24 มกราคม 2549 03:09 น.
ไม้หวึ่ง
สวรรค์บันดาลประทานชีวิต
เหตุไฉนริดรอนอายุขัย
บ้างม้วยมรณาปัจฉิมวัย
บ้างประสบภัยแต่ในครรภ์
แรกวิโยคกำสรดคร่ำครวญร้อง
เคราะห์กระหน่ำซ้ำสองให้โศกศัลย์
อรุณเรืองรองกลับพลิกผัน
ชีวิตยังเปราะบางกว่าน้ำค้าง
รำลึกผู้ล่วงลับไม่หวนคืน
นั่งทนฝืนพลุ่งพล่านเสียกริยา
ฟ้าสูงไร้บันใดเกินเอื้อมคว้า
แค้นนี้จะพรรณาต่อผู้ใด...
31 ตุลาคม 2548 23:14 น.
ไม้หวึ่ง
หมู่มวลม่านเมฆหมอกไม่มืดมิด
ดั่งชีวิตที่คิดสู้สู่จุดหมาย
อย่าปล่อยให้ความฝันพังทลาย
สู้สุดกายให้สุดใจอย่าไปกลัว
อย่าไปมัวหลงคำจนหลงผิด
เพราะชีวิตเราลิชิตและคิดฝัน
ถ้าเราสู้คงสำเร็จเข้าสักวัน
แสงตะวันในความฝันจะพร่างพราย
31 ตุลาคม 2548 00:37 น.
ไม้หวึ่ง
จากจุดเริ่ม...เพิ่มด้วยการ...ก้าวเดินหน้า
มีปัญหา...มากมาย...ให้แก้ไข
แต่ทุกอย่าง...ก็ขึ้นอยู่...กับหัวใจ
จะก้าวไป...หรือจะแพ้...แค่กลางทาง
อาจล้มบ้าง...เล็กน้อย...แต่อย่าหยุด
อาจสะดุด...ตรงหนทาง...ที่ข้างหน้า
จงก้าวไป...อย่าอ่อนไหว...อย่าอ่อนล้า
ทางข้างหน้า...เราต้องกล้า...จะเผชิญ
2 กันยายน 2548 17:24 น.
ไม้หวึ่ง
หากวันนี้...ท้อแท้...และสิ้นหวัง
หมดพลัง...ที่จะก้าว...เดินต่อได้
เธอจะหยุด...แค่ตรงนี้...เองใช่ไหม
หรือถ้าไม่...ก็จงลุก...ขึ้นมาลุย
หากลุยแล้ว...กี่ครั้ง...ไม่สำเร็จ
อย่าไปเข็ด...กะอิแค่...ทางกวากหนาม
หากเราสู้...ไม่ท้อถอย...ทุกๆยาม
ความงดงาม...จะเกิดขึ้น...ในใจเรา