14 พฤษภาคม 2552 14:23 น.
ไม้ร้าง
...หลากชีวิต..อาจปลิดลง..ที่ตรงนั้น
ตรงที่เธอ..เขาและฉัน..ดั้นด้นหา
ย่างเท้าเหยียบ.. เสียบมือแหวก.. แทรกพนา
เงื้อมีดฟัน..เหวี่ยงขวานผ่า..อย่างท้าทาย...
หากสักนิด..แค่เพียงคิด..ระวังหวาด
ก่อนจะกราด..มือเท้าเกรี้ยว..เหนี่ยวโหนหา
บางชีวิต..ช่างเปราะบาง..ร้างโรยรา
บางชีวิต..ยากจะหา...พาพบเจอ...
หากเพียงช้า..สักหนึ่งเสี้ยว..ก่อนเหนี่ยวรั้ง
หากเพียงชั่ง..ใจสักนิด...ก่อนคิดเผลอ
หากมองก่อน..เอื้อมมือคว้า..อาจจะเจอ
สิ่งที่เธอ..เขาและฉัน..ดั้นด้นมา...
...ผืนป่าใหญ่...เกิดขึ้นได้...เพราะไม้น้อย
ต่างค่อยค่อย..เติบโตใหญ่..เป็นไพรกว้าง
หากต้องปลิด...ชีวิตจบ...เพราะรกทาง
ไพรคงร้าง..เพราะหนทาง..ไม่กว้างพอ...
14 พฤษภาคม 2552 14:21 น.
ไม้ร้าง
...ก้าวหนึ่ง...ของเราเรา...ก็เท่าท่าน....
จะต่างกัน...ก้หนักเบา...เอาขึ้นบ่า...
จะอาหาร...จะเครื่องนอน..ก่อนจะมา...
พึงคิดว่า...ไปเที่ยวป่า...ใช้ขาเดิน...
...จะขาเรา...ขาของท่าน...มันก็ขา...
ถึงอยู่ป่า...มิใช่ว่า...จะเหาะเหิร...
หายังชีพ...กับผืนป่า...อาสาเดิน...
ให้ท่านเพลิน...กับภูผา...วนาไพร...
...เที่ยวกับป่า...กินกับป่า...อยู่อย่างป่า
ได้คุณค่า...ชีวิตป่า...น่าหลงไหล...
นำแต่สิ่ง...จำเป็นจริง...กับหัวใจ...
สิ่งอื่นอื่น...ป่าจะให้...กับใจเอง...
..................................................
14 พฤษภาคม 2552 14:15 น.
ไม้ร้าง
ใช่...ที่ไหนจะเหมือนที่นั่น...
ที่ใจ...อิ่มฝันวันเหนื่อยล้า
ที่น้ำ...โอบฝันวันโรยรา
ที่ฟ้า...อาบฝันวันอ่อนแรง..
ฝากใจ..ฝากฝัน..ณ ฝากฟ้า
ฝากสายน้ำ..ฝากภูผา..กับฟ้าแกร่ง
ฝากปลอบขวัญ..ฝากโอบกอด...วันโรยแรง
ฝากมิตรภาพ..ปันแบ่ง...นักเดินทาง..
13 พฤษภาคม 2552 15:25 น.
ไม้ร้าง
มาเถิด....
เอนกายเจ้า...เนาแนบป่า...คราเหนื่อยหนัก
ซุกกายพัก...สักเพียงตื่น...คืนเหน็บหนาว
ลมป่าโบก...โยกใบบาง...น้ำค้างพราว
เพลงดวงดาว...กล่อมขุนเขา...เคล้าเรไร
ข้างกายเจ้า...ยังมีเงา...เหล่าผองเพื่อน
ผู้มาเยือน...เหมือนตัวเจ้า...เฝ้าหลงใหล
เดินทางเถื่อน...เสมือนถิ่น...ประทินใจ
คราเหน็ดเหนื่อย...ซุกหลับใหล...ซบไพรพราง
รอบกายเจ้า...ราวป่าพฤกษ์...ดึกสงัด
ฟ้าแจ่มชัด...กลัดเดือนเสี้ยว...เกี่ยวดาวพร่าง
หอมดอกไพร...กระจายฟ่อง...ล่องลมจาง
มนต์ไพรกว้าง...โอบร่างร้าว...ให้เจ้าคลาย
วันนี้เจ้า...เข้าเนาแนบ...แอบขุนเขา
วันพรุ่งเจ้า...คราวตื่นฟื้น..ยืนหยัดไหว
วันนั้นเจ้า...เฝ้าจำจด...บทมนต์ไพร
วันหนึ่งเจ้า...เยือนกลับไป...ไพรยังจำ...