18 ธันวาคม 2546 16:33 น.
ใยฝ้าย
อย่าหวั่นไหวถ้าจะทำให้ใครเป็นผู้แพ้
ถึงเวลาคนอ่อนแอก็กล้าที่จะเข้มแข็ง
เมื่อหัวใจต้องพลิกด้านเพื่อเปลี่ยนแปลง
ฉันก็แกร่งพอจะให้เธอจากไป
12 ธันวาคม 2546 11:00 น.
ใยฝ้าย
ถ้าการปั้นดินเป็นเรื่องยาก
การปั้นคนจำนวนมากคงยากกว่า
แต่ครูไม่เคยท้อเอือมระอา
ปั้นพวกเราให้โตมาอย่างตั้งใจ
แล้วเราก็จะเติบโตขึ้นต่อ
เพื่อเป็นคนดีให้คุ้มพอกับสิ่งที่ครูให้
น้ำใจครูอาจแทนไม่ได้ด้วยคำ ๆ ใด
แต่สิ่งที่พวกเราอยากบอกครูไว้
คือรักครู
11 ธันวาคม 2546 10:54 น.
ใยฝ้าย
อยากรู้จังว่าเป็นอย่างไรบ้าง
อยู่ทางนั้นเอจะเหงามากไหม
รู้หรือเปล่าคนทางนี้แสนเดียวดาย
อีกนานไหมกว่าที่เธอจะกลับมา
ฉันจะรออยู่ทางนี้นะคนไกล
นานแค่ไหนยังคงมั่นและรักษา
ทุกคำพูดที่เราเคยสัญญา
จะรักษาทุกนาทีไว้กับใจ
11 ธันวาคม 2546 10:34 น.
ใยฝ้าย
แม้นานแสนนานเพียงไหน
หัวใจยังมั่นและะรักษา
ทุกคำพูดที่เราเคยสัญญา
ไม่ว่าจะนานนักหนาเราไม่ลืม
ถึงตอนนี้เราจะต้องไกลห่าง
ความอ้างว้างไม่เคยทำให้ห่างเหิน
ขอเพียงแค่ตัวเธอนั้นเหมือนเดิม
ไม่ว่าอะไรจะเกิดก็จะยอม
11 ธันวาคม 2546 10:19 น.
ใยฝ้าย
อย่าฝืนทนเพื่อคนไร้ความหมาย
ความเจ็บปวดเกิดขึ้นกับคนโชคร้ายได้เสมอ
บอกกับฉันเหมือนบอกมันกับหัวใจของเธอ
แม้น้ำตาล้นเอ่อจะฟังมัน
หากเหตุผลที่เธอจะลา
นั่นเพราะความไร้ค่าเกิดขึ้นกับฉัน
จะบอกใจให้พร้อมรับฟังมัน
แม้ต้องเจ็บต้องช้ำก็จะยอม
หน้าส่วนตัว
740
