24 กรกฎาคม 2553 11:54 น.
ไบเซ็บ
ชัยวรมัน เจ้าชายขอม ได้รับแจ้ง
จึงได้แต่ง ทัพศึก เข้าขัดขวาง
ให้แม่ทัพ พิสิฐ รูปสำอาง
เร่งเดินทาง ไปตาเมียง อย่าให้สาย
ก่อนเดินทาง แม่ทัพ พบเจ้าหญิง
ผู้เป็นยิ่ง ดวงใจ ที่หมั้นหมาย
ข้าจะรีบ ฟันข้าศึก ให้วอดวาย
แล้วรีบกราย กลับมา ให้ดั่งใจ
กาลเวลา เหมือนดั่ง กงล้อวิ่ง
ไม่เคยนิ่ง หยุดรอ อย่าหมายได้
กงล้อหมุน มีคนเกิด ทุกวันไป
ต่างต้องตาย เมื่อล้อทับ ทุกผู้ผอง
เหมือนดั่งถูก บดทับ ให้ดับสูญ
ต้องอาดูร เมื่อจากไป ใจหม่นหมอง
แต่มีสิ่ง คงอยู่ น่าตรึกตรอง
มิได้หมอง คือความรัก และความดี
เสมือนดั่ง ความรัก ของตัวข้า
จะคงอยู่ คู่ฟ้า สุรีย์ศรี
จะขอรัก เพียงเธอ ชั่วชีวี
แม้ชีพนี้ วอดวาย รักนิรันดร์
โปรดอย่ากล่าว เช่นนี้เลย ท่านแม่ทัพ
ข้ามิอยาก จะสดับ เรื่องอาสัญ
ขอให้ท่าน จงรบ อย่างเชี่ยวชาญ
อย่าพบพาน คมดาบ แม้สักนิด
ข้าจะไป ขอพร จากอาราม
ให้ปลอดภัย จากพวกจาม ผู้อมิตร
ขอให้ท่าน ทำศึก อย่างตั้งจิต
ให้พิชิต พวกพาลได้ โดยเร็ววัน
ก่อนรุ่งสาง พิสิฐ เร่งเคลื่อนทัพ
มิได้หลับ มิได้นอน ไม่แปรผัน
ไปให้ถึง เมืองตาเมียง เร่งให้ทัน
อย่าให้มัน มาถึงก่อน จะเสียการ
อ่านต่อไปในสัปดาห์หน้าครับ
20 กรกฎาคม 2553 12:30 น.
ไบเซ็บ
ปีหนึ่งพัน เจ็ดร้อย ยี่สิบแล้ว
โอ้เมืองแก้ว แตกยับ ดับสลาย
ยโสธร ปุระ ถูกทำลาย
ทุกสิ่งหาย ด้วยภัย แห่งสงคราม
เอกราช สูญสิ้น หมดความหวัง
ทุกสิ่งพัง พินาศ ทุกเขตขาม
ชนชาวขอม ต้องอาดูร ทุกโมงยาม
วัดอาราม ถูกทำลาย ทั้งเวียงวัง
ข้านั้นคือ กษัตริย์จาม ผู้ยิ่งใหญ่
ไม่มีใคร บังอาจ มาขัดขวาง
มันผู้ใด แข็งขืน ต้องวายวาง
จะสับร่าง ให้เป็นชิ้น จนอาสัญ
แต่บัดนี้ มีมัน กล้าแข็งขืน
ตั้งตัวขึ้น เป็นไท ใจกล้าหาญ
จำจะต้อง กำจัด ให้แหลกลาญ
จะต้องผลาญ ชีวิตมัน ให้สิ้นไป
อนุชา แห่งเรา จงรีบเร่ง
ไปบรรเลง เพลงรบ ปราบให้ได้
นำศีรษะ ของมันมา ให้เร็วไว
ตัวข้าไซร้ จะเฝ้ารอ ด้วยยินดี
มันผู้นั้น คือใคร พระเจ้าข้า
อนุชา น้อมรับ บังคมศรี
คือเจ้าชาย ชัยวรมัน เจ้าตัวดี
บังอาจที่ แข็งขืนข้า เจ้าแห่งจาม
มันซ่องสุม กำลัง ตั้งมากหลาย
ที่วิมาย ปุระ น่าเกรงขาม
จำต้องรีบ กำจัด อย่าให้ลาม
ให้พวกมัน ครั่นคร้าม อย่าเหิมเกริม
อนุชา รีบเร่ง ออกเดินทัพ
ทิศพายัพ มุ่งไป ใจฮึกเหิม
เคลื่อนไปพบ อีกสี่ทัพ มาเพิ่มเติม
รวมทัพเสริม สองหมื่นห้า ที่กลางทาง
รออ่านตอนต่อไปในสัปดาห์หน้า
หน้าส่วนตัว
907
