5 มิถุนายน 2550 10:59 น.
ไผ่ดำ
...ความรักที่ ฉันมี สีจางจืด
หลบเงามืด ข่มไว้ ไม่ให้เห็น
แม้นเจ็บปวด รวดร้าว เศร้ารำเค็ญ
จึงหลีกเร้น หลบหน้า หนีมาไกล
.....มิตรภาพ ผูกพัน เคยหวานชื่น
กลับขมขื่น เพราะเธอ เริ่มเฉไฉ
แล้วแรมลับ หายหน้า ลาฉันไป
ทิ้งฉันทน หมองไหม้ ไว้เดียวดาย
....ความรักที่ จริงใจ ให้หมดแล้ว
คงเหลือแนว แผลรัก เธอฝากให้
โดนคมเล่ห์ ลวงหลอก ออกอุบาย
แล้วฆ่าฉัน ให้ตาย อย่างเลือดเย็น.
....พอกันที ความรัก คนร้อยเล่ห์
ฉันทุ่มเท ให้ไป เธอไม่เห็น
เคยวาดหวัง สร้างรัก ทุกเช้าเย็น
คงจะเป็น ได้แต่ แค่เพียงฝัน ..
4 มิถุนายน 2550 06:28 น.
ไผ่ดำ
....ร้อยความรัก ถักสร้อยทอง คล้องมวยผม
ร้อยอารมณ์ ถักเป็นเสื้อ เพื่อกันหนาว
ร้อยความฝัน บรรณาการ ผ่านเดือนดาว
ร้อยเรื่องราว อาทร มาอ้อนเธอ
....ร้อยสรรพสิ่ง ที่ดี มีในโลก
ร้อยชัยโชค จากใจ ให้เสมอ
ร้อยความหลัง รังรอง แรกพ้องเจอ
ร้อยละเมอ ห่วงหา สารพัน
....ร้อยความชัง ทั้งหล้า มาขว้างทิ้ง
ร้อยความหยิ่ง โกรธเกลียด สิ่งเดียจฉันท์
ร้อยความโลภ โกรธหลง ทิ้งลงพลัน
ร้อยจำนรรจ์ หวานหวาน มาตามลม
....ร้อยเมตตา ปราณี ไมตรีจิต
ร้อยความคิด เลอเลิศ ประเสริฐสม
ร้อยอุปเท่ห์ เสน่หา มาชื่นชม
ร้อยคำคม ซึ้งทรวง แด่ดวงใจ
.....ร้อยดวงใจ บริสุทธิ์ ดุจหยาดฝน
ร้อยสุคน..ธรส หอมสดใส
ร้อยมาลี ล้ำค่า แทนมาลัย
ร้อยสายใย แห่งรัก มาภักดี
....ร้อยความสุข ทุกอณู มาอยู่ซึ้ง
ร้อยคะนึง ทุกอณู มาอยู่นี่
ร้อยรักหลง ส่งให้ ด้วยไมตรี
ร้อยศักดิ์ศรี และชีวิต อุทิศเธอ...
3 มิถุนายน 2550 09:23 น.
ไผ่ดำ
...ความเปลี่ยนแปลง เป็นไป ในชีวิต
พรหมลิขิต ขีดนำ กำหนดให้
บนทางเดิน ในชีวี อาจมีใคร
ก็ไม่ได้ เป็นครึ่งเธอ เสมอมา
.....ทางที่ต้อง เดินไป อีกไกลขวัญ
ใจเคยหวั่น เต้นตาม ความห่วงหา
จะลบหาย ไปกับม่าน กาลเวลา
คงไม่ช้า แล้วสลัว มัวมืดมิด
.....ความรู้สึก ในใจ ไม่อยากห้าม
เฝ้าทวนถาม คำซื่อซื่อ ถูกหรือผิด
หากทางเดิน เลือกได้ ดั่งใจคิด
จะไม่ปิดบังใคร ให้ร้าวรอน
.... น้องคนดี ที่รัก อย่าจากหนี
ฉันยังมี ตาช่างฝัน จากวันก่อน
เพราะไม่เห็น ดวงตา แสร้งอาทร
จึงต้องนอน ปริ่มน้ำตา เพราะอาลัย
.....ดาวกระพริบ พราวพร่าง ที่กลางหาว
แต่ดวงดาว หนึ่งริบหรี่ เธอเห็นไหม
ปารถนาดี ไม่ว่า เวลาใด
แม้เธออาจ จะไม่ เข้าใจกัน
.... ที่ปากน้ำ ฝังจิต ติดฤดี
ต่อแต่นี้ เหลือไว้ ในความฝัน
โปรดจำไว้ แต่สิ่งที่ ดีต่อกัน
ให้กับวัน อีกยาวไกล ไม่มีเรา
2 มิถุนายน 2550 22:32 น.
