สวัสดีดวงตะวัน คืนนี้มีดาวเต็มฟ้าทอประกาย ภาระฉันจึงไม่มีมากมาย พอมีเวลานั่งเขียนถึงเธอ อยู่สบายมั๊ยตะวันเราไม่ค่อยได้เจอกันเลยใช่ใหม ทั้งๆที่ฟ้าเดียวกันเหมือนใกล้ แต่เพราะภาระของเราต่างกัน แม้จะไม่ได้พบเจอเธอแต่รู้เสมอ ว่าเธออยู่ตรงไหน และฉันก็รู้ว่างานเธอหนักเพียงใด เธอต้องดูแลใครๆมากมาย อยากบอกเธอว่าคิดถึง มีฉันซึ่งยังเป็นห่วงเสมอ แม้ฉันไม่รู้เมื่อไรจะพบเจอ แต่ฝันถึงเธอทุกคืน รู้ไว้พระจันทร์ดวงนี้รอพบเจอ และคิดถึงเธอเหลือเกิน
เรายังรักกันดีอยู่หรือเปล่า ความผูกพันในวันเก่าๆยังเหมือนเดิมไหม หรือรักเราอิ่มตัวแล้วจึงดูไม่ใส่ใจ เธอเหนื่อยเกินไปหรือฉันรักเธอน้อยลงทุกที ............................................................. ลองห่างกันดูสักพักดีไหม ทบทวนความสัมพันธ์ของใจที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ ว่าเรายังเหมือนเก่าหรือมีใครจะมาแทนคำว่าเราที่เคยมี อยู่อย่างเหงาเหงาสักทีให้รู้ใจตัวเอง ปล ฟังเพลงบอยแล้วแต่งดูจ้า
จบไปแล้วก็รู้ แต่เหมือนคนจำไม่ได้ เหตุผลเธอรู้ใช่ใหมมีอย่างเดียว ก็ใจมันยังรักแค่เธอ เอะอะก็พร่ำเพ้อไม่รู้จักจบไป ยังมีแต่คำว่าเธอไม่ยอมเปลี่ยนไปไม่ลืมสักที ก็อยากจะหยุดฝันถึงเธอ แต่ทุกค่ำคืนก็เจออย่างเดิมทุกที ขอโทษที่ความรักมันยังมี ก็ฉันมัน....ลืมไม่เป็น ขอโทษที่ยังคิดถึงเธอ..มันรักแล้วลืมไม่เป็น
เธอดีเกินไป. . . เคยคิดไหมว่า . . . ทำไมฉันจะต้องเจอกับคำว่า . . . ลาก่อน เคยคิดไหมว่า . . . ผู้ชายคนที่เรารัก เค้าจะมองผ่าน และจากไป เคยคิดไหมว่า . . . สิ่งที่เราทุ่มเทให้ แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา . . . มันคือน้ำตา และความเสียใจ . . . เธอ . . . คนที่ฉันรัก เอ่ยปาก บอกลา ด้วยคำง่าย ๆ ที่มีความหมาย และกินใจเหลือเกิน เธอ . . . ดีเกินไปสำหรับเรา ฟังดูคนที่เอ่ย . . . อาจจะพูดได้คล่องปาก แต่คนที่รับฟังอย่างฉัน . . . สับสนมากนะคนดี ทำไม . . . ต้องทำร้ายกันได้มากมายขนาดนี้ สิ่งที่ดี ๆ พึ่งรู้ว่า . . . เธอไม่ต้องการ ขอโทษ . . .ที่วุ่นวาย ขอโทษ . . .ที่ฉันเข้าใจผิด คิดว่า . . . เธอก็รักฉัน ขอโทษ . . . คืนและวัน ที่เธอทนมีฉัน ทั้งที่ไม่ต้องการ . . . แม้ทุกวันนี้ . . . ฉันไม่อาจลืมเธอได้เลย รู้ว่า . . . เธอใจร้าย แต่รักแท้ไม่เปลี่ยนแปลง โชคดีนะที่รัก . . . รักใคร . . . ก็ให้สมปรารถนา ถ้าสักวัน . . . โดนเค้าทิ้งมา . . . ลองหันหน้ามา . . .มองคนที่เธอ บอกว่า . . . ดีเกินไป . . .
