เพลิงวาต

ไชยกร

แสงเพลิงจะเริงร้อน   ลามไป
      ต้องพึ่งแรงปัจจัย               เร่งเร้า
      ไฟจักโชติสว่างไสว           รุจน์รุ่ง ได้นา
      เพราะว่าพระพายเจ้า        พัดให้ไฟเรือง
             ยามเคืองยามขุ่นข้อง   โกรธา
      เพลิงรุ่มร้อนแผดกล้า        ยิ่งล้ำ
      ยิ่งลมพัดเร่งมา                  ยิ่งลุก
      ลมพัดไฟดั่งค้ำ                   เดชให้โชนแสง
              วาตแรงเร่งเร้า          เตโช
      ฤๅจะดับโทโส                     สร่างข้อง
      เพลิงน้อยพระพายโอ่         ว่าดับ ได้นา
     ทว่าเพลิงมากต้อง               พ่ายแพ้แก่ไฟ
              หากใครเป็นดั่งคล้าย  สายลม
     จะอย่าหลงนิยม                    เดชเจ้า
     สำคัญว่าตนข่ม                     เพลิงมอด มลายฤๅ
     เพราะหากเพลิงเร่งเร้า        รุกร้ายจะลามลาญ
              กลกานท์จะกล่าวอ้าง    เปรียบเปรย
    คนที่คิดว่าเคย                      สยบได้
    อาจยังไม่เปิดเผย                 ฤทธิเดช
    พึงถนอมน้ำใจไว้                  อย่าเถี้ยวข่มเขา

      ลมกับไฟคือมิตรที่เกื้อกูลซึ่งกันและกัน ไฟรุ่มร้อนอาจดับได้ด้วยลมจริงหากแต่ก็ติดได้ด้วยลมดุจกัน แม้นรู้ว่ามีมิตรเป็นไฟ จงอย่าได้หลงใจว่าตัวเป็นลมข่มไฟให้ดับได้ เพราะชื่อว่าไฟแล้ว หากจะลามเมื่อไรก็มิมีใครรู้ เมื่อใดไฟเคืองลามรุกร้ายลมฤๅจักเอาอยู่ ลมยิ่งพัด ไฟก็ยิ่งโชนแสงมิอาจดับสิ้นได้อีกแล้วดังที่เคยเป็น...