แม้นมีมีด มาให้ถือ ในมือข้า อยากกรีดผ่า คนตรงหน้า ให้อาสัญ แม้นมีปืน เป็นอาวุธ ฉุดชีวัน อยากจะหัน ปลายปืน ยื่นจ่อคอ ความโกรธแค้น แน่นจุก ในอุกอก ดั่งนรก แผดเรา เราทุกข์ท้อ ให้อารมณ์ ข่มสติ ริเป็นต่อ พอพอพอ เถิดใจข้า บาปหนาจริง หากทำได้ สมใจ คงไม่สุข คงทวีทุกข์ ร้อนรน มิทนนิ่ง จะเป็นภัย แก่ตน มิพ้นจริง มันจะทิ้ง ร่องรอย บาปแห่งตน ข้าจะทำ อย่างไร กับใจข้า โกรธเกลียดตรา ในอุรา ปร่าทุกข์ล้น ทางออกใด จะให้หาย คลายทุกข์ทน คงมิพ้น ทางสุดท้าย อภัยเธอ
หน้าส่วนตัว
905
