15 กรกฎาคม 2551 18:01 น.
ไม้หอม
เขียนชื่อเขาไว้ในความรู้สึก
ปิดผนึกด้วยดวงตาอย่าหวั่นไหว
เก็บภาพเขาเอาไว้ในความไกล
ใส่ลังความห่วงใยที่เคยมี
เก็บความรักที่ให้เขาเอาซองใส่
จ่าด้วยหมึกความไกลในวันนี้
ติดแสตมป์ความห่วงหาที่หวังดี
ส่งปณ.ป่นปี้แล้วหัวใจ
เก็บความผูกพันใส่ขวดโหล
ผูกด้วยโบว์ความเศร้าและร้าวไหว
ใส่กล่องของขวัญวันหมดใจ
มอบให้เขาคนใหม่ที่เธอมี
จบแล้วความรักของสองเรา
ไม่มีเหลือแม้เงา...เหงาอย่างนี้
ในที่สุดก็ไม่เหลือแม้ภักดี
จบสิ้นแล้วทุกข์ทวีหลั่งน้ำตา
ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร
เมื่อวันนี้เธอจากไปไม่เห็นค่า
ไม่หลงเหลืออะไรแล้วในแววตา
บทสุดท้ายจากลามาห่างไกล
ลบลืมได้ไหมในชีวิต
เธอใช้สิทธิ์ยื่นฎีกาพาหวั่นไหว
ยื่นอุทรณ์ร้องขอต่อลมหายใจ
เมื่อเธอมีคนใหม่ก้าวเข้ามา
จบแล้วไม่มีอะไรเหลือ
ลบลืมเธอเพื่อจุนเจือคนไร้ค่า
หมดสิ้นแล้วลมหายใจเมื่อบอกลา
ที่สุดแล้วน้ำตาก็หลั่งริน
19 มิถุนายน 2551 09:44 น.
ไม้หอม
อ่อนไหวเกินไปใช่หรือเปล่า
จึงไม่เป็นอย่างที่เราคิดฝัน
ใจบังคับไม่ได้ในคืนวัน
ใจหยัดยืนเกินฝันจะทำใจ
ยากลึกเกินดิ่งดำได้ถึง
ยากจึงฉุดดึงให้ตึงไหว
ยากเกินฝ่าข้ามกำแพงใจ
ยากเกินจักได้มาครอบครอง
ยากนักรักษาก็ยากยิ่ง
ยากจริงเกินกว่าเป็นเจ้าของ
ยากเกินกว่ารักจักปอง
ยากเกินเมียงมองให้มองมา
ยากนักใจนั้นทำหวั่นไหว
ยากนักหวั่นใจให้ห่วงหา
ยากนักเข้าไปในอุรา
ยากนักเกินกว่าจะทำใจ
19 มิถุนายน 2551 09:35 น.
ไม้หอม
คืนหนาวยะเยียบ
14 มิถุนายน 2551 21:43 น.
ไม้หอม
หนึ่งความรักหนึ่งความคิดถึง
หนึ่งความลึกซึ้งในใจฉัน
หนึ่งความห่วงหาในคืนวัน
หนึ่งความรักนั้นฉันให้กับเธอ
หนึ่งความคิดถึงที่มีให้
หนึ่งความห่วงใยมีให้เสมอ
หนึ่งคนที่รักรักเธอ
หนึ่งคนที่เพ้อถึงหัวใจ
หนึ่งความรักภักดี
หนึ่งความรู้สึกดีดีที่มีให้
หนึ่งความห่วงหากำลังใจ
หนึ่งความในว่ารักรักเธอ
7 มิถุนายน 2551 19:49 น.
ไม้หอม
ถ้ามันสามารถเป็นได้อย่างใจคิด
ก็คงมีสิทธิ์ที่รักจะหวานไหว
แต่ไม่อาจเป็นไปได้ดั่งใจ
จึงจำต้องหม่นไหม้หลั่งน้ำตา
ถ้าหากกาลเวลาไม่ได้ช่วย
และคำอวยพรก็ไม่มีค่า
ระยะทางไม่อาจกั้นวันเวลา
และยังรักศรัทธาเหมือนเคยมี
หากเป็นไปได้ดั่งต้นน้ำ
สวยสดงดงามคงที่
เริ่มต้นด้วยรักภักดี
หล่อเลี้ยงหลายชีวีสืบไป
ไหลวนไปตามกระแส
ผันแปรไปตามยุคสมัย
แปรเปลี่ยนตามรูปที่เปลี่ยนไป
แต่คงไว้เป็นธารสานเจตนา
ฉันเป็นได้แค่ฉัน
วันวันได้แต่ไหวหวั่นโหยหา
วันวันได้แต่หลั่งน้ำตา
วันวันได้แต่เหว่ว้าน้ำตาริน
อยากเป็นดั่งต้นน้ำ
ไหลผ่านเรื่อยไปไม่จบสิ้น
คุณค่ายังอยู่ยงในพื้นดิน
ไม่มีวันหมดสิ้นความสำคัญ
แต่เพราะฉันไม่ใช่
เป็นได้แค่ใครคนหนึ่งเท่านั้น
มีรักได้แค่ให้ผูกพัน
มีเธอไว่ให้ฝันเท่านั้นเอง
/font>
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟไม้หอม
หน้าส่วนตัว
790
