13 ธันวาคม 2550 14:25 น.
ไม้หอม
ความหมายของคนรักกัน
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... อดข้าว ..อดน้ำ ..
เพื่อเก็บเงิน..ไว้จ่ายค่าโทรศัพท์..ทั้งเดือน
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...บอกเลิกนัดกับ .."เพื่อน"
แล้วไปเที่ยวกับ.."แฟน"
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ซื้อของแพงๆให้
เงิน..ไม่ได้เป็นหลักประกันว่า..รักจริง
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ดูหนัง..ทุกเย็นวันศุกร์
นั่งสบตา..ที่แมคโดนัลด์..ทุกบ่ายวันเสาร์
โทรบอกว่า.."คิดถึง" ..ทุก 5 นาที..ตลอดเช้าวันอาทิตย์
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... พยายาม..ลงทุนมากมาย
แลกเทปกันฟัง .. ตั้งโปรแกรมดูหนัง..สักเดือนละเรื่อง..ก็ได้
พากันไปกิน..เพื่ออิ่ม ..ไม่ใช่กิน..เพื่อให้ดูรวย
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง... ถวายให้..ทั้งตัว
อย่าไปกลัวว่า..ถ้าไม่ยอมเปลืองตัว ..แล้วรัก..จะหมดไป
เพราะ..ถ้าเขารักจริง ก็ควรให้เกียรติ ..ไม่ใช่จ้องจะ..เอาเปรียบ
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...เอาดวงชะตา..ไปให้หมอดู
จ่ายเป็นร้อย เพียงแค่อยากรู้ว่า..เป็นเนื้อคู่กันหรือเปล่า
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...ตามติดแจ
ผูกขาเขาไว้..กับขาเรา
ผูกมือเขาไว้..กับมือเรา
ทำไมต้องทำเหมือน..ขาดเขาไปแล้ว..เราจะตาย .
จำไว้ว่า..คนทุกคน..มีหัวใจ..คนละดวง
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...เป็นเงา..ตลอดเวลา
ไม่ต้องทุ่มเท..ทำเพื่อ "ความฝัน" ของเขา
จนชีวิตตัวเอง..ว่างเปล่า หลงลืม.."ความฝัน" ..ของตัวเอง
รักกัน..ไม่จำเป็นต้อง...มีเวลาเท่าไหร่..ก็ให้ทั้งหมด
จนไม่เหลือเวลา..สำหรับทำ "สิ่งดีดี" ..ให้ครอบครัว
ไม่เหลือเวลา..กลับบ้านเร็วๆ..ให้แม่ชื่นใจ
หลับตา..ลืมตา..ก็เห็นแต่หน้า.. "แฟน"
12 ธันวาคม 2550 18:01 น.
ไม้หอม
ตะวันลับจับขอบฟ้าพาหมองหม่น
ภูเขาล้นพ้นเมฆากว่าเอื้อมถึง
ธาราใสไหลผ่านกาลรำพึง
สายลมซึ้งบอกลาป่าพงไพร
ตะวันลับขอบฟ้าพาอ่อนแสง
ภูเขาเล่าแข็งแกร่งกลบหวั่นไหว
ธาราเล่าไม่ไหลย้อนอ้อนวอนใคร
สายลมไหวไกวผ่านกาลเวลา
ณ เบื้องหน้าธาราสุดฟ้าใส
ณ เบื้องหน้าทิวไพรให้เหว่ว้า
ณ เบื้องหน้าภูพานสุดปลายตา
ณ เบื้องหน้าลมหว้าเหว่รำไร
ตะวันลับขอบฟ้าพาอ่อนแสง
ตะวันรอนอ่อนแรงให้หวั่นไหว
ตะวันสาดแสงเศร้าให้เหงาใจ
ตะวันลับฟ้าใหม่ให้เจอกัน
ภูเขาล้นพ้นเมฆาให้เอื้อมถึง
ภูเขาอยู่เฝ้ารำพึงถึงไหวหวั่น
ภูเขาสูงเกินกว่าจักฝ่าฟัน
ภูเขายังยืนอยู่มิรู้วาย
ธาราหลั่งไหลผ่านกาลสมัย
ธาราหลั่งจากไปให้ไกลฝัน
ธาราหลั่งจากผืนป่าผาตาวัน
ธาราหลั่งสิ้นผูกพันวันเวลา
สายลมเอยเหยร่ำพร่ำลมสาย
สายลมเอยอย่าเปล่าดายให้ห่วงหา
สายลมเอยอย่าทอดทิ้งกลิ่นปทุมมา
สายลมเอยข้าวอนว่าอย่าจากจร
อยู่กับข้าก่อนได้ไหมตะวันจ๋า
ภูเขาเอยอย่าเหว่ว้าข้าออดอ้อน
ธาราเอยไหลคืนมาข้าอาวรณ์
สายลมเอ๋ยกลับมาก่อนข้ารำพึง
กลับมาฟังความนัยหัวใจข้า
กลับมารับรู้ว่าข้ายังซึ้ง
กลับมาอยู่เคียงข้างอย่างรำพึง
กลับมารับข่าวหนึ่งจากคนไกล
12 ธันวาคม 2550 15:55 น.
