรำ
21 กันยายน 2550 14:31 น.
ไม้หอม
โอบกอดตัวเองในคืนเหงา
ที่สุดแล้วเหลือแต่เงาเธอเท่านั้น
ที่ผ่านมาไม่หลงเหลือความผูกพัน
และแล้วฉันก็ต้องนั่งหลั่งน้ำตา
ไม่มีความอบอุ่นใดในอ้อมแขน
ไม่มีเธอเป็นแฟนยิ่งเหว่ว้า
ไม่มีเธอิอีกแล้วในเวลา
ไม่มีเธอมีน้ำตามาแทนกัน
ฉันนั่งโอบกอดตัวเองในคืนเหงา
อยู่กับเงาของเธอจนร้าวหวั่น
ปล่อยน้ำตารินไหลใต้แสงจันทร์
อยู่บนคืนและวันที่ปวดใจ
21 กันยายน 2550 10:55 น.
ไม้หอม
แค่เพียงพลิ้วลิ่วผ่านลำธารห้วย
กลิ่นของกล้วยไม้หอมมิห่างหาย
แค่พลิ้วเพียงผ่านล่องหอมมิวาย
แค่เพียงพลิ้วผ่านสายลำนที
หอมเจ้าเอยหอมเจ้ากลื่นไม้หอม
ภูมรินทร์บินล้อมดอมกลิ่นสี
หอมมิจางกลางถิ่นเช้าราตรี
หอมด้วยกลิ่นด้วยสีที่ยั่วใจ
แค่เพียงพลิ้วลมผ่านแค่เพียงครู่
เพียงเช้าตรู่ผ่านมาพาหวั่นไหว
แค่พลิ้วลมเพียงผ่านม่านหัวใจ
กลับเปิดรับเจ้าไปจนเต็มดวง
21 กันยายน 2550 10:41 น.
ไม้หอม
ถ้าเป็นไปได้อย่างที่ฝัน
ทุกคืนวันก็คงไม่เป็นแบบนี้
รักที่เคยผูกพันและหวังดี
มาวันนี้กลับมีการเปลี่ยนแปลง
เธอเปลี่ยนไปแล้ว...ไม่เหมือนเก่า
รักของเราก็เหมือนกับฟ้ามาแกล้ง
นิดเดียวเธอไม่เคยเลยจะแสดง
และแอบแฝงใครไว้ในดวงตา
เธอมีใครอีกคนที่ตรงนี้
พร้อมพร้อมที่มีฉันในห่วงหา
เธอมีเขาให้รักและศรัทธา
เธอมีฉันคั่นเวลาไปวันวัน
แล้วรักฉันต้องมีวันมาจบสิ้น
เมื่อคำพูดที่ได้ยินทำร้าวหวั่น
ไม่เคยรักแค่หลอกลวงความผูกพัน
ที่ผ่านมาแค่แบ่งปันเศษหัวใจ
เพราะเป็นไปไม่ได้อย่างที่ฝัน
วันนี้ความรู้สึกนั้นทำหวั่นไหว
นำตาหลั่งลงมาง่ายง่ายไม่อายใคร
วันนี้หมดสิ้นแล้วหัวใจ...ฉันแหลกราญ