ดวงตะวันจักลับขอบฟากฟ้า ในนัยน์ตาฉันเก็บภาพเอาไว้ ฉันได้ยินเสียงนกกาเสียงไม้ไหว เปล่าเปลี่ยวใจใกล้สายัณฑ์อันวังเวง สายัณฑ์มาจันทราคล้อยแทนตะวัน มีแต่ฉันไร้ผู้คนคอยพร่ำเพลง สายัณฑ์ไปราตรีมาจันทราเปล่ง คอยมองเพ่งชมแสงจันทรางาม ราตรีนี้ช่างยาวนานนับคณา สุขอุราชมแสงจันทร์และนอนตาม พอเช้าตรู่ฉันเห็นฟ้าสีคราม มิอาจห้ามใจจักชมดวงตะวัน ดอกบัวบานใจชื่นบานอรุณใหม่ วันสดใสดวงตะวันลอยขึ้นพลัน เหมือนตัวฉันได้มองสรวงสวรรค์ มิใช่ฝันทิวทัศน์นี้ช่างงดงาม
สำหรับเธอฉันเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น แต่สำหรับฉันเธอเป็นได้มากกว่า แอบรักเธอแต่ไม่กล้าพูดออกมา กลัวเสียน้ำตาถ้าเธอไม่มีใจ ยอมรักเธอข้างเดียวดีกว่า เพราะวันข้างหน้าเราก็ยังพบกันได้ แต่ถ้าบอกรักเธอแล้วอะไรๆมันเปลี่ยนไป คำว่าเพื่อนก็ไม่ได้มันทรมาน ขอเก็บรักที่มีต่อเธอไว้อย่างนี้ เผื่อวันข้างหน้าเธออาจเห็นความดีของฉัน ยอมเป็นได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ ขอให้ได้อยู่กับเธอนานๆก็พอ
หน้าส่วนตัว
เคยคิดว่า..จะขอรักเธอไปอย่างนี้
เคยคิดว่า..ไม่เป็นไรคนดี ฉันจะไม่เรียกร้อง
เคยคิดว่า..ความรักที่ให้ คือจะไม่ครอบครอง
จนวันที่ฟ้าทำให้เราสอง ... ต้องรักกัน
ฟ้า..เปลี่ยนความคิดฉันไปสนิท
จากที่ขอเพียงใกล้ชิด กลับไม่ต้องการเพียงสิทธิ์ แค่ได้ฝัน
เมื่อรักจาง ..ถูกเธอทิ้งขว้าง หมดความสำคัญ
รู้ไหม..ดวงตะวัน.. ฉันอยากให้ฟ้ากลับมาช่วยฉัน ให้ลืมเธอ
ในโลกนี้แสนเศร้านัก
เมื่อใดรักเมื่อนั้นเจ็บแสนขื่นขม
ยามไม่มีอยากมีมากจนตรม
ไม่สุขสมสุดจะขมใจไว้กับตัว
เมื่อไปรักคนที่เขาไม่รัก
จะทำสักแค่ไหนเขาไม่สน
เป็นคนดีหรือเลวก็ตามตน
เขาไม่แคร์ไม่สนยังจะทำ
หากจะเปรียบความรักกับสิ่งใด
นึกเอาไว้มันยิ่งใหญ่หรือค่าน้อย
บ้างคนว่าค่ามากกว่าเพชรพลอย
บางคนว่าน้อยซะเหลือเกิน
ความรักนั้นมีข้อดีมีข้อเสีย
อาจไม่เชื่อก็ได้ตามใจหนา
ถ้าดีมากเสียก็มากดังว่า