ไม้หอม
ฉันรักเธอนะรู้ไหม
ไม่ว่าจะอย่างไรก็รักเสมอ
แม้วันนี้ไม่มีสิทธิ์เคียงข้างเธอ
แต่ยืนยันเสมอความรู้สึกเดิม
ไม่ว่าอย่างไรก็ยังรัก
ความรู้สึกแน่นหนักยังพูนเพิ่ม
แม้ว่ารักไม่เคยมีมาเพิ่มเติม
แต่ความรู้สึกยังเหมือนแรกเริ่มที่ผ่านมา
ไม่หวังให้เธอกลับมารักกัน
เพราะรู้ดีวันนี้ฉันไม่เหลือค่า
ไม่จำเป็นหรอกคำมั่นพันธสัญญา
เพราะสองเราต่างรู้ค่าของกันและกัน
อย่าเสียใจไปเลยคนดี
ที่ฉันไม่อาจเปลี่ยนไปจากตอนนี้
ได้อย่างที่เธอเฝ้าฝัน
ฉันยังคงรักเธอและยังคงเหลือความผูกพัน
ต่อให้สำหรับเธอนั้นทุกความฝันมันจบลง
ฉันรักเธอด้วยหัวใจจากส่วนลึก
แม้นผลึกความรักจักผุยผง
รักของฉันยังคุณค่าให้ยืนยง
แม้รักเธอจะจบลง...ฉันก็ยังรักเธอ
7 ธันวาคม 2550 13:24 น.
ไม้หอม
นิทานเรื่องหนึ่งชื่อความเศร้า
มันถูกเล่าทุกครั้งก่อนนอนเสมอ
ฉันพร้อมจะหลับไปพร้อมกับนิทานของเธอ
และน้ำตาต้องล้นเอ่อเมื่อหลับตา
นิทานของเธอชื่อ...ความเศร้า
พระเอกเล่าชื่อความเหงาเหว่ว้า
นางเอกแสนซื่อชื่อเวทนา
เดินเรื่องด้วยน้ำตาของความผูกพัน
ซ้ำอีก ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
นิทานความเศร้าถูกเล่าก่อนหลับฝัน
นางเอกเวทนาพระเอกความเหงารำพัน
แล้วทุกคืนน้ำตาของฉัน
...ก้หลั่งรินเช่นเดิม...
4 ธันวาคม 2550 21:23 น.
ไม้หอม
ฉันยืนอยู่ในบ้านกลอนด้วยรอนไหว
มีแค่เพียงกำลังใจจากที่นี่
ขอบคุณนะสำหรับความรู้สึกดีดี
สิ่งเหล่านี้จะเก็บไว้ให้ซึ้งใจ
ขอบคุณความห่วงใยในความห่วงหา
ขอบคุณความเมตตาที่หยิบยื่นมาให้
ขอบคุณไมตรีจิตมอบให้มิตรบนทางไกล
ขอบคุณบ้านกลอนไทยที่ให้ความรู้สึกดีดี
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาทายทัก
ขอบคุณกลอนทุกวรรคที่ช่วยสื่อความรู้สึกตรงนี้
ขอบคุณพี่น้องผองเพื่อนสำหรับมิตไมตรี
ขอบคุณลานกวีที่ทำให้มีเรา
ฉันยอมรับว่าชีวิตมีแต่เรื่อง
ทุกวันก็เปล่าเปลืองกับน้ำตาและเปลี่ยวเหงา
น้ำตาไหลมาเหมือนสายลมเบา
โลกของฉันสีหม่นเทาเศร้าเหงาจาบัลย์
มีแค่เพียงพื้นที่ตรงนี้
ที่ให้ฉันได้มีซึ่งความฝัน
หล่อหลอมตัวเองด้วยน้ำตานับหมื่นพัน
ทำให้มีความฝันและความผูกพันในหัวใจ
ขอบคุณพื้นที่ในบ้านกลอน
ที่ทำให้ความไหวอ่อนได้รอนไหว
น้ำตาเริ่มตกตะกอนและสิ้นใจ
วันนี้ฉันเข็มแข็งได้เพราะมีเรา
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
1013
