18 กรกฎาคม 2550 17:11 น.
ไผ่ดำ
...พี่จากน้อง มาไกล ให้คิดถึง
ยังคนึง หวงห่วง ดวงสมร
ถวิลหา เช้าค่ำ ยามกินนอน
คราวหนาวร้อน เจ้าจะเป็น เช่นไรกัน
...แม้ขอบฟ้า กั้นกลาง ยากขวางได้
อยู่แสนไกล จะคืนกลับ ไปรับขวัญ
ให้น้องรอ คอยพี่ บ้างแล้วกัน
อีกไม่นาน ได้อยู่ เป็นคู่เชย
...ให้นัองนึก ถึงพี่ ยามที่เหงา
อย่าโศกเศร้า เสียใจ ไปน้องเอ๋ย
หมั่นทำดี กุศลสร้าง บ้างทรามเชย
อย่าละเลย รอวัน ที่ฝันดี
...จงเก็บไว้ น้ำตา อย่าให้ไหล
คงเสียใจ ถ้ารู้ว่า น้องของพี่
ต้องร้องไห้ ปวดร้าว เศร้าฤดี
ใจของพี่ ยิ่งหวั่นหวาด แทบขาดใจ
...เชื่อเถิดนะ พี่จะไป ไม่นานนัก
จงแน่นหนัก รอพี่ อย่าหนีหาย
ให้น้องนอน พักผ่อน อย่าร้อนใจ
พี่กลับไป แล้วไม่ต้อง จากน้องเลย...
..o.O (ไผ่ดำ) O.o..
16 กรกฎาคม 2550 08:12 น.
ไผ่ดำ
...น้องของพี่ อยู่ไกล ปลายขอบฟ้า
อยากไปหา ด้วยคิดถึง ซึ้งเพียงเจ้า
พี่อยู่ห่าง อย่ามีใคร ทำให้เรา
เกิดรอยร้าว เพราะเขาแทรก แบ่งแยกใจ
...หลับตรงนี้ หากเหนื่อยนัก ให้พักผ่อน
หรือเหนื่อยอ่อน ยังมีพี่ โปรดจำไว้
หากปวดร้าว ขุ่นเคือง ด้วยเรื่องใด
น้องยังมี พี่ชาย คล้ายดังเงา
...หลับเถิดนะ ให้น้องฝัน ถึงวันสวย
พี่จะช่วย เติมพลัง ให้กับเจ้า
จงมั่นคง ในรัก ของสองเรา
ลืมความเหงา แล้วรอพี่ ที่อยู่ไกล
...หลับตรงนี้ พี่จะคอย ดูแลน้อง
คอยปกป้อง ยามเหนื่อยล้า อย่าหวั่นไหว
พี่ยังรัก เป็นห่วงเจ้า โปรดเข้าใจ
ขอเพียงให้ น้องมีพี่ นี้คนเดียว
...ที่ตรงนี้ พี่จะรอ น้องมาหา
ยามเหนื่อยล้า หรือฝันร้าย ใจเปล่าเปลี่ยว
จะดูแล น้องพี่ นี้คนเดียว
เจ้าอย่าเหลียว มองใคร ให้ระแวง
...อยากบอกน้อง ว่าตรงนี้ มีพี่อยู่
น้องจงรู้ ว่าพี่ชาย ไม่หน่ายแหนง
จะเติมรัก เติมพลัง ทั้งเติมแรง
ไม่ขอแบ่ง ให้ใคร ให้เพียงเธอ...
0o.O (ไผ่ดำ) O.o0
13 กรกฎาคม 2550 07:40 น.
