10 ธันวาคม 2553 12:12 น.
ไก่เอยช่างขัน
น้ำพร่องเรือล่องลงต่ำ อุระชอกช้ำ
เคราะห์กรรมนำชักอีกที
ผ่องผิวกลับเสื่อมราสี เจ็บไข้ราคี
ราตรีมืดลับอับจน
ข่มใจให้คลายหมองหม่น สุดวิสัยตน
จักคุมรมเร้าเศร้าทรวง
เมื่อยามอาทิตย์ชิงดวง ความทุกข์ทั้งปวง
หลอนล้วงดวงจิตนิจจา
ป่วยกายแสนทรมา ป่วยใจทุกข์กว่า
พรอยพ่วงกันพาหาหยุด
สมาธิตัวข้าลอยหลุด สติมิพรุด
ขอพรพระพุทธนำพา
หากลูกยังดวงชะตา ขอแรงศรัทธา
พรพาผ่านพ้นหม่นใจ
10 ธันวาคม 2553 01:16 น.
ไก่เอยช่างขัน
อยู่ไกลซะสุดแสน นฤแดนทิมักคุ้น
จำห่างละไออุ่น อรอก ธ มารดา
คิดถึงคนึงนัก นคลักษเคหา
ข้าผู้กุมารา อนุบุญกรรมบัง
ชาตินี้บ่เสพสุข มหทุกขภัยพรั่ง
จำห่าง ณ เรือนรัง ทรมานจิตใจ
ยังกรรมต้องรับ มหึทัพโรคภัย
เจ็บอกระบมใน กยสังฆขารา
แต่บุญญะเคยก่อ ทนุพอจะหนุนข้า
ให้มีผุเมตตา อณุเคราะหชีวัน
ให้พึ่ง ธ ใบบุญ กรอุ่นทิแบ่งปัน
ก่อเกิดพลังพรัน คณนับกมลพร
ช่วยต่อทิวารา ติรข้าพทุนรอน
ให้กินและให้นอน บ่มิขาดละสักวัน
หากคืนกยาแกร่ง ดุจแสง ณ แห่งฝัน
คลายเศร้าทุเราทัณฑ์ ปรสิตก็ปริดปรง
ขอจบละเวรก่อ อุรพอมิขอส่ง
ต่อกรรมเวียนวง ยุติกรงละกรรมเกวียน
9 ธันวาคม 2553 23:00 น.
ไก่เอยช่างขัน
ใต้ห้วงมหาธาร อรกาญมัจฉา
เร้นหลืบศิลาตา อุรพาก็หวั่นหวั่น
นงนุชรุดตรง ยุพยงค์บ่เสียขวัญ
หักกิ่งปะกาวัลณ์ อรพรรณจะเนาใน
พรันลูกพระพรายพงศ์ ปละอนงค์ก็ตรงใจ
ไขว่คว้ายุภาไล่ อรทัยชะไหวตัว
จับเป็นมิเข่นฆ่า มัจฉามิต้องกลัว
ใจนางสิเต้นรัว หนุมาน ธ อ่านไว
ฉวยเผลอกะเล้อสุด อรนุชก็หวั่นไหว
ต้องชายละลายไร้ อนุแรงพลังลง
8 ธันวาคม 2553 14:45 น.
ไก่เอยช่างขัน
เมฆาทาฉาบราบฟ้า
มองมิเห็นดารานภาผัน
มิอาจแม้แลเห็นเร้นแสงจันทร์
มืดมิดปิดกั้นสวรรค์ยา
รอบกายส่ายสอดทอดนัยย์ทัศน์
ไร้เพื่อนจะเอื่อนอรรถ์เคียงข้า
เงียบเหงาเปล่าเปรี่ยวเดี่ยวเอกา
ในวิญญาหาได้หลับไปกับกาล
รัตติกาลนานนับขยับสืบ
ทีละน้อยค่อคืบครึ้มสถาน
ทรวงข้าแขวนแล่นไหวไม่ทนทาน
เข็นใจค้านคานเหงาขอเช้าคืน
ราตรีนี้นานเหลือดั่งเถือจิต
เร้าให้คิดฟุ้งไปฤทัยฝืน
ต้องต่อต้านใจตนแท้แม้ทุกคืน
แล้วค่อยขืนข่มตาหลับดับอารมณ์
8 ธันวาคม 2553 07:07 น.
ไก่เอยช่างขัน
ละอองน้ำละเอียดอ่อนตอนเช้า
เย็นเย้าชื่นจิตแจ่มใส
ละอองแป้งแห้งเนียนละไม
หอมพุ้งไปทั่วบริเวณ
ละอองนี้เกิดแต่ธรรมชาติ
สูญสลายกรายธาตุมองเห็น
ละอองไม่อยู่กับเจ้าชั่วเช้าเย็น
ให้มันเป็นประสบการณ์สราญใจ
อย่าเหนี่ยวรั้งเสียดายในละออง
จงตรองลองวิเคราะห์เหมาะไหม
เมื่อสิ้นนวลครวญเพียงจะสิ้นใจ
ลมผิวแดดไล้อะไรคง
หน้าส่วนตัว
1827
