23 มิถุนายน 2549 09:18 น.
ไม้หอม
สักวาหน้าฝนคนนอนหนาว
มันร้าวรวดปวดร้าวรู้บ้างไหม
หนทางอื่นหมื่นล้านแสนกว้างไกล
ก็ไม่เห็นทางใดได้...ได้พบเจอ
สักวาหน้าฝนคนนอนหนาว
ข้าเลยปวดรวดร้าวเศร้าเสมอ
หลงเพลงพร่ำคำรักข้าละเมอ
แท้ที่จริงเพียงเพ้ออยู่ฝ่ายเดียว
23 มิถุนายน 2549 09:12 น.
ไม้หอม
หากฉันตัดใจได้อย่างที่..ใครเขาว่า
วันนี้ฉันก็คงไม่ต้องเสียน้ำตา..จริงไหม
แต่เพราะรักครั้งนี้..เกินห้ามใจ
น้ำตาฉันจึงรินไหล..ไม่สร่างซา
เพราะรักเอยลมเอย..ข้าเคยรัก
เพราะแน่นหนักรักเจ้า..เลยอ่อนล้า
เพราะทุกเสี้ยวคืนของ..วันเวลา
เพราะที่สุดปรารถนา..ข้าคือเทอ
หากฉันตัดใจได้อย่างที่..ใครเขาว่า
วันนี้ฉันก็คงไม่นั่งบ้า..พร่ำเพ้อ
แต่เพราะทุกเสี้ยวเวลา..ฉันอยากเจอ
น้ำตาฉันจึงล้นเอ่อ..จนหวั่นใจ
เพราะรักเอยลมเอย..ข้าเคยรัก
เพราะประจักษ์ด้วยตา..จึงหวั่นไหว
เพราะรักเจ้าทุกคืนคำ..พร่ำห่วงใย
เพราะที่สุดของใจ..ข้าคือเทอ
17 มิถุนายน 2549 11:15 น.
ไม้หอม
ยื่นทางเลือกมาให้ไม่อยากเลือก
แล้วมัดเชือกผูกไว้ไม่ให้หนี
สองทางที่มีอยู้เทอรู้ดี
ว่าวันนี้อยู่หรือไปไม่ต่างกัน
ต้อนฉันเข้ามาในมุมแคบ
แล้วเทอแอบซ่อนมีดไม่คิดฝัน
เอาเหตุผลของคนรักมาหลอกกัน
แล้วให้ฉันหยิบมีดกรีดตัวเอง
17 มิถุนายน 2549 11:09 น.
ไม้หอม
ในวันนี้เหนื่อยใจที่สุด
เมื่อความรักมันหยุดเหมือนดายดิ้น
รักเราถึงครามาพังภินท์
เหมือนชีวิตจบสิ้นลมหายใจ
กลับมาได้ไหม...ฉันขอร้อง
วันนี้หม่นหมองจนหมองไหม้
ตั้งแต่วันที่เทอจากไป
หัวใจก็ไม่เหลือชิ้นดี
กลับมาได้ไหม...คนรัก
มาดูแลใจแตกหักดวงนี้
มาดูหัวใจที่ถูกยำยี
มาดูแลคนที่นี่ที่ร้าวราน
กลับมาเถอะนะ...ฉันขอ
อย่าปล่อยให้อยูกับความทุกข์ท้อร้าวฉาน
ฉันไม่อาจยืนอยู่กับภาพเงาของวันวาน
และฉันยังต้องการ " ความรักสีหวานจากเทอ "
17 มิถุนายน 2549 10:53 น.
ไม้หอม
ดีใจวันนี้ที่ได้รัก
และแน่นหนักต่อเทอไม่แปรผัน
แม้เนิ่นนานผ่านพ้นคืนและวัน
ก็จะมั่นในรักและห่วงใย
แม้เนิ่นนานผ่านมาหลายปีจาก
แต่ยังมากด้วยรักที่หวานไหว
แม้เหินห่างร้างกายแต่ใกล้ใจ
และมั่นคงรักไว้ " เพราะรักเรา"