ไผ่ดำ
...ฉันคงไม่ ใช่คน ในสายตา
ด้วยคุณค่า ช่องว่าง ระหว่างชั้น
เธอเหนือกว่า เราแค่ดิน ถิ่นวงศ์วาน
ความสัมพันธ์ แค่ลมแผ่ว แล้วผ่านเลย
...ฉันเพียงมอง แล้วเก็บไว้ ในดวงจิต
สำคัญผิด ทะยานใฝ่ นะใจเอ๋ย
คนสำคัญ เธอไม่..ใช่ฉันเลย
ฉันเอื้อนเอ่ย เพราะรู้ว่า ค่าไม่มี
...ฉันเป็นฉัน วันนี้ พอมีสุข
แม้มีทุกข์ ปนบ้าง ยังพอที่
จะทนได้ แค่เหงาบ้าง ในบางที
แต่ก็ดี กว่า ฝันใฝ่ ใหญ่เกินตัว
...ฉันเพียรจ้อง มองกระจก เพื่อดูเงา
ช่างแสนเศร้า เขามอง ไม่เห็นหัว
จะยิ้มบ้าง คงยิ้มให้ กับเงาตัว
เพราะฉันกลัว ยิ้มให้ใคร เขาไม่มอง
...มีความหมอง เป็นเพื่อน ในยามเหงา
กับมีเงา อยู่ข้างข้าง คอยนั่งจ้อง
ปลอบใจฉัน ยามที่ น้ำตานอง
เงากับหมอง ตามฉัน เพราะหวั่นใจ
...ถ้าหากฉัน ไม่มี เงาก็หาย
เป็นเพื่อนตาย กับฉัน นั้นใช่ไหม
เพราะเงารัก อยู่กับฉัน ถึงวันตาย
ดีกว่าใกล้ ใครบางคน จนเขาลืม...
**o.O (ไผ่ดำ) O.o**
12 กรกฎาคม 2550 13:35 น.
ไผ่ดำ
...ด้วยเลือดเนื้อ ของพี่ คือไทยแท้
จะอ่อนแอ ยอมให้ ภัยทั้งผอง
มาบุกบ้าน ผลาญคนไทย ให้เลือดนอง
จะยืนมอง เฉยนิ่ง ทิ้งได้ไง
...อีกทั้งองค์ ราชันย์ จักเทอดไว้
จะมิให้ กลายกล้ำ ทำร้ายได้
ขออุทิศ ชีพพลี มิเสียใจ
เพื่อให้ไทย คงมั่น เป็นขวานทอง
...ถึงวันที่ พี่ต้องลา แม่จอมขวัญ
อย่าไหวหวั่น พี่ไปแล้ว อย่าใจหมอง
นิ่งเถิดนะ จงภูมิใจ ไทยเรืองรอง
เพราะพี่ป้อง เป็นรั้วให้ ไทยยืนยง
...อยู่ภาคใต้ ก็แดนไทย ใช่ชาติอื่น
เขาขมขื่น เรายื่นมือ ปัดฝุ่นผง
เสนียดบ้าน ที่ราญรุก ให้หมดลง
แดนใต้คง สงบบ้าง ดั่งเคยเป็น
...แค่สองปี ที่ไป ใช่ไกลห่าง
แม้อ้างว้าง จงยิ้มไว้ อย่าให้เห็น
แม้ต้องเศร้า เหงาบ้าง ให้ใจเย็น
ต้องได้เห็น พี่ได้กลับ รับขวัญเธอ...
?o.O (ขอสื่อแทนใจทหารหาญที่มีครอบครัวครับ) O.o?
url http://media.twango.com/m1/original/0068/afa3d5c43dc04553bf4b2ab4909f7730.WMA
11 กรกฎาคม 2550 08:11 น.
ไผ่ดำ
...ฉันจะทน เพียงเพื่อ ให้เธอหลอก
แล้วก็บอก ลาไป ทำไมหนอ
ที่ผ่านมา ทำฉัน นั้นเพียงพอ
ไม่ขอต่อ เวลา เพื่อจาบัลย์
...คำพูดหวาน เหมือนน้ำตาล ใส่ยาพิษ
เข้าใจผิด กลิ่นหอมหวล ชวนใฝ่ฝัน
นี่น่ะหรือ คือรัก ที่ให้กัน
ช่างโศกศัลย์ เกินกว่า จะทานทน
...ใจของฉัน นั้นมี สีแดงคล้ำ
เพราะโดนห้ำ เข่นฆ่า มาหลายหน
ครั้งนี้พอ เข็ดเจียนตาย วายชีพชนม์
ขอหลีกพ้น ไกลห่าง ทางของเธอ
...สังคมเธอ ต่างชั้น กันอย่างนี้
บาทวิถี ที่เดินไป ไม่เสมอ
เธอเดินบน ฉันเดินล่าง ต่างกับเธอ
พอแล้วเออ อยู่อย่างนี้ มีสุขพอ
...แล้วทำไม ใจฉัน ถึงต้องรัก
ทั้งที่จัก ต้องโศกเศร้า เหงาทดท้อ
หรือจะรอ ให้เขาหน่าย ถึงได้รอ
อยากจะขอ ถามเธอนัก...รักทำไม..
?o.O (.มอบให้ผู้ที่มีคำถามเดียวกันทุกคนครับ) O.o?
หน้าส่วนตัว
1011