หน้าส่วนตัว
เธอคือหนึ่ง พัชรมณี แห่งชีวิต
คือดวงจิต บริสุทธิ์ และผ่องแผ้ว
เธอคือหยาด น้ำสวง งามเพริศแพร้ว
คือดวงแก้ว ประจำจิต ประจำใจ
เธอปลูกฝัง ความดี ศรีชีวิต
ทั้งซื่อสัตย์ สุจริต ติดนิสัย
คุณธรรม เที่ยงตรง คงในใจ
และยิ่งใหญ่ กตัญญู รู้คุณคน
เธอมิเคย เอ่ยหน่าย กับชีวิต
ทั้งลิขิต ก้าวย่าง อย่างเกิดผล
อบายมุข ชั่วช้า มิยินยล
ยึดถือตน คนดี ที่สำคัญ
เธอคือหนึ่ง ในใจไม่เคยห่าง
ไม่ลาร้าง ห่างไกล ให้โศกศัลย์
เธอผู้เป็น พัชรมณี แห่งชีวัน
คือจอมขวัญ แก้วรัดเกล้า ตลอดไป
๏ พ่อเองยังเตร็ดเตร่เร่ไป
เจ้าหละเป็นฉันใดขวัญใจเอ๋ย
จากพ่อแล้วแก้วใจไม่เหมือนเคย
คนว่าไม่งอกเงยโตตามวัน
๏ คือหลบอยู่ตามแผงแหล่งของเก่า
ดูหงอยเหงาแกมเบื่อไม่เหลือฝัน
ลูกของพ่อย้ายแยกปานแตกกัน
ใต้ตะวันเดือนดาวหนาวน้ำตา
๏ เกิดจากพ่อแล้วไกลไปจากพ่อ
เหมือนต้องเดินทางต่อนับแสนหลา
เพื่อปักหมุดหลักไมล์ในเวลา
บอกคนว่าพ่อจารวรรณกำ
๏ เป็นหนังสือมือสองแหล่งของเก่า
ปกมอเศร้าไร้โฉมเคยคมขำ
ขายเลหลังลดราคาแถมว่า-อำ
ว่านี่คือลำนำเหล่าคนจร
๏ พ่อเองยังเตรดเตร่และเร่ไป
เมื่อวันใหม่หมุนมาดวงสมร
คนอาจเห็นถ้อยธรรมเชื่อมคำพร
นั่นแหละลูกผู้จรจาริกกานท์
มันยังไม่พอ ใช่ไหม สำหรับใจ ที่ฉันให้เธอนั้น ความรู้สึก ทั้งหมดที่มีให้กัน ความผูกพัน ที่มีระหว่างสองเรา เธอถึงได้ ไปกับเขา ทิ้งความรู้สึก ระหว่างสองเรา ให้กลับกลาย เป็นเรื่องเศร้า ที่สองเรานั้น แยกจากกัน ฉันยอมรับ ในสิ่งที่ฉันทำผิด ที่ฉันนั้นคิด...ถึงเธอมากไป ทั้งยังมอบ ความรัก ความห่วงใย จนหมด ทั้งหัวใจ ที่ฉันนั้น มอบให้เธอ
ฤาษีหนึ่งหลีกเร้นบำเพ็ญพรต หวังกำหนดเอกา ณ อาศรม ท่ามพงไพรใบหนาชื่นอารมณ์ ขัดเกลาข่มกิเลสเหตุอบาย มีเสียงนกเสียงกามาเป็นเพื่อน ไม่กล่นเกลื่อนฝูงชนคนทั้งหลาย แกเสพสุขทุกข์ห่างไม่ย่างกราย วิเวกกายหมายมั่นมิหวั่นใด เรื่องเสบียงเลี้ยงท้องมิต้องห่วง สิ่งทั้งปวงเสาะหาก็มาได้ ทั้งผลไม้ใบไม้ทั้งใกล้ไกล ตลาดไพรจับจ่ายสบายตน ถือภาษิตฤาษีธชีป่า