19 มิถุนายน 2550 06:12 น.
ไผ่ดำ
...ถึงไม่ใช่ นางเอก ของคนอื่น
แต่ทรามชื่น เป็นนางเอก ในใจพี่
ลืมเสียเถิด รอยร้าว ที่เคยมี
ต่อแต่นี้ อย่าขุ่นเคือง เรื่องวันวาน
....แล้วหันหลัง กลับมา เริ่มต้นใหม่
อย่าท้อใจ ไปเลย แม่จอมขวัญ
อดีตเศร้า ร้าวราน ผลาญชีวัน
จงลืมมัน แล้วเก็บไว้ ใช้เตือนตน
....หันมายิ้ม กับวันใหม่ ที่ใสสด
อนาคต มีค่า อย่าสับสน
ก้าวใหม่นี้ พี่จะเดิน กับน่ามล
ช่วยเป็นคน ปลอบใจ ให้เธอเอง
...เป็นแค่เพื่อน ก็ได้ ไม่มากหรอก
ยามเธอชอก..ช้ำใจ ใครข่มเหง
จะปกป้อง เธอจ๋า อย่าหวั่นเกรง
ใจบานเบ่ง ยิ้มรับ ซับน้ำตา
(¯`°.¸♥♥¯`°(....มอบให้คนดี ที่ไม่ใช่นางเอก....)°´¯♥♥¸.°´¯)
15 มิถุนายน 2550 19:11 น.
ไผ่ดำ
...มองออกไป สุดตา ปลายฟ้ากว้าง
ดูเวิ้งว้าง แจ่มใส กับไพรสนต์
หอมไอดิน กลิ่นแก้ม แย้มสุคล
มีน่ามล เคลียคลอ หยอกล้อไป
....ช่างหอมกรุ่น ไอกลิ่น กระถินป่า
เห็นใบหญ้า ใบอ้อ ล้อลมไหว
เจ้าตาลเดี่ยว เปลี่ยวเปล่า คงเหงาใจ
ไม่โอนไหว โดดเด่น เห็นไกลตา
...สองข้างทาง มีน้ำใส ไหลลงทุ่ง
เห็นผักบุ้ง บัวสาย ให้เก็บหา
ทำอาหาร วันนี้ นะขวัญตา
เห็นตัวปลา แหวกว่าย มากมายจัง
....นั่นกองฟาง ตั้งอยู่ ตรงกลางทุ่ง
มีคนจูง วัวควาย ไล่..ต้อน..บ้าง
หมู่เด็กน้อย ลอยคอ แสนสุขจัง
มีมนต์ขลัง สะกดใจ ให้ยืนมอง
...นี่แหละคือ วีถี ที่มีสุข
ไม่มีทุกข์ อะไร ให้ใจหมอง
อยู่ง่ายง่าย แบบลูกทุ่ง รุ่งเรืองรอง
เรื่องปากท้อง อิ่มหมี ทุกวี่วัน
...น้ำใจคน ที่เขาเรียก ว่าบ้านนอก
ไม่ย้อนยอก หลอกใคร ให้โศกศัลย์
มีรอยยิ้ม ส่งให้ กันและกัน
มีแบ่งปัน มีเอื้อเฟื้อ มีเจือจาร...
...ขอเชิญท่านที่ชื่นชอบเพลงลูกทุ่งเก่าหาฟังยาก
ไปรับฟังเพลง ลูกทุ่งเก่าต้นฉบับจริงได้ที่
http://my.2poon.com/my/page.php?u_id=14273&id=1
13 มิถุนายน 2550 07:17 น.
ไผ่ดำ
....หยาดฝนหลั่ง รินล้น ท่วมท้นใจ
เหมือนดั่งพี่ ร้องไห้ เพราะใจเหงา
แสนหนาวเหน็บ เกินกว่า จะบรรเทา
ความปวดร้าว ทำลายพี่ ทุกวี่วัน
...สายฟ้าฟาด ครั้งใด ให้ใจหมอง
นั่งเหม่อมอง หมองหม่น คนอย่างฉัน
ช่างเปล่าเปลี่ยว ทุกข์ท้อ ทรมาน
ด้วยนงคราญ อยู่ไกล ยากหมายปอง
...เสียงฟ้าร้อง มองเงา แสนเศร้านัก
เพิ่งประจักษ์ ว่าไร้สิทธิ์ คิดเรียกร้อง
ให้เธอมา อิงแอบ แนบประคอง
ใจยิ่งหมอง แรมร้าง ห่างกมล
...เสียงฟ้าสั่ง ก่อนจากไป ในวันนี้
ดวงฤดี แทบดับ ไปกับฝน
เพราะชะตา ฟ้าแกล้ง ให้หลงกล
เจ็บกมล แต่ยังมั่น ไม่ผันแปร
...ได้แต่หวัง ฟ้าสว่าง หลังฝนหยด
เป็นฝนกรด หรือเปล่า เราไม่แน่
เฝ้าแต่รอ เธอคนเดียว มาเหลียวแล
รักษาแผล ที่ใจ ให้หายตรม
....จะรอเธอ อยู่ที่นี่ นะที่รัก
จะคอยนอน หนุนตัก พักขื่นขม
แม้เป็นเพียง ความหวัง อย่างลม ลม
หวังได้ชม เมื่อฝนซา ปัญหาคลาย.....
8 มิถุนายน 2550 08:15 น.
ไผ่ดำ
....ที่..ที่หนึ่ง ซึ่งใครใคร อยากเข้าใกล้
ใด..ใดไม่ อาจยื้อยุด ฉุดห้ามไหว
มี..หลายสิ่ง หลายอย่าง เย้ายวนใจ
รัก..และใคร่ ใฝ่ฝัน ที่นั้นกัน
....ที่..ที่นั่น แหละร้องไห้ มามากแล้ว
นั่นเป็นแนว เจ็บปวด รวดร้าวเหลือ
มีหลายสิ่ง หลายอย่าง ซึ่งคลุมเครือ
ทุกข์..ทุกเมื่อ เข้าไป ใน แดนรัก..
7 มิถุนายน 2550 18:05 น.
ไผ่ดำ
....วันนี้เธอ ยิ้มเยาะ หัวเราะฉัน
ผลาญชีวัน ด้วยถ้อยคำ ย่ำถากถาง
ศักดิ์ศรีเธอ นั้นเลอค่า กว่าทุกทาง
ฉันอ้างว้าง จำหนีไป ไกลยุพิน
....เธอหัวเราะ ฉันได้ ในวันนี้
สิทธิ์เธอมี ใช่ไหม คนใจหิน
ยิ่งฉันเศร้า โศกา น้ำตาริน
เธอกลับหมิ่น เอ่ยมา สาแก่ใจ
....ที่ฉันต้อง หลงลม จนตรมเศร้า
ก็ใครเล่า มาเสนอ เธอใช่ไหม
ไหนว่ารัก รักมั่น มิทันไร
เผยหัวใจ กลับกลอก...คนหลอกลวง...
หน้าส่วนตัว
999
