20 พฤษภาคม 2550 14:13 น.
ไผ่ดำ
..ชีวิตฉัน วันนี้ เหมือนติดกรอบ
ที่มาครอบ มีกฏ บังคับไว้
ฉันอยากมี ความสุข ให้สมใจ
แต่ก็ทำ ไม่ได้ เกรงสายตา
คนรอบข้าง จะมอง ฉันเสียหาย
หน้าที่ใหญ่ ต้องเป็น ผู้นำหน้า
ฉันอยากหนี ไม่แคร์ เลยสายตา
เพราะชีวา ของฉัน นั้นเหงาจัง
อยากจะคบ หาใคร ยังต้องเลือก
ทั้งที่เปลือก ใจเปิด เพื่อความหวัง
มองหาใคร อิงภักดิ์ รักจริงจัง
แต่ก็ยั้ง ใจคิด ติดกฏเกณฑ์
ฉันอยากหนี กรอบชีวิต ที่ครอบไว้
สักวันหนึ่ง คงได้ ออกไปเล่น
อยู่นอกกรอบ หนีกฏ หมดลำเค็ญ
อยากหลีกเร้น หลบหน้า มาให้ไกล
อยู่เงียบเงียบ กับใจ ที่ปล่อยว่าง
อยู่ข้างข้าง คนรักเรา ไม่ไปไหน
แม้วันนี้ ต้องทิ้ง ทุกสิ่งไป
สร้างรักใหม่ อยู่นอกกรอบ ที่ครอบตน.
19 พฤษภาคม 2550 14:52 น.
ไผ่ดำ
ถึงเรือนแพ นี้เป็น เพียงไม้ไผ่
แต่ก็ไม่ สะท้าน หวั่นคลื่นไหว
มีเพียงฉัน คนเศร้า แสนร้าวใจ
เริ่มหวิวไหว เมื่อรักร้าง ห่างทุกที
ฉันไม่เข้ม..แข็งเหมือน เรือนไม้ไผ่
เผชิญไป ฝ่าแดดฝน ทนทุกที่
ช่างแตกต่าง กับฉัน หวั่นฤดี
ต่อแต่นี้ เป็นเช่นไร ยังไม่รู้
ได้แต่รอ ความหวัง ทั้งริบหรี่
หมดแรงที่ ฉุดรั้ง ให้ฮึดสู้
เธอสิ้นรัก เยื่อใย ไม่เอ็นดู
แล้วจะอยู่ ต่อไป ทำไมกัน
รักของเรา เหมือนแพ ที่ต้องแตก
ต่างย้ายแยก ต่างไป ไม่เหหัน
เธอใจร้าย เกินกว่า คืนหากัน
เมื่อถึงวัน ต้องไป ไม่หวลคืน.
18 พฤษภาคม 2550 16:19 น.
ไผ่ดำ
คืนนี้มืด ฟ้าหม่น ฉันทนเศร้า
อยู่กับเงา อ้างว้าง กลางเมฆฝน
หัวใจฉัน แสนเหงา เศร้าเหลือทน
เหลียวหาคน ปลอบใจ ก็ไร้แวว
เหงาเหลือเกิน จันทร์จ๋า ข้าอยากบอก
ฉันช้ำชอก เพราะเขาชัง สิ้นหวังแล้ว
เหลือเพียงตัว กับใจหม่น พ้นเขตแนว
สิ้นรักแล้ว เกินรั้ง กลับหลังคืน
เจ็บเหลือเกิน รักร้าว แสนหนาวเหน็บ
โดนคมเล็บ บาดกาย ยังทนฝืน
แต่คมรัก บาดใจ ไม่อาจคืน
จะแข็งขืน สู้ต่อ ก็ท้อใจ
น้ำตาล้น ท่วมใจ มาหลายครั้ง
แสนอ้างว้าง ฉันระทม ตรมหมองไหม้
รักหวานซึ้ง กลับขม ตรอมตรมใจ
จากนี้ไป ฉันขอเหงา เศร้าคนเดียว.
กลอนบทนี้ มอบแด่คนเหงาทุกท่านครับ
16 พฤษภาคม 2550 07:42 น.
ไผ่ดำ
อีกฝากฝัน ของใจ ไม่ไกลนัก
มีความรัก มอบให้ ด้วยใจมั่น
ยังซื่อตรง ต่อดวงจิต นิจนิรันด์
แม้วันวาน ผ่านพ้น จนไกลตา
อยู่กับเงา ตัวเอง วังเวงนัก
ด้วยเพราะรัก เขายิ่ง กว่าผืนฟ้า
รักมอบให้ ใจซื่อ ถือสัญญา
ตราบชั่วฟ้า มิคลาย ไปสักน้อย
แม้จะอยู่ เป็นเงา สีมืดคล้ำ
แต่ก็ทำ ใจได้ ไม่เหงาหงอย
หวังวันหนึ่ง ฟ้าเป็นใจ ให้การคอย
แล้วปลดปล่อย ตัวฉัน ผ่านเงาดำ
เป็นตัวจริง ในใจ ของเธอบ้าง
เพื่อรับฟัง ช่วยลบ กลบรอยช้ำ
รักษาไข้ ใจหมอง ต้องระกำ
ให้หายช้ำ หายเศร้า..พ้นเงาใจ.
15 พฤษภาคม 2550 14:54 น.
ไผ่ดำ
วันไหนไหน ก็คิดถึง ไม่เคยเปลี่ยน
ยังพากเพียร ถามข่าว เจ้าเสมอ
พี่อยู่ไกล ใช่อยาก จะจากเธอ
คิดเสมอ ว่าจะกลับ ไปรับขวัญ
หลายเดือนนี้ พี่มา รักษาชาติ
อย่างองอาจ ชาติเชื้อ ชายทหาร
ไฟใต้กรุ่น ร้อนระอุ อยู่ทุกวัน
แต่ก็ฝัน ว่าจะได้ ไปหาเธอ
ขอนวลเนื้อ ไว้ใจ ในตัวพี่
ถึงวันนี้ พี่ยัง มั่นเสมอ
ยังซื่อตรง แน่นหนัก รักเพียงเธอ
แม้ต้องเผลอ ชีพวาย อย่างชายชาญ
ขอให้น้อง ตั้งใจ เสียสละ
ถึงแม้นจะ ต้องเสีย พี่ไปนั่น
ให้ชาติอยู่ เป็นไทย ตลอดกาล
ขอสาบาน ยังรักน้อง แม้นต้องตาย.
หน้าส่วนตัว
890