จงพิจารณาความรักให้ดีเอย
คือแสงรุ่งพุ่งหลาวจากราวฟ้า ณ ห้วงแห่งเวหาที่ห่วงหวง ในคืนที่ปวดร้าวของดาวดวง ดาวคงร่วงฟ้าคงเศร้าเหงาหัวใจ อฐิษฐานถึงแสงดาวที่พราวฟ้า อีกฟากหนึ่งของนิทราที่หลับไหล ว่าคิดถึงและไถ่ถามความห่วงใย ฟ้าแสนไกลดินแสนกว้างไม่ห่างกัน ฝากไปถึงคนนิทราเวลานี้ ฝากไปเยี่ยมห้วงฤดีเวลาฝัน ฝากแสงดาวแทนแสงรักไปปักปัน บอกรักนั้นว่ารักนี้...ไม่มีลืม
แม่ศรีเอย......... แม่ศรีเรือนเพื่อนใจมิตรในบ้าน เหนื่อยจากงานยิ้มให้ใจสุขี ช่วยปลอบขวัญสรรสร้างทางชีวี เจ้าคนดีคือรักแท้แม่ศรีเรือน จะยากดีมีจนอดทนสู้ เจ้าเคียงคู่ห่วงใยหาใดเหมือน คือเพื่อนรักพึ่งพิงและติงเตือน กี่ปีเดือนยังรักกันไม่หวั่นใด จะเก็บผักหักฟืนทนกลืนกล้ำ มีน้ำคำอ่อนหวานเลิศขานไข น้ำใจเธอน่ารักด้วยจริงใจ น้ำมือไซร้ปลายจวักรักมิคลาย บ้านของเราคือสถานวิมานแก้ว ยึดมั่นแนวรักแท้แน่ใจหมาย เคียงคู่ฝันรักกันจนชีพวาย สุขใจกายอุ่นรักได้พักพิง ได้เคียงครองคู่ชิดสนิทแนบ ได้อิงแอบเพลินใจใช่ยอดหญิง สุขใดเท่าเจ้ารักพี่แท้จริง นับวันยิ่งห่วงหวงยอดดวงใจ หญิงอื่นใดในโลกาไหนมาเทียบ จะมาเปรียบพี่รักเจ้าฤๅไฉน อย่าหวั่นกลัวรักพี่ผันแปรไย แสนภูมิใจแม่ศรีเรือนเพื่อนรักเอย กันนาเทวี ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
คิดถึง..อดีตเมื่อปีก่อน คิดถึง..ตอนที่เธอคบกับฉัน คิดถึง..จักรยานที่เราเคยนั่งด้วยกัน คิดถึง..เธออดีตคนสำคัญของหัวใจ ทำไมนะ..เวลาช่างสั้นนัก ทำไมนะ..คนรักถึงห่างหาย ทำไมนะ..เธอจึงทิ้งฉันไป ทำไมนะ..ตัดเยื่อใยที่ให้กัน พอวันนี้..เธอนั้นกลับโทรหา พอวันนี้..เธอนั้นกลับบอกฉัน พอวันนี้..เธอนั้นบอกรักกัน พอวันนี้..ไม่ต้องการให้ฉันไป ขอโทษนะ..ทนเจ็บมาพอแล้ว ขอโทษนะ..ไม่กลับไปแน่แน่วเหมือนครั้งไหน ขอโทษนะ..ไม่สามารถอภัยใจ ขอโทษนะ..มันไม่เหมือนเก่าแล้วนะเธอ ตอนนี้ฉันให้เธอได้แค่เพื่อน โปรดจงเตือนใจเธออย่าให้เผลอ เป็นแค่เพื่อนเพื่อนเท่านั้นที่ให้เธอ นะเพื่อนเกลอจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ
