5 กันยายน 2551 19:52 น.
ไม้หอม
ภาพที่เธอเดินจับมือกับเขา
ตามติดเป็นเงาความหวั่นไหว
ตอกย้ำให้เจ็บจมตรมหัวใจ
ฟ้ายังพาเขาให้มาเจอกัน
สองมือผูหญิงสั่นเทา
ลมหายใจบางเบาไหวหวั่น
เปลี่ยนจังหวะการเต้นหัวใจโดยพลัน
ภาพเธอกับเขาทำฉันน้ำตาริน
ทำไมฟ้าไม่สงสารฉันบ้าง
ทำไมทำให้อ้างว้างสูญสิ้น
หรือฟ้ากลัวว่าใจไม่พังภินทร์
จึงส่งภาพเธอมาให้ดายดิ้นสิ้นหัวใจ
5 กันยายน 2551 18:08 น.
ไม้หอม
ผิดที่ฉันเองใช่ไหม
ที่เผลอเข้าไปรักอยากเป็นเจ้าของ
ผิดที่ฉันเองที่เผลอไปเหลียวมอง
ทั้งที่เธอมีเจ้าของคนของใจ
แม้แต่เพื่อนก้ไม่อยากจะใกล้ชิด
แล้วชีวิตจะยืนอยู่อย่างไรได้
เมื่อวันนี้เธอไม่รักฉันเข้าใจ
ขอแค่ความเป็นเพื่อนได้ไหมให้ซึ้งกัน
ฉันรู้....ว่ามันไม่มีทางใด
ที่จะดึงให้เธอมาหยุดอยู่ที่ฉัน
แค่คำว่าเพื่อนก็ยากนักจะผูกพัน
เธอได้แต่ปฏิเสธฉันไปทุกที
เข้าใจนะในความรู้สึก
ในส่วนลึกที่เธอมีอยู่ตอนนี้
รู้ว่าเธอมีใครที่แสนดี
และฉันเองก็ไม่อาจแทนที่ใคร
แล้วเธอละ...เพื่อนรัก
เคยเข้าใจฉันบ้างไหม
ไม่รักฉันก็ได้ไม่เป็นไร
ขอแค่เพียงเข้าใจฉันก็ยังดี
2 กันยายน 2551 14:47 น.
ไม้หอม
ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหม...ในวันนั้น
ว่าให้เลือกความผูกพันที่สดใส
อย่าใช่สมองมาเพื่อลองรักใคร
จงใช้หัวใจที่มีสื่อออกมา
อย่าลวงหลอกอีกคนให้มารัก
ทั้งทั้งที่มิรู้จักมิห่วงหา
อย่าเอาแต่ความสบายให้เข้ามา
ไปปรนเปรอคนอีกฟ้าที่ภักดี
อย่าหลอกใครให้รักให้ลุ่มหลง
หากว่าเธอยังคงมีใครที่
เฝ้าห่วงหาด้วยรักที่ใจมี
ได้โปรดเถิดคนดีอย่าหลอกกัน
ในวันนี้.....
เธอไม่เหลือสักคนที่เฝ้าคอยฝัน
เขามาบอกว่าเธอเลวสารพัน
และเลือกเดินจากกันไม่หันมอง
กับคนที่เธอรัก
เฝ้าถนอมแน่นหนักเป็นเจ้าของ
เริ่มเหินห่างร้างลาให้หมายปอง
และเริ่มฟ้องด้วยแววตาว่าหมดใจ
เวลานี้......
อยากถามเธอนักคนดีมีใครไหม
คนที่เธอเฝ้าคอยหาเฝ้าห่วงใย
เขาเดินจากเธอไปที่ไหนกัน
เวลานี้.....
กับคนที่เคยภักดีกับเธอในวันนั้น
เขาไม่เหลือเยื่อใยให้ซึ้งกัน
และจากไปพร้อมความฝันในวันเวลา
ในวันนี้เวลานี้.......
เพื่อนที่แสนดียังคงคอยห่วงหา
ในนามความรักที่เคยให้
กับเธอตลอดเวลา
ขอยืนยันด้วยหัวใจ
และสมองสองดวงตายังเหมือนเดิม
/font>
28 สิงหาคม 2551 15:43 น.
ไม้หอม
เธอเคยเป็นเหมือนกันไหม
ขณะที่เราวิ่งไล่ไปไขว่คว้า
ใครอีกคนก็ยิ่งห่างทางสายตา
ทั้งที่เราหมายตาอยากจับจอง
ขอเข้าไปอยู่สักนิดจะได้ไหม
แม้ไม่อาจเข้าไปเป็นเจ้าของ
แต่ขอมีสิทธิ์ได้เมียงมอง
แอบปองเอาไว้ในสายตา
แต่ในขณะเดียวกัน
เขาคนนั้นกลับยิ่งไม่มาหา
ห่างเหินไปไกลให้ลับตา
โทรศัพท์ก็ไม่รับสักคราคุยสักที
เหมือนยิ่งวิ่งแล้วยิ่งไกลไปไม่ถึง
เหมือนพยายามจะนับหนึ่งก็ถอยหนี
เหมือนเข้าใกล้ให้ห่วงใยได้หวังดี
เหมือนกับยิ่งทวีความห่างไกล
คนเรานี่ก็แปลก
ชอกแหวกแนวชอบหวั่นไหว
ต่างวิ่งตามคนที่ไม่มีใจ
ต่างวิ่งหนีคนวิ่งไล่ที่เข้ามา
ธรรมดาเหมือนกันใช่ไหม
เราย่อมเลือกคนที่รักหมดใจที่ห่วงหา
แม้เขาไม่เมียงมองแม้หางตา
ยังหยัดยืนฝืนท้าความเป็นจริง
หวังเพียงเพื่อสักวันจักสมหวัง
แม้ริมฝั่งเหินห่างเหมือนคว้างทิ้ง
มองไม่เห็นปลายทางความเป็นจริง
แต่ก็ยังหยุดนิ่งในหัวใจ<
/font>
27 สิงหาคม 2551 19:44 น.
ไม้หอม
ฝนไม่ได้ตกลงมาทั่วฟ้า
น้ำตาก็คงมีเวลา...หยุดไหล
ความรักก็มีเวลาหมดเยื่อใย
หัวใจก็มีเวลาให้ร้าวราน
ชีวิตมีไว้ให้ก้าวต่อ
ความท้อมีไว้ให้ก้าวผ่าน
ชีวิตแม้ต้องทรมาน
ต้องการสิ่งที่คือความจริง
เรียนรู้ชีวิตอย่าคิดลึก
ตรองตรึกค้นหาในทุกสิ่ง
เวลาชีวิตอย่าทอดทิ้ง
ชีวิตนี่แหละยิ่งต้องดูแล
พ่ายแพ้มาบ้างไม่แปลก
แตกแยกกันบ้างอย่าท้อแท้
ทุกสิ่งล้วนมีการเปลี่ยนแปร
ตั่งมั่นใจให้แน่วแน่ก็เป็นพอ
น้ำตาหลั่งมาเหมือนห่าฝน
ให้กับคนที่ต้องเลิกติดต่อ
หมดสิ้นแล้วความรักที่เฝ้ารอ
พอเถอะพอลาความท้อไปสักที
ฉันต้องเป็นฉัน
อยู่เพื่อคืนและวันที่ตรงนี้
สู้ยืนหยัดด้วยหัวใจที่ฉันมี
และยิ้มรับกับสิ่งที่จะเข้ามา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
751
