2 กรกฎาคม 2550 07:17 น.
ไผ่ดำ
...ลูกก้มกราบ วันทา หน้าหลวงพ่อ
น้ำตาคลอ ด้วยผิดหวัง เส้นทางรัก
ถูกทอดทิ้ง น้ำตานอง ต้องอกหัก
ลูกนี้จัก ขอพึ่งบุญ ให้อุ่นใจ
...หลายครั้งแล้ว ต้องเสียใจ ไห้ว้าวุ่น
ใจเคืองขุ่น ช้ำนัก เขาผลักไส
ลูกต้องนอน ครวญคร่ำ ช้ำทรวงใน
ทิ้งลูกไป ต้องไร้หลัก ที่พักพิง
...ขอหลวงพ่อ เจ้าขา เมตตาลูก
ในยามทุกข์ ลูกอ้างว้าง หมดทุกสิ่ง
มีเพียงธรรม จะนำลูก ให้หยุดนิ่ง
ลืมทุกสิ่ง มีเพียงพระ....ปฏิมา
...ลูกตักบาตร ทำทาน หันเข้าวัด
ปฏิบัติ ถือศีล ท่านเจ้าขา
ให้โชคดี เช่นคนอื่น ชื่นอุรา
ลูกจึงมา ขอรับใช้ ในทางธรรม
...ลูกเตรียมกาย ใจพร้อม ถวายวัด
ชุดขาวตัด เตรียมสวมใส่ ให้คลายช้ำ
ใจแผ้วผ่อง ตัดโลกีย์ ที่เป็นกรรม
หันหาธรรม ขอบวชชี พลีวัดเอย...
??o.O (พิม+ดำ) O.o??
30 มิถุนายน 2550 06:42 น.
ไผ่ดำ
...อย่ายอมแพ้ แม้วันนี้ อาจผิดพลาด
ให้โอกาส ตัวเอง ได้แก้ไข
อนาคต รุ่งโรจน์ โชติช่วงได้
เก็บเอาไว้ ที่เคยผิด คิดว่าครู
...แล้วตั้งต้น ค้นหา ความบกพร่อง
อย่างไตร่ตรอง จำไว้ ขอให้สู้
ถ้าเหนื่อยล้า ก็หย่อนบ้าง เชื่อฟังครู
ค่อยเรียนรู้ วันละหน่อย ค่อยค่อยเป็น
...อย่าเพิ่งเหนื่อย แล้วหาย ไปเสียก่อน
อย่าใจร้อน ถ้าหาก ใครเขาเม้นท์
ว่าเราโง่ งี่เง่า เราใจเย็น
แล้วจะเห็น เราอยู่ อย่างผู้นำ...
??o.O (ไผ่ดำ) O.o?
29 มิถุนายน 2550 23:30 น.
ไผ่ดำ
...ฉันแอบอิง พิงพักใจ ไว้กับเดือน
ให้มาอยู่ เป็นเพื่อน ในคืนเหงา
ช้ำเหลือเกิน หัวใจนี้ ที่บางเบา
ขอเดือนดาว เจ้าอย่าหนี ราตรีกาล
..ฉันเปลี่ยวใจ สายลม พรมแก้มสาว
ให้คนเศร้า หวิวไหว ใจสะท้าน
เธอหนีหน้า ฉันไป นานแสนนาน
หัวใจฉัน อยู่กับเงา เหงาเหลือเกิน
...ทิ้งคนไกล ให้เหงา เปล่าดวงจิต
มิเคยคิด ห่วงใย ใจห่างเหิน
เพราะเธอทำ ช้ำชอก ยอกเหลือเกิน
เหมือนมองเมิน ทิ้งร้าง อย่างเดียวดาย
..ฉันโดดเดี่ยว อ้างว้าง มาพอแล้ว
เจ็บเป็นแนว ฝังลึก เกินรับได้
เมื่อไหร่หนอ ฟ้าสาง สว่างไป
เมฆหมอกร้าย กลับใสแจ่ม แย้มอีกหน
...ขอบนบาน ทวยเทพ บนฟากฟ้า
โปรดเมตตา ประทานพร ให้เกิดผล
ได้เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน เราสองคน
ให้ผ่านพ้น เงาเมฆดำ หายช้ำใจ...
??o.O (ไผ่ดำ*พิมญดา*ศรรกรา*แมวแต้ม) O.o?
28 มิถุนายน 2550 17:12 น.
ไผ่ดำ
...เสียงรำพรรณ ต่อว่า คนเคยรัก
ที่หาญหัก ใจเธอ ให้เป็นผง
ทั้งที่มอบ กายใจ ให้มั่นคง
ยังทำลง สงสารเธอ จนเผลอใจ
...พอหรือยัง พ่อนักบุญ ใจแสนคด
ทำเหมือนโกรธ เธอมา แต่ชาติไหน
เธอเจ็บช้ำ นอนซม ขมฤทัย
ไม่เห็นใจ ก็อย่าได้ ไปราวี
...น้องเป็นหญิง เกียรติศักดิ์ศรี ก็มีอยู่
แสนหดหู่ ใยทำเธอ ถึงเพียงนี้
เอาคำหวาน มาหว่านล้อม กล่อมฤดี
พอเสียที พลาดท่า ก็ลาไป
...อย่าทำตัว เป็นนักบุญ เที่ยวหลอนหลอก
น้องเขาช้ำ เขาชอก มากแค่ไหน
ให้มองเห็น ตัวตน เป็นอย่างไร
เขาจะได้ ไม่หลวมตัว ให้ซ้ำเติม
...น้องเขากรวด น้ำให้ รับไว้นะ
ชาติหน้าอย่า จองกรรม ทำเหมือนเริ่ม
แรกรักกัน นานหน่อย ปล่อยเหมือนเดิม
อย่าไปเพิ่ม รอยร้าว น้องเขาเลย..
**??o.O (ไผ่ดำ) O.o??**
27 มิถุนายน 2550 12:35 น.
ไผ่ดำ
...เธอเป็นดาว...กลางใจ...ที่ใฝ่หา
เป็นสตาร์...ประดับใจ...ที่ใฝ่ฝัน
เป็นทุกสิ่ง...เลอค่า...กว่าจำนรรจ์
เป็นรางวัล...ชีวิต...ได้ชิดเชย
...มีความสุข ทุกครา เมื่ออยู่ใกล้
สุขหัวใจ เกินพร่ำ คำเฉลย
พี่ขอมอบ หัวใจ ให้หมดเลย
ที่เอื้อนเอ่ย เพราะเธองาม ด้วยน้ำใจ
...หากเทพสร้าง เธอมา ให้เคียงคู่
โปรดรับรู้ หัวใจพี่ นี้ยกให้
ดาวดวงน้อย ลอยระยับ ประทับใจ
ได้เคียงใกล้ เทคแคร์เจ้า ทั้งเช้าเย็น
...แม้วันนี้ เป็นเพียงดาว ประดับฟ้า
พี่หวังว่า ต่อไป คงได้เห็น
เจ้าน้อมกาย ลงมา นะ..เนื้อเย็น
เจ้าอย่าเป็น เพียงดาวใจ ในฝันเลย...
?o.O (ไผ่ดำ) O.o?
หน้าส่วนตัว
1371