หากเธอคิดว่าทุกข์ มันก้อทุกข์
หากคิดเป็นสุข ก้อสุข เสมอ
แม้บางเรื่อง อาจทำใจยาก หากเจอะเจอ
แต่อยู่ที่เธอ จะมอง ว่าอย่างไร
ตัวอย่างหนึ่ง ที่มัก ถูกหยิบยก
หากสอบตก เธอคิดว่า ไฉน
คิดว่าฟ้า กลั่นแกล้ง หรืออย่างไร
หรือคิดว่า ใครหนอใคร ไม่พยายาม
หากเธอโทษดิน หรือโทษฟ้า
โทษชะตาชีวิต ไม่คิดถาม
ว่าเป็นเพราะตัวเรา ไม่พยายาม
ยามสองยาม ยังเที่ยวแต่ราตรี
ก้อเท่ากับ แก้ไข ไม่ถูกจุด
ไม่มีทางสิ้นสุด หรอกปัญหานี้
เธอคงต้องสอบ ตกซ้ำ นั่นอยู่ดี
หากไม่มีการแก้ไข ที่ตัวเธอ
หมดปีเก่า เราก็เริ่ม ประเดิมใหม่ ในปีใส ปีงูใหญ่ ใจฮึกเฮิม คงไม่ชง จนต้องงง ตรงปีเดิม จะไปเสริม ดวงดีดี ราศีงาม ไปสวดมนต์ ข้ามพ.ศ. รอฤกษ์หล้า เพื่อเบิกฟ้า แก้ราศี ยันตีสาม อาจเปลี่ยนผัน เสริมเติม เพิ่มในนาม ดูฤกษ์ยาม ถามหาชื่อ ถือฤกษ์ดวง เอาชื่อไหน ใจก็คิด ติดชื่อหรู ยอดพธู ชูแดน หรือแมนทรวง ชื่อไหนไหน ใครว่าแหล่ม แจ่มตามดวง ยอมให้ล้วง จ่ายสตางค์ แก้ลางไป แล้วได้ชื่อ ราคาแพง แจงไปโข เขียนตัวโต ชื่อไฮโซ พิศมัย ไอย์สุริยา รัศมี สตรีไทย โอ้วเรียกไง ให้มันสั้น จะทันความ ขออีกชื่อ หมอดูว่า เข้าท่าแล้ว จะเปลี่ยนแนว กลัวว่ามัน จะขัดขาม ชื่อนี้หล่ะ จะยิ่งชัด จรัสนาม บ้านฉันขาย แค่มะขาม อายชื่อจัง
ใครใคร่ลอก ต่ออ้าง กลอนยล แลกล่าวสิทธิ์ กลอนตน ชั่วช้า จิต บ่ เจียม ฤา จนใจ ต่อ ตนนา คงจิตชั่ว เกินกล้า แก่งแล้ง ยินดี ปราชญ์จักมี ฤาหาได้ กล่อมเกลา ชอบแต่จด ลอกเอา ใฝ่เน้น คงดีแต่ โง่เขลา เอาแต่ ลอกเป็น เจ้าของเห็น กลับเร้น บ่ น้อม นำพา แม้กลอนกา เขียนสร้าง มิตรชม หวังก่อจิต ภิรมย์ ก่อไว้ ใช่ บ่ หมาย ใครสม เกินล่ำ หยามใจ มาฉวยไป่ บอกไซร้ บ่ รู้ ผิดชอบ หากเพียงชอบ ผ่านให้ ลอยรน เราก่อคง เพียงวน ถ่มถ้อย ฤา ควร ก่อจิตชน ถามก่น คนถ่อย ใช่ปล่อย เล็กน้อย พี่น้อง บ้านกลอน....
