22 เมษายน 2546 22:51 น.

บูชิโด

ไผ่ม่วง

อุทัยบนฟ้าขาว                  ยังเรื่อราวคงนิรันดร์
วิญญาณความมุ่งมั่น                   แลเกียรติอันเทิดบูชา
         ทะนงเลือดนักรบ               มอบจอมภพกษัตรา
แลชาติกำเนิดข้า                        มาตุภูมิจักเกรียงไกร
         เพลงชาติคงแผ่วทุ้ม           หากแต่กุมทุกดวงใจ
เป็นหนึ่งดึงรวมไว้                      ราวเหล็กกล้าที่หลอมแดง
         สาเกไอยังกรุ่น                  ดับว้าวุ่นขุ่นระแวง
เหล็กดีที่หลอมแกร่ง                        แรงเป็นดาบปลาบคมวาว
         สายลมอันศักดิ์สิทธิ์             แลอาทิตย์บนปีกขาว
ใบพัดสะบัดกราว                         ปีกเหล็กกร้าวทะยานลม
           .............................................................................
         
        อุทัยสู่อัสดง                            มิอยู่คงดังสิขรา
สถานการณ์ยุทธนา                        ปราชัยข้าหมดปราณี
        เสียเกียรติเลือกชีพวาย         เสื่อมเกียรตินายร้ายสิ้นดี
สิ้นเลือดทุกหยดนี้                          จะยอมพลีให้ทรงธรรม์
      สาเกจะอุ่นเลือด                       ระอุเดือดกว่าทุกวัน
ปีกเหล็กจะโถมทัน                          วินาศสัญพร้อมศัตรู      
      บูชิโด ใช่คำขาน                        คือวิญญาณของนักสู้
มาตุภูมิที่เชิดชู                                คู่เกียรตินายยิ่งกายใจ				
18 เมษายน 2546 20:49 น.

อย่าโทษเวลา

ไผ่ม่วง

เป็นแค่เข็มสามเล่มที่เดินทาง
ผ่านวันคืนอ้างว้างมาแค่ไหน
ต้องทำงานรุ่งค่ำย่ำเวียนไป
ยังโดนว่าจนสาใจทำร้ายเอา

  ฉันเป็นแค่เวลาตามหน้าที่
ยามใครมีผิดหวังในวันเหงา
รักแปรเปลี่ยนกาลหมุนเวียนก็โทษเรา
อยากหยุดเขาขอเวลาหยุดทุกที

  ยามมีสุขโทษเวลาว่าแสนสั้น
ยามทุกข์ใจว่าตัวฉันนานเหลือที่
เข็มสามเล่มเศร้าและล้าเสียแล้วซี
หมดวันนี้คงหยุดลาล้าเหลือเกิน

  หากเวลาหยุดไปในตอนนี้
คนที่สุขก็คงดีมีสรรเสริญ
แต่คนเศร้าจะคงเศร้านานเหลือเกิน
อยากให้เดินอย่าโทษเวลาคราเสียใจ				
18 เมษายน 2546 18:23 น.

ให้เธอจำ

ไผ่ม่วง

ไม่ได้เป็นมากกว่าทรายบนชายหาด
คลื่นซัดสาดโถมทับแล้วลับหาย
เมื่อเธอมองจึงไม่เห็นความต่างไป
เลยอยากเป็นเม็ดที่ปลิวใส่ตาเธอ
   
   เมื่อเธอผ่านคำหวานรักมานักแล้ว
ลองเจอแนวแสบสันต์ดูบ้างไหม
เป็นคนดีเธอไม่จำไม่เป็นไร
ขอแสบไว้ให้เธอจำก็ยังดี				
18 เมษายน 2546 01:31 น.

คิดมาก

ไผ่ม่วง

ห่วงเหลือเกินห่วงใยใจดวงนี้
เฝ้ารักษาไว้อย่างดีจนสุดหวง
เธอใกล้ใครคิดมากไปว่าเขาลวง
อาจเปลี่ยนหวงเป็นหึงบ้างโปรดเข้าใจ

ถ้าไม่รักคงไม่หวงขนาดนี้
ฉันบางทีคิดมากทนไม่ไหว
แค่น้ำตาลูกผู้ชายที่น้อยใจ
อยากได้เพียงความเข้าใจจากปากเธอ				
15 เมษายน 2546 00:35 น.

ลมกระซิบ

ไผ่ม่วง

ลมกระซิบว่ากระไรหนอใบหญ้า
ดูแผ่วผ่านปานอุษายามไขแสง
หญ้าจึงไหวใจจึงหวั่นจนอ่อนแรง
พลิ้วตามลมนั้นใช่แกล้งแต่หวามใจ

  ลมพัดผ่านพาอุ่นอกหรือหนาวสั่น
ลมร้างเลยพรากฝันไปแห่งไหน
ใบหญ้าพลิ้วตามลมรักคงหนักใจ
เธอกระซิบคำใดไว้หนอสายลม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟไผ่ม่วง
Lovings  ไผ่ม่วง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟไผ่ม่วง
Lovings  ไผ่ม่วง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟไผ่ม่วง
Lovings  ไผ่ม่วง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงไผ่ม่วง