27 ตุลาคม 2549 09:12 น.
ไม้หอม
ขอเป็นบทสุดท้ายที่จะเขียน
จากอารมณ์จวนเจียนจะย่อยสลาย
ยิ่งถลำ ซ้ำลึก เจ็บง่ายดาย
ยิ่งเผลอใจยิ่งคล้ายจะพ่ายใจ
ไม่สนุกเลยใจที่ก่อนเคย
เงียบนิ่งเย็นชาเฉยเหมือนน้ำใส
ตามวิถีธรรมดาเคยเป็นไป
แล้วจู่จู่เกิดหวั่นไหวเพราะริรัก
ขอเป็นบทสุดท้ายที่จะเขียน
จากอารมณ์จวนเจียน แตกหัก
ขอเวลาให้ใจฉัน หยุดพัก
เพื่อวันหนึ่งฉันจัก .. ได้ลืมเธอ
27 ตุลาคม 2549 09:05 น.
ไม้หอม
คงโทษเธอไม่ได้
เพราะการล้างลามันคงปวดใจ....ไม่แตกต่าง
เธอไม่ผิด...ที่คิดแยกทาง
คงมีเหตุผลบางอย่างที่ยากอธิบาย
ไม่ว่าจะอย่างไร...ก็ตาม
ความรักของเธอก็ยังคงงดงาม...มีความหมาย
แม้พรุ่งนี้...เห็นเธอที่แสนดี...เปลี่ยนไป
ฉันคงโทษเธอไม่ได้...ฉันไม่เป็นไรคนดี
อาจเจ็บปวด...ทรมทาน....
กับน้ำตามหาศาล...ในครั้งนี้
แม้ไม่มีเหตุผลของการเลิกลา...ที่มี
ช่างเถอะ...คนดี...ฉันไม่อยากฟัง
16 ตุลาคม 2549 14:02 น.
ไม้หอม
อยากหยุดพักเสียบ้างกับชีวิต
ลบความคิดที่มีในห้วงฝัน
เพราะเหนื่อยล้าเหลือเกินกับคืนวัน
อยากหยุดคิดดหยุดฝันหยุดวันคืน
เพราะเหนื่อยล้ากับทุกอย่างในชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ไม่มีแรงจะแข็งขืน
สองมือล้าพร้อมสองขาไม่อาจยืน
ลืมตาตื่นฝืนยิ้มน้ำเปื้อนตา
หยุดได้ไหมหยุดทุกอย่างไว้ตรงนี้
ลบเรื่องราวที่มาเข้ามาหา
ลืมทุกเรื่องเลวร้ายใต้ชายคา
ลืมทุกวันเวลาที่ร้าวราน
15 ตุลาคม 2549 15:58 น.
ไม้หอม
เพราะฉันไม่มีเวทย์มนต์ใดใด
ฉันจึงเป็นได้เพียงแค่คนห่างไกลเท่านี้
เพราะฉันไม่มีคาถาใดใดในปฐพี
ฉันจึงมีรักที่ป่นปี้ในหัวใจ
เพียงเพราะผู้วิเศษไม่ใช่ฉัน
ฉันจึงยังคงไหวหวั่นหม่นไหม้
เพราะไม่ใช่เทวดาหรือนางฟ้าองค์ใด
ฉันจึงยังหม่นไหม้และร้าวราน
15 ตุลาคม 2549 15:47 น.
ไม้หอม
มันจบลงแล้วจริงๆในวันนี้
ทุกเวลานาทีมันหมดค่า
หมดสิ้นรักเยื่อใยในศรัทธา
เหลือแต่เพียงน้ำตาจากหัวใจ
ทั้งๆที่เคยคิด
ว่าชีวิตคงเลือกได้
แต่ความจริงฉันไม่มีทางเลือกใด
นอกจากรอเธอจากไปแต่โดยดี
ในวันนี้ทุกอย่างมันจบลงแล้วจริงๆ
มันหมายถึงทุกๆสิ่งมันป่นปี้
ทั้งความรักและศรัทธาที่เคยมี
มันจบลงตรงนี้ที่คำลา
เธอมีทางเดินชีวิตใหม่
กับใครอีกคนที่มากค่า
คนที่พ่อแม่เธอรักและเมตตา
ผิดกับฉันคนธรรมดาที่พ่อแม่เธอไม่ปรารถนาจะมี
นับจากนี้อีกไม่นาน
ทุกอย่างจะเป็นวันวานนับจากนี้
สำหรับเธอคงไม่ทุกข์ไม่ใยดี
ไม่เหมือนฉันคนนี้แทบขาดใจ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
791