ตั้งแต่รู้จักกับเธอ
ก็รู้ว่าเธอนั้นคิดจริงใจ
เพราะเธอไม่เคยหนีไปไหน
แถมยังคอยให้กำลังใจกลับมา
แต่เธอจะรู้บ้างไหม
ว่าเธอทำให้ใครเขาห่วงหา
ถ้าวันไหนที่เธอนั้นไม่มา
เหมือนกับว่าชีวิตนั้นขาดอะไร
ก็ขอให้เป็นแบบนี้
เพราะไม่อยากให้คนดีหนีหน้าไปไหน
เผื่อเวลาที่ฉันต้องการกำลังใจ
จะได้ไม่ต้องตามไปไหน
เพราะใกล้ ๆ ยังคงมีเธอ
ปริญญาตรีนี่นี้ บัณฑิต บางพวกมากความคิด เก่งล้น บางพวกสับสนจิต มืดมั่ว ดีชั่วมีมากพ้น หากให้คำนวณ บัณฑิตดังว่านี้ ทางโลก หากขยันไม่มีตก สักผู้ บางพวกสัปหงก แอบหลับ ครบสูตรเป็นผู้รู้ รับไว้ปริญญา บัณฑิตเขาว่าไว้ ฉลาด คนเก่งมากสามารถ เด่นล้ำ ชีวิตก็สะอาด งามทั่ว อุปสรรคมาก็ย้ำ อาจแก้ปมคลาย บัณฑิตทุกวันนี้ ดูแปลก บัณฑิตจิตใจแตก ชั่วช้า บางคนชอบแตกแยก ใจชั่ว บางพวกเป็นผู้กล้า เสพคุ้นความดี บางคนจบสูงแท้ มหา บัณฑิต พูดคิดทำนานา ค่าล้ำ แต่มีพวกเย็นชา ปนอยู่ คิดชั่วปองหั่นห้ำ เพื่อสร้างประโยชน์ตน อีกคนสุดแปลกแท้ ดุษฎี บัณฑิต มีอยู่ยังคลุกคลี ชั่วช้า เรียนมากน่าจะดี เป็นแบบ อย่างนา แต่กลับมืดมัวบ้า ต่ำช้าทรชน หลายคนจบสูงล้ำ เรียนมา พอสบกับปัญหา มืดตื้อ จนใจไม่อาจหา ทางออก ถึงกับทำลายชื่อ ฆ่าให้ตัวตาย ว่ามาคือบ
มีเรื่องเล่าของเหล่าชาวลุงแซม เป็นเรื่องแกมชวนขันกันทั่วขาม เรื่องของสาวไร้สมองมักสวยงาม ลองฟังความช่วยตัดสินหน่อยเป็นไร เขาว่าสาวผมบลอนด์นั้นไม่ฉลาด จึงจัดงานเพื่อประกาศแถลงไข ทดสอบเชาวน์เหล่าบรรดาโฉมไฉไล ตั้งโจทย์เลขแล้วถามให้ลองตอบมา สามสิบหกบวกสิบสองเป็นเท่าไหร่ คนที่หนึ่งตอบเร็วไวสี่สิบห้า เหล่าชายหนุ่มบอกได้โปรดขอเวลา.. พวกเธอแก้ตัวอีกครา คนต่อไป ยี่สิบสามบวกสี่เป็นข้อสอง สาวคนรองตอบสิบหก ถูกใช่ไหม ชายหนุ่มรีบขอโอกาสคนต่อไป กรรมการตอบว่าได้อีกคราเดียว! สองบวกสองคือคำถามข้อสุดท้าย สาวตอบสี่ทำเหนียมอายยังเสียวๆ สาวผมบลอนด์ที่เหลือส่งเสียงเกรียว ให้โอกาสเธออีกเที่ยว คนต่อไป!