กินเป็นยาปนมัตต์ไม่ขัดสน เนื้อนมไข่หวานเค็มนั้นเต็มทน จะดั้นด้นเสาะหามารับทาน ไม่ติดใจกำหนดในรสชาติ ด้วยมุ่งมาดหล่อเลี้ยงเพียงสังขาร เพื่อทรงชีพขับเข็นบำเพ็ญฌาน นับโดยกาลนานปีฉะนี้มา... จะกล่าวถึงสัตว์หนึ่งซึ่งอาศัย คือเหี้ยใหญ่สังขารคลานสี่ขา มิใช่สัตว์ต่ำต้อยถ่อยชีวา เป็นพญาแห่งเหี้ยไม่เสียที เคยปกครองผองเหี้ยไม่เสียศักดิ์ ด้วยใช้หลักแห่งธรรมนำวิถี รู้หลักปราชญ์ปรีชาปัญญามี ผิดถูกชี้แนะนำด้วยชำนาญ มาวันหนึ่งเหี้ยใหญ่ใจเบื่อหน่าย จึงเร้นกายหมายหลีกปลีกสังขาร สัญจรไพรเรื่อยมาหาสำราญ ลุสถานฤาษีมุนีไพร จึงขุดรูเป็นรังหวังกำหนด บำเพ็ญพรตเยี่ยงธชีฤาษีไซร้ มิห่างเขตอาศรมชื่นชมใจ วิเวกในกายาประสาตน ทุกค่ำเช้าเฝ้ามองจ้องอาศรม ศีรษะก้มคำนับไม่สับสน อภิวาทวันทะนังห
ตกอยู่ในมายาของชีวิต
จิตกำหนดเจตสิกลิขิตให้
กำหนดรูปสัมผัสความเป็นไป
จิตรับรู้สภาวะใจเท่าทัน
เพราะกิเลสเป็นเหตุตัวปัญหา
เข้าเกาะกุมอุราพาไหวหวั่น
กำซานทรวงห้วงลึกจิตจาบัลย์
มาโรมรันเร่าร้อนวอนต่อยตี
เมื่อจิตตกยกปรับระดับอยาก
ก่อวินาศขาดดุลในวิถี
เปลี่ยนอัตตาลุ่มหลงเข้าราวี
มาต่อยตีจิตใสให้หมองมัว
จิตสัมผัสเจตสิกปรุงแต่งจิต
เหตุคุ่นคิดจิตโจนโผนสลัว
สิ่งสมมุติจุตติเข้าพันพัว
สิ่งน่ากลัวกิเลสเหตุใจตน
เย็นหอมอ้อมแมกไม้คลายหม่น
ฟากฟ้าแสงล้อมห่มทุกแห่งหน
เปล่าดายเปรี่ยววางว่างท่ามกมล
เหตุแห่งผลค้นใดใคร่สิ่งดี
ถ้าต้องการพ้นผ่านสิ่งหารหัก
ฝันมีรักหรือชังหวังสุขี
สายลมเย็นพัดพรมดวงฤดี
คือตัวชี้วิถีในตัวตน
รักษากาย, รักษาใจ,รักษาวาจา
เมื่อใดที่คิดว่าจะชำระล้างร่างกายขันธ์ทั้ง 5
จงระลึกนึกเสมอว่าจักพยายามทำให้หมดจด
และทะนุถนอมต่อท่านผู้มีคุณ, และให้คิดว่านี้คือการใช้หนี้เก่า
พร้อมกับทำด้วยความรู้สึกที่น่าเบื่อหน่าย เพราะ ทำไม่เลิกสักที
ศีล, การทำกาย และ วาจาให้เรียบร้อย
สมาธิ, การมีใจตั้งมั่น
ปัญญา, การรอบรู้ในกองสังขาร
วิมุติ, คือความหลุดพ้นอย่างอิสระ
มาเรียนรู้การกำจัดกองทุกข์กันเถอ
