13 สิงหาคม 2548 10:32 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
วันเวลาหมุนเปลี่ยนเวียนวับไป
แต่ในใจไม่เคยเวียนเปลี่ยนรักหนา
เธอยังอยู่ในใจทุกเวลา
เธอมีค่าเหลือล้นพ้นทวี
ฉันยังมีความทรงจำสีเลือนลาง
เมื่อนั่งว่างคิดถึงเธอแล้วสุขขี
เธอมีสุขฉันสุขทุกราตรี
เธอทุกนี่ฉันคอยเศร้าเคล้าน้ำตา
8 พฤศจิกายน 2547 10:31 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
อันความรักน้อยคนนักจักรู้แท้
ใครที่แน่ต่างแพ้พ่ายด้วยรักร้าว
อันคนจริงสิงสนามคนงามตา
แต่ทว่าคนแบบนี้แลฉกรรจ์
แต่ตัวที่ทำลายเราให้แพ้พ่าย
คือความรักน่าฉงนจนสงสาร
แต่บางคนรักแล้วอยู่ยืนนาน
เป็นยาสมานแผลใดๆเป็นอย่างดี
คิดจะรักต้องตระหนักเอาให้แน่
ว่าที่แท้มันนั้นคือมีดสองปาก
ใครจักรู้ว่ารักจะอยู่ยืนยาว
หรือว่าสั้นเพียงแค่ลมปลิวผ่านไป
4 พฤศจิกายน 2547 08:54 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
นอนละเมอเพ้อถึงดาวจ้าวความคิด
นอนพินิจคิดถึงเธอเมื่อยามฝัน
นอนละเมอเพ้อถึงเธอทุกวี่วัน
นอนตลอดวันเพื่อสิ่งเดียวคือหน้าเธอ
26 ตุลาคม 2547 20:40 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
อันอกหักยากนักจะรักษา
แต่ใครว่าจะหมดทางนำแก้ไข
แต่มีเพียงน้อยสิ่งที่เข้าใจ
ว่าทำไมยากนักจักกู้คืน
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่ทำได้
สิ่งนั้นไซร้คือเวลาน่าฉะฉาน
ไม่มีใครไม่รู้จักเวลากาล
มีเพียงกาลเวลาที่เข้าใจ
เราต้องใช้กาลเวลาให้รู้ค่า
เข้าใจว่ากาลเวลาช่วยรักษา
แต่ความจริงสิ่งแท้ที่ยืนนาน
ไม่ใช่กาลที่รักษาดวงใจเรา
กาลเวลาอาจเป็นสิ่งนำประกอบ
ที่ประกอบดวงใจขึ้นมาใหม่
แต่ดวงใจเกิดมาด้วยฉันใด
นั่นคือใจที่แข็งแรงและมั่นคง
เราจะต้องมุ่งมั่นนำรักษา
จงคิดว่าใจเรานั่นน่าสงสาร
ต้องเจ็บปวดรวดร้าวมาช้านาน
ต้องปณิธานกับตัวว่าจะไม่ยอม
จะไม่ยอมให้ใครทำร้ายอีก
จะไม่ทำให้ใจช้ำเข้าใจไหม
เพราะดวงใจอยู่กับเราตลอดไป
ใครคนนั้นเพียงชั่วคราวไม่ถาวร
หากต้องทำให้ใจเจ็บเพราะคนนั้น
นั่นคือบาปที่เราทำสุดยากเข็ญ
ยิ่งกว่าตกนรกสุกลำเค็ญ
นั่นคือตายทั้งเป็นแน่นอนเอย
21 ตุลาคม 2547 08:44 น.
ใส้เดือนน้อน...คอยรัก
อันไม้ดอกช่างออกดอกสวยใสว
อันดวงใจของข้านี้มีเจ้าอยู่
อันดวงใจของเจ้านั้นข้าไม่รู้
อันที่รู้อยู่แก่ใจข้ารักเจ้า
หน้าส่วนตัว
1044