ไม่เชื่อฟัง..อย่าตีความหมายว่าดื้อ ไม่ยึดถือ..อย่าตีความว่าเมินเฉย ไม่ใส่จัย..อย่าตีความว่าละเลย คำพูดที่ไม่เฉลย..ใช่ว่าจะไม่อยากเอ่ยออกไป นิ่งเงียบ..อย่าตีความว่าไม่คิด ยอมรับผิด..อย่าตีความอย่างที่เห็น แม้จะถูกโจมตี..ด้วยวาจาที่สาดกระเซ็น ก้อใช่ว่าเจ็บไม่เปน..อย่างเช่นคุณเข้าจัย ไม่ถาม..อย่าตีความหมายว่าโง่ ไม่ตอบโต้..อย่าตีความว่ายอมแพ้ แม้หลายคน..อาจจะมองว่าอ่อนแอ แต่ที่ให้เปนเพราะ..เห็นแก่ใครบางคน
รอยทางตามเท้าย่ำอยู่ สุดหูสุดตาเพียงนั้น ไกลลิบไกลลับจากกัน จุดตั้งจุดต่อจุดปลาย ครึ่งทางที่เดินฟันฝ่า เวลาเหมือนไร้ความหมาย คล้ายทางทอดยาวทดปลาย ยังคล้ายทางต่อรอยทาง จุดหมายอยู่ไกลเพียงนั้น ยังมั่นย่ำตามทางขวาง มีบ้างทดท้อบอบบาง แต่กลางหัวใจยังรอ รออยู่อยู่ในความฝัน วอนจันทร์ค่ำคืนเฝ้าขอ ขอวันหัวใจพักพอ หยุดต่อหยุดเติม...รอยทาง
ระหว่างทางรถไฟไปจุดหมาย หลานกับยายเดินทางไปจุดฝัน ยายมองหลานหันหน้าเข้าหากัน หลานก็หันมองตามทางรถไฟ ยายมองย้อนความหลังระหว่างจาก ภาพเป็นฉากรำพึงว่าถึงไหน หลานมองตรงไปสุดทางอันห่างไกล ว่าเมื่อไหร่ถึงสถานีที่เราลง ระหว่างทางรถไฟไปจุดฝัน ยายยังหันมองหลังสิ่งพลั้งหลง หลานมองเห็นอนาคตวาดบรรจง ต่างหนุนส่งไปถึงจุดสุดปลายทาง. แดดเช้า : ๓ ธันวาคม ๒๕๕๔
ฉันไม่อาจหลีกลี้หนีความจริง
ในบางสิ่งบางอย่างที่วับหาย
เมื่อหลับฝันพลันตื่นก็กลับกลาย
คือความหมายแห่งโลกต้องดิ้นรน
ทกผู้คนทุกแห่งหนดั้นด้นหา
เพียงเงินตราที่เสกสรรปั้นทุกสิ่ง
บ้างใช้มันเกินค่าความเป็นจริง
คนละทิ้งความเป็นคนให้ได้มา
ถ้าหากฉันต้องยากจนทนยากไร้
จะมีใครเดินร่วมทางกับฉันบ้าง
คงไม่มีคงไม่มีไม่มีทาง
ได้แค่หวังหลีกลี้หนีสังคม
ออกเดินทางครั้งสุดท้ายสู่ป่าเขา
สู่ลำเนาถื่นเถื่อนเพื่อนไม่เห็น
อยู่เพียงแต่ต้องการสิ่งจำเป็น
จะลำเค็บเร้นแค้นไม่เป็นไร
ใช้ชีวิตอย่างสงบไม่พบเห็น
ไม่จำเป็นถ้าโลกนี้ไม่มีฉัน
ไปอยู่เพื่อเพียงข่ามผ่านคืนและวัน
เหลือกับฉันและป่าเขาเท่านั้นพอ
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1812
ให้ฉันเป็นเพื่อนคนนึงของเธอได้ไหม อย่าคิดอะไรให้มันมากมายกว่านี้ ไม่ใช่รังเกียจหรอกนะที่เธอมาไยดี แต่หัวใจว่างเปล่าวันนี้ไม่อยากรักใคร หัวใจมันมีแผลมาเมื่อวาน วันนี้ขอรักษาอาการหน่อยได้ไหม ไม่อยากรักไม่อยากรู้ไม่อยากใส่ใจ กลัวต้องร้องไห้.. เหมือนที่เขาเคยทำไว้อย่างที่ผ่านมา ฉันอาจดูไม่ค่อยสนใจไยดี แต่รู้ไว้เถอะว่าทุกเวลานาทียังห่วงหา แต่วันนี้ขอเป็นแค่เพื่อนที่อยู่ในสายตา รักษาแผลหายจะรับเธอเข้ามา..แน่นอน