เยอรมัน..... ก็เด่น สเปน..........ก็เจ๋ง โปรตุเกส....เข้าท่า ฮอลแลนด์..นอนมา ตุรกี............สูสี รัสเซีย........เข้าที อิตาลี..........ดูดี โครอเซีย....น่าลุ้น คนดู...........ก็เหนื่อย อ่อนเพลีย...เหลือเกิน เพลิดเพลิน.....เพราะดู ถึงความ..........ใจสู้ พวกเรา...........คนดู อย่าเล่น...........พนัน เรามา..............ช่วยกีน รณรงค์............ต่อต้าน ค้ดค้าน...........กันเถิด เพราะเป็น......บ่อเกิด ถึงความ........ฉิบหาย... และอาจ........ถึงตาย เพราะเล่น.....พนัน
ใช้รอยยิ้มมอบหัวใจอิ่มไออุ่น ในบทกลอนหวานละมุ่นกรุ่นความหวาน กล่อมบทกลอนเป็นบทเพลงบรรเลงกานต์ ท่วงทำนองขับขานผ่านราตรี มิตรภาพอาบในหัวใจแล้ว ในคำพรที่หวานแว่วสุขสดสี เหมือมนตร์เพลงมอบให้กันในวันดี มีความสุขล้นปรี่ใน...หัวใจนัก... ทุกสิ่งใดในโลกหล้าที่สวยงาม สิ่งศักดิ์สิทธ์ทั่วเขตคามโปรดประจักษ์ ขอมอบพรให้ทุกท่านที่ทายทัก ให้พบรักสมหวังได้ดั่งใจ ประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง ลาภยศไหลหลั่งงามสดใส สมบูรณ์ทรัพย์นับอนันต์เกริกเกียรติไกร หมดเรื่องร้าย-สุขสันต์ทุกวันเทอญ ขอบคุณคุณสุรศรี หนูสน ครูกระดาษทราย เพียงพลิ้ว White roses ดอกบัว สุริยันต์ จันทราทิตย์ คอนพูทน มวลภมร มายอามีน พรพันดาว ครูพิม ป๋อง สหายปุถุชน zilver มณีจันทร์ ไร้อันดับ มินตรา วิหก หลงลม แจ้นเอง กุ้งหนามแดง กิ่งโศก รัมณีย์ ก่องกิก นายเอก ขอโทษครับ..ผมเมา.. ผู้หญิงไร้เงา คนลานเทวา แก้วประภัสสร ฉางน้อย ขอใช้พื้นที่ว่างของหัวใจ ที่สุรศรีมอบให้ใจสุขสันต์ หนูสนมอบเค้กให้กระต่ายนั่น หนึ่งสองสามเป่าพลันฉันสุขใจ เหลือบเห็นครูกระดาษทรายร่วมอ่วยพร เพลียงพลิ้วเขียนอ้อนให้สวยใส กุหลาบขาวส่งรูปสวยแหมถูกใจ ดอกบัวอวยพรให้มีค่าราคานั
เสียงวาจาว่าเว้า ความใด ดีเอย
เปรียบศีลศักดิ์ส่อใจ ที่ต้อง
มือกลับยึดสากไว้ กวัดแกว่ง
ใจธุศีลปกป้อง ดั่งได้ท่องจำ
ร้อยความคิดกล่าวอ้าง ดังเคย
ไฉนเปรียบที่ทำเลย ไป่ย้ำ
ปากพร่ำดีคุ้นเคย ทำต่าง
สอนคนบ่นซากซ้ำ ปากช้ำ ไม่ฤา?
