6 มีนาคม 2549 14:22 น.
ไผ่ลิ่วลม
ข อ บ คุ ณ เ ว ล า ที่ นำ พ า เ ร า ม า พ บ เ จ อ
ข อ บ คุ ณ ที่ เ ธ อ เ ป็ น เ ธ อ เ ส ม อ มี ใ จ ใ ห้
ข อ บ คุ ณ ค ว า ม รู้ สึ ก ดี ดี ที่
เ กิ ด จ า ก ส่ ว น ลึ ก ข อ ง หั ว ใ จ
ไ ม่ เ ค ย รู้ ว่ า เ ธ อ เ ป็ น ใ ค ร
แ ต่ วั น นี้ มี หั ว ใ จ ที่ ผู ก พั น
6 มีนาคม 2549 14:21 น.
ไผ่ลิ่วลม
........รัก..คือ..มิตร.....
........รัก..คือ..เพื่อนคู่คิดชิดใกล้
........รัก..คือ..ความเข้าใจ
........รัก..คือ..ความห่วงใย..เสมอมา
........รัก..คือ..ความผูกพัน
........รัก..คือ..ความทรงจำ..อันล้ำค่า
........รัก..คือ..ทุกหยาดหยดน้ำตา
........รัก..คือ..ความห่วงหามากกว่าใคร...
........รัก..คือ..ความหวังดี
........รัก..คือ..ไมตรี..ที่ไม่สูญสลาย
........รัก..คือ..เสียสละ..ให้อภัย
........รัก..คือ..ความใส่ใจ..ระหว่างกัน
........รัก..คือ..พลัง
........รัก..คือ..กำลังใจ
........รัก..คือ..ความหวั่นไหว
........รัก..คือ..ความรู้สึกยิ่งใหญ่ที่มอบให้เทอร์...
6 มีนาคม 2549 14:18 น.
ไผ่ลิ่วลม
คนเดียวที่คิดถึง คือเธอ
คนที่ฉันรักมาเสมอ คือเธอ คนนี้
โลกใบใหญ่ แต่ไม่เท่าใจที่มี
หากขาดเธอคนดี สิ่งใดในโลกนี้ ไม่สำคัญ
ฝนตก... ฤา น้ำตาฉันจะไหลท่วมโลก
ความเศร้าโศก สถิตใน หัวใจฉัน
ที่สุดคือ ไม่มีเธอ เหลือแต่ความเงียบงัน
ทุกสิ่งในวันนั้น ไม่สำคัญอีกต่อไป
...ฉันยังคง คิดถึงเธอ
และหลอกตัวเองเสมอ ว่าเธอไม่จากไปไหน
แต่เมื่อลืมตา พบว่า ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไป
ปวดปร่าที่ใจ ..ฉันคงไม่มีค่าอะไร บนโลกใบนี้
หน้าส่วนตัว
1252
