13 กรกฎาคม 2552 17:19 น.
ไม้หอม
สายฝนโปรยโรยรดหยดลงพื้น
น้ำตาไหลสะอื้นเพราะห่วงหา
เพราะเธอมีใครอีกคนเดินเข้ามา
โลกใบนี้เลยเหว่ว้าสีหม่นเทา
ดีใจด้วยที่มีคนเดินเคียงข้าง
โลกนี้จะได้ไม่อ้างว้างเปลี่ยวเหงา
การเดินทางจะได้เหงาเหมือนมีเรา
โลกใบนี้คงไม่ศร้าเพราะใครอีกคนเดินเข้ามา
ดีใจกับเธอด้วย
ที่มีสาวสวยเดินเข้ามาหา
เข้ามาร่วมเดินทางผ่านกาลเวลา
ทำให้วันนี้เธอเริงร่าไม่เงียบงัน
ผิดกับฉันในวันนี้
ความรู้สึกที่มีเริ่มไหวหวั่น
การเดินทางข้างหน้าผ่านคืนวัน
ไม่รู้เมื่อไหร่ฉันจะหยุดหลั่งน้ำตา
สายฝนยังคงโปรยปราย
ความเลวร้ายเริ่มเข้ามาหา
หัวใจดวงเดิมกำลังด้านชา
แต่น้ำตาก็ยังไม่จากไป
เศร้าหรือเปล่ากับวันฝนตก
เรื่องราวจึงวนวกกลับมาใหม่
หลั่งน้ำตาง่ายดายง่ายเกินไป
ทั้งที่รู้แต่ทำใจไม่ได้เลย
วันนี้ตอนนี้จึงขอเศร้า
ขอซดเหงากินน้ำตาให้ชาเฉย
ขอเบียร์ใจเย็นเย็นให้คุ้นเคย
ขอข้าวผัดรักระเหยก่อนจากลา
9 มิถุนายน 2552 15:47 น.
ไม้หอม
บนทางเดินที่ยาวไกล
วันนี้ไม่เห็นใครเคียงข้างฉัน
อยู่เดียวเปลี่ยวดายในแต่ละวัน
อ่อนแอไหวหวั่นยังเดินทาง
ฉันเหนื่อยท้อกับวันนี้
ที่นี้เหมือนมีแต่อ้างว้าง
ฝันข้างหน้าเหมือนว่าจะเลือนลาง
ฉันหมดแล้วไม่อาจสร้างกำลังใจ
เหนื่อยเหมือนอย่างที่ไม่เคยเหนื่อย
ชีวิตเหมือนว่าเรื่อยเรื่อยไร้จุดหมาย
ทางเดินเคว้งคว้างเหมือนอยู่กลางทะเลทราย
ความรักฉันหล่นหายจากลา
วันนี้น้ำตาเหมือนไม่มีจะรินไหล
ความห่วงใยเหมือนไม่เคยให้ห่วงหา
คำว่ารักเหมือนไม่เคยได้ศรัทธา
วันเวลาเหมือนเดินมาฆ่าหัวใจ
เธอจากไปแล้วในครั้งก่อน
วันนี้ยังอาทรและรอนไหว
หวังสักวันว่าเธอจะเห็นใจ
ใครสักคนที่ใช้ใจเพื่อรักเธอ
27 เมษายน 2552 18:41 น.
ไม้หอม
อกหักคร้าบมันเจ็บลึก
ลึกเท่าไหร่ไม่เคยรู้
แต่ตอนนี้ที่ฉันเป็นอยู่
น้ำตาร่วงพรูทุกวี่วัน
ฉันเหนื่อยเหมือนกันกับความรู้สึกนี้
วันวันอยู่กับความรู้สึกดีดีที่สูญหาย
เหนื่อยล้ากับน้ำตาที่มาอยู่ข้างกาย
ไม่มีอุ่นไอใดมีความหมาย
นอกจากความเงียบงัน
ฉันล้าเกินกว่าจักเริ่มใหม่
ฉันหวั่นไหวเกินกว่าจะคว้าฝัน
คำว่ารักเหมือนกับคลื่นผ่านคืนวัน
คำว่าท้อนอนฝันในหัวใจ
ฉันเหนื่อยล้ากับคำลามามากนัก
และวันนี้ยังจมปลักให้หวั่นไหว
เหนื่อยพอแล้วจะไม่ของ้อผู้ใด
นับจากนี้ต่อไปฉันสัญญา
พอเถอะพอบอกตัวเองว่าพอแล้ว
หมดสิ้นแล้ววี่แววความห่วงหา
หมดความหวังไม่เหลือพลังให้ศรัทธา
วันนี้ฉันรินน้ำตาสั่งลาใจ
23 เมษายน 2552 20:07 น.
ไม้หอม
อกหักจะตายไหมไม่รู้
แต่ตอนนี้เจ็บจนไม่รู้ไปอยู่ไหน
อยู่เดียวเปลี่ยวดายไม่อายใคร
อยู่ตรงนี้เจ็บหัวใจทรมาน
จากไปแล้วไปเลยไปให้ไกล
ฉันคงไม่กล้าพอจะไปให้สงสาร
เมื่อเธอไม่รักก็ไม่รักจะไม่ทัดทาน
วันนี้ฉันไม่ต้องการความสงสารจากใคร
ฉันพยายามแล้วทุกอย่าง
พยามให้เธอมาร่วมทางอย่างหวานไหว
แต่มันไม่เป็นดั่งหวังที่ตั้งใจ
วันนี้ฉันหมดแรงจะก้าวไปในเวลา
14 เมษายน 2552 17:09 น.
ไม้หอม
กว่าจะได้เจอกัน
เธอกับฉันต้องผ่านอะไรมามากมาย
สิ่งเดียวที่อยากได้มีความหมาย
คือการที่ได้อยู่เคียงกายอย่างสุขใจ
แต่กว่าจะถึงซึ่งวันนั้น
เธอกับฉันต้องต่อสู้กันแค่ไหน
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะนานเท่าไร
ความฝันอันยิ่งใหญ่จะใกล้เข้ามา
เธอเหนื่อยไหม
บนเส้นทางเดินอันกว้างไกลใครเหว่ว้า
เธอท้อไหมในทางเดินของวันเวลา
เธออย่าเสียน้ำตาหากไม่ได้ดังใจ
ฉันเองก็ไม่ต่างจากเธอเท่าใดนัก
ฉันเองก็ท้อแท้เกินจักข้ามไปไหว
ฉันเองก็เหนื่อยล้าบนหนทางไกล
ฉันเองก็หม่นไหม้ใจร้าวนาน
อย่าเพิ่งท้อเลยนะหัวใจเจ้า
ฉันจะเฝ้าห่วงใยให้ความหวาน
ฉันจะอยู่เคียงคู่ยามต้องการ
ฉันจะสานความรักที่เรามี
เธอจะสู้ด้วยกันกับฉันไหม
เธอจะอยู่เป็นกำลังใจในทุกที่
เธอจะอดทนรอรักที่เรามี
เธอจะสร้างชีวีเพื่อสองเรา
เธอจะต้องอดทนและอดกลั้น
เธอจะต้องขยันอย่าบนเหงา
เธอจะต้องเข็มแข็งเพื่อสองเรา
เธอจะต้องเลิกเศร้าเลิกท้อใจ
สักวันนะสักวันนับจากนี้
จะต้องมีวันดีดีมาชิดใกล้
จะต้องมีสักวันที่สองใจ
จะได้อยู่เคียงใกล้นิจนิรันดร
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
1018
