14 มกราคม 2547 15:31 น.
ใยไหม
ฉันไม่เคยหวังอะไร?
นอกจากชีวิตสดใสอย่างเช่นวันนี้
อยากให้เธอมีความรู้สึก ดี ดี
อยากให้ทุกคนบนโลกนี้สุขใจ
อย่าได้แย่งชิงแข่งขัน
การประกวดประชันนั้นได้อะไร?
นอกจากคนพ่ายแพ้จักต้องเสียใจ
ฝันที่ทำลงไปไม่ได้อะไรเลย
หากล้ม ล้ม ลุก ลุก ทุกครั้ง?
หากไม่มีแรงแห่งความหวังเหมือนอย่างเคย
ชีวิตนี้หรือจะอยู่เฉย...
ย่อมไม่ละเลย ..คงทำสิ่งใหม่ให้ดี
อยากเป็นแรงใจให้ทุก ทุก คน
ขออย่าตกอยู่ในความมืดมน สับสนอย่างนี้....
ขอมีกำลังใจที่เต็มล้นปรี่
เพื่อสู้ต่อวันนี้...พรุ่งนี้ดีแน่นอน...
9 มกราคม 2547 13:25 น.
ใยไหม
ถึงวันนี้คงต้องท้อเพราะรอหวัง
ถึงวันนี้ใจพินพังรั้งไม่ไหว
ถึงวันนี้ไม่มีแล้วแก้วดวงใจ
ถึงวันนี้เขาจากไปให้ระทม
รักที่จากพรากไปไม่คืนกลับ
คงลาลับกับดวงใจให้ขื่นขม
คงฝากเพียงเสียงกระเส่าร้าวระบม
คงเพียงลมพาให้ตรมขมดวงแด
______________
รักร้าวรานรานร้าวให้หนาวจิต
รักลิขิตให้จิตคิดโหยหา
รักจากพรากดวงใจไปไกลตา
รักชักพาให้อุราข้าเดียวดาย
เหมือนคมมีดกรีดใจให้เป็นแผล
จึงปรวนแปรจิตไปให้ห่างหาย
เจ็บกลืนกล้ำจนช้ำพร่ำมิวาย
จนตัวตายมิห่างหายคลายโศกตรม
_____________
26 ธันวาคม 2546 13:05 น.
ใยไหม
....มีเส้นทางให้ก้าวย่าง
มีขวากหนามขวางเป็นร้อย
...มีผืนฟ้า....มีการรอคอย
...แม้หมู่ดาวยังค่อยค่อยหล่นมาให้คอยยินยล
...อาจจะต้องสาวเท้าก้าวฟันฝ่า
...สู้หมู่มวลเมฆาอีกหน
...สักวันสายลมคงมาดล
....ให้รอดพ้นจากห้วงบ่วงกรรม
...พุทธธรรมนำทางให้สร้างต่อ
...สู้ทน...เฝ้ารอ...ขออย่าถลำ
...สักวัน...คงพ้นจากผลการกระทำ
...ใจคงไม่ชอกช้ำไม่ระกำอีกต่อไป
...นับหนึ่งถึงร้อยคอยแผ่วถาง
...ตั้งมั่นในการเดินทางไม่สั่นไหว
...อดทน...มุ่งหน้า...ฝ่าหนแห่งใจ
...แล้วโลกสดใส...ต้องกลับมาใหม่เหมือนเดิม.
...
18 ธันวาคม 2546 16:46 น.
ใยไหม
ฟ้าลิขิต.. ลิขิตฟ้า...มาบรรจบ
ให้ภารพบสบกันครานั้นหนา
จึงเข้าใจว่าตัวเราเขลาเกินกว่า
จักนำพาแสงทองส่องอำไพ....
ได้ประสบก็เป็นบุญที่หนุนอยู่
ยิ่งรับรู้ยิ่งในจิตคิดโหยให้
อยากจะทำอย่างที่ได้หมายตั้งใจ
แต่ทำไม??ทำไม่ได้ให้ระทม...
สู้ฝึกฝนทนอยู่เพราะรู้เห็น
อยากจะเป็นอยากจะไปใช่อยากขม
จึงได้รู้อยู่ในใจได้แค่ตรม
และระทมขื่นขมจมดวงแด...
ไม่เอาแล้วบทกลอนเว้าวอนเขา
ให้บรรเทาแน่นิ่งยิ่งเป็นแผล
ขอสาปส่งลงแล้วแก้วปรวนแปร
คงจะไม่เหลียว.. คงไม่แล.. เพราะแพ้ใจ
ถึงวันนี้เจ็บปวดรวดร้าวนัก
ด้วยว่าภักดิ์ในจิตพิศมัย
ขอบอกเธอตรงนี้... ตรงที่ใจ
จงห่างไกลกันไปอย่าได้เจอ...
........
6 ธันวาคม 2546 22:52 น.
ใยไหม
...อยากจดจำทำอย่างไรให้ลืมเขา
จากใจเรานี้เสียทีจะมีไหม
วิธีการผลาญเผารักที่จากไป
จนมอดไหม้มิมีเหลือเพื่อจดจำ
แล้วคอยสร้างทางรักนี้ที่ชำรุด
เผื่อใครหยุดเสียสละอุปถัมภ์
ร่วมสร้างทางสร้างรักใหม่ใจไม่ดำ
ล้างเรื่องช้ำที่ยอกใจในวันวาน
เพราะอยากหนีมีไหมเล่าลืมเขาได้
ล้างเขาไปอย่าหลงเหลือเมื่อวันหวาน
เพียงสักนิดคิดช่วยต่อพอประมาณ
วิธีการลืมเขาไปจากใจที
ยังจำไว้ไม่รักเราเพียงเท่านั้น
ทุกทุกวันยังซ้ำซากอยากหลีกหนี
จะจำไว้ใจนะใจไม่รักดี
ชอบนักนี่จำเก่งนักเรื่องหนักใจ...
หน้าส่วนตัว
1271
