31 พฤษภาคม 2549 21:14 น.
ไพร ป่าดง
อิสระภาพ เพื่อโบยบิน
อิสระภาพ ที่ถวิลหา
อิสระภาพ ที่เติมเต็มชีวา
อิสระภาพ ที่โผถลา เข้าซบ...พินบนอบ
เมื่อพบรัก เกิดรัก แล้วมีรัก
ใยจะทำให้รักเป็นคุกที่คอยคุม
ใยไม่ทำให้รักเกิดเป็นสุขในจิตและใจ
รักที่เป็นอิสระเสรี ไม่มีเงื่อนปม
รักที่ไม่มีอดีต และหวังไปในอนาคตใด ๆ
รักที่เป็นปัจจุบัน ปัจจุบันรักที่ "ฉันรักเธอ"
รักที่เป็นความจริง รักในสิ่งที่เป็นเธอ
จิตและวิญญาณของเธอที่มีให้ฉัน
รักจะนิรันดร์
เพราะคำว่า "ปัจจุบัน" นั้น
จะอยู่ตลอดไป...
นะครับคนดีของนายไพร
31 พฤษภาคม 2549 12:26 น.
ไพร ป่าดง
นานมาแล้ว...
ได้แต่หลับในความเป็นไป
หลับใหลในอดีตที่แสนขม
ระทมใจในความทุกข์ ของวันวาน
แต่ต้องตื่น เมื่อนางไพรมาหยิบยื่น
รัก...ที่ปิติ และ อบอุ่น
หอมละมุล...อบอวลไปด้วยกลิ่นพฤกษา
กลิ่นดินบ้านนา กลิ่นป่า กลิ่นไพร
โอ้...ที่รัก รู้ไหม ตื่นครานี้นั้น
หวั่น ๆ ใจ แต่อยากจะลุกขึ้นยืนใหม่
เพื่อน้องนางบ้านนา ที่ฝันหา
ยามพบหน้า น่าอุ่นจิต
นางดูอบอุ่น สุ้มเสียงที่แผ่วเบา ในจินต์
กอดของนางที่แนบแน่น และกระชับ
สัมผัสที่ร้อนแรงแต่อ่อนโยน
โหยหา มานาน แสนนาน แห่งภาพฝัน
ขนำน้อยรอคอยเจ้า
รอแล้วรอเล่ามาเนิ่นนาน
รอรอยนอนที่เจ้าจะประทับ
รอรับอย่างเสน่หา
หน้าส่วนตัว
1416