ไผ่ดำ
...ฝากดวงใจ สู่ดวงใจ ใครคนหนึ่ง
ฝากใจซึ่ง พิศวาส ทาสความหวัง
ฝากไมตรี ติดตาม ยามจริงจัง
ฝากภาพครั้ง ก่อนเก่า เราแรกเจอ
.....ใจบอกใจ กลัวใจ จะไร้สิทธิ์
ใจพร่ำคิด คะนึง จึงเสนอ
ใจยึดมั่น ฝันใฝ่ ห้องใจเธอ
ใจฉันเพ้อ ครวญหา ไขว่คว้าใจ
.....สู่อ้อมรัก จากนิยาย แห่งความรัก
สู่ตำหนัก แห่งฝัน อันสดใส
สู่เส้นทาง แห่งเรา เล่าความใน
สู่สายใย สัมพันธ์ เมื่อวันวาน
....ห้วงฟ้าพราว ราวฟ้า คราฟ้าหม่น
ห้วงเมฆฝน วนสลับ จับประสาน
ห้วงอารมณ์ ผสมเปลว ก่อเหวธาร
ห้วงรักจึง เกินกร้าน มิหวานทรวง
.....ใจมีเพียง หนึ่งใจ มิใช่หรือ
ใจเธอซื่อ เช่นไร เห็นไม่ห่วง
ใจเธอร้าย ฉันพ่ายแพ้ แท้เธอลวง
ใจฉันร่วง โรยรา น้ำตาตรม
....เธอฝากใจ สู่ห้วงใจ ฉันไหมหนอ
เธอฉันรอ ก่อสัมพันธ์ ฝันสุขสม
เธอพลันพราก ซากเศร้า เผาระทม
เธอเลิกล้ม แรมล้าง เมื่อห่างไกล....
2 มิถุนายน 2550 12:40 น.
ไผ่ดำ
....เธออาจเกลียด รูปฉัน ทิ้งมันได้
เธออาจไป ทั่วแหล่ง ทุกแห่งหน
เธออาจบอก ใครใคร ได้ทุกคน
ว่ารักท้น แน่วแน่..พลันแปรปรวน
.....เธออาจจะ เมินหน้า คราฉันผ่าน
เธออาจพาล ฉันเศร้า เฝ้ากำสรวล
เธออาจทิ้ง ฉันเพ้อ ละเมอครวญ
แล้วเรรวน จากไกล ไม่เหลียวแล
....เธอไม่อาจ ห้ามหัก ความรักฉัน
ที่คงมั่น เพียงหนึ่ง คะนึงหา
เป็นรักแท้ แด่เธอ เสมอมา
และมีค่า ซึ้งจิต นิจนิรันดร์
....เป็นสิ่งเดียว สิ่งหนึ่ง ซึ่งฉันรัก
เกินเธอจัก ทำได้ ดั่งใจฝัน
แม้เธอเกลียด เหยียดหยาม ความสัมพันธ์
ไม่มีวัน ห้ามใจ ใฝ่รักเธอ..
.....อย่าเอารูปพี่ทิ้งเลย..นะจ๊ะๆๆ...เห็นแววตาพี่มั้ย ช่างใสซื่อบริสุทธิ์.....อะจ๊ากกกส์..
หน้าส่วนตัว
737