มือถือสากมั่นไว้ หาคลาย ลงเลย
ใจยังเคียดมากมาย ยึดถือ
เปรียบไปดังเปล่าดาย พูดพร่ำ
เสียงลับกลับคนลือ ไป่ถือสอนตน
เดินตามต้อยห้อยมือคล้ายถือหำ ค่อยเอ่ยคำย้ำรับครับกระผม นับเป็นคุณบุญงานท่านติชม คอระบมก้มพยักรับหลักการ หลายเดือนแล้วแว่วว่าท่านมาเยี่ยม เร่งยะเจียมเตรียมท่ามหาศาล ระดมรุกทุกฝ่ายแจกจ่ายงาน วิ่งประสานพล่านหมดอย่างอดทน ฝึกงามขำรำฟ้อนไว้ต้อนรับ หัดขยับยักย้ายส่ายสร้อยสน เจ้านายเห็นเป็นต้องจ้องซุกซน เพราะทุกคนค้นหาลีลางาม งานเก่าทิ้งยิ่งคัดมาจัดใหม่ ดูสดใสไม่ให้นายต้องถาม ที่ไม่ทำนำแถลงมาแต่งตาม ให้ล้นหลามหลากหลายเหมือนได้ทำ ทุกหยาดเหยื่อเพื่อนายทำได้หมด จะกี่หยดอดทนไม่บ่นพร่ำ ถึงอดหิวกิ่วท้องร้องระงำ จะเพียรทำเพื่อนายได้ประเมิน ตรวจความพร้อมซ้อมเยี่ยมเตรียมพิลึก มิรู้สึกนึกอายไร้เคอะเขิน ฤาความฝันวันใหม่ไทเจริญ จึ่งเพลิดเพลินเดินหลงดงผักชี การศึกษาสารขันธ์นั้นวิบัติ อัตคัดปัญญาน่าบัดสี ต่างขันแข่งแบ่งเส้นชิงเด่นดี สร้างวิถีขี่คอก่อบุญคุณ การประเมินเกินขอบชอบเหตุผล ดั่งโจรปล้นปืนจ้องต้องหัวหมุน ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อควักเนื้อทุน ยังต้องลุ้นนายท่านผ่านประเมิน ฝากฝัน 17 ก.พ. ๒๕๕๒ ณ สารขันธ์ประเทศ
.........คือโศกนาฏกรรม ระส่ายระส่ำทุกหัวระแหง แผ่นดินผืนนี้จึ่งสีแดง ....ฟ้าไม่แกล้ง...ฝีมือคน .........เมื่อระเบิดระบาดอย่างระอุ ปะทะปะทุ...ปี้ป่น ท้าทาย...ท่วมทุกข์ ทุกข์ทน ปะปนเลือดเนื้อแผ่นดิน ........เหตุผลคืออะไร ? จึงยัดเยียดความร่ำไห้...ทั่วทุกข์ถิ่น รองรับน้ำตาชาชิน รดรินสนองหายนะ ........ไม่รู้จักผู้เจ็บตาย แต่ใจหายห่อเหี่ยวอยู่เจนจะ ชีวิตตายเปลืองเปล่าซะ ทุกอุระ ระแวงหวาด อนาถนัก .........คือโศกนาฏกรรม ระส่ายระส่ำทุกข์เนืองหนัก ฝีมือผู้ที่...ไม่มีรัก ....ไม่รู้จักเมตตาธรรม
.....ฉันทำงานแสนเหนื่อยสุดเมื่อยหล้า เหงื่อเต็มหน้าสู้อดออมถนอมมา มีพอกินพอใช้หลายอัตรา ภายภาคหน้าจะได้สบายจริง .....เป็นเพราะว่าหาเงินเพลินไปหน่อย เลยไม่ค่อยได้สนคนผู้หญิง จนบัดนี้ขาดคู่ผู้แอบอิง เหมือนขาดสิ่งสำคัญบางอันไป .....มาเดี๋ยวนี้อยากมีคู่มาร่วมหมอน มีคู่นอนแก้เหงายามหนาวใน มีคนรักคอยดูคนรู้ใจ คอยสุมไฟในทรวงให้ช่วงโชติ .....มีหัวใจใครว่างบ้างไหมครับ ผมคอยรับสมัครจากสาวโสด หากมีแฟนเกี่ยวดองต้องขอโทษ ต้องของดเดี๋ยวทำฉันช้ำใจ ...สนสามใบ...
