29 ตุลาคม 2547 12:43 น.
ใยฝ้าย
แสงจันทร์สาดส่องบนท้องนภา
แสงดาวระยิบระยับตาสดใส
เสียงลมพัดผ่านดวงฤทัย
น้ำตารินหยดไหลข้างในทรวง
นึกถึงวันที่มีเธออยู่เคียงข้าง
ชมความงามจากจันทร์ที่ส่องแสง
ข้างริมธารไหลผ่านเมื่อเดือนแรม
เรืองวับแวมสะท้อนแสงดูงามตา
ดูหิ่งห้อยตัวน้อยที่ปล่อยแสง
ช่างมีแรงช่วยสร้างคืนที่สดใน
เสียงจั๊กจั่นกรีดร้องกังวาลไพร
เปล่งเสียงใสสดก้องท้องเดือนแรม
ถึงวันนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
ชมความงามอย่างเช่นเมื่อเก่าก่อน
ฉันก็ยังเก็บทุกสิ่งฝังไว้ให้ตกตะกอน
เป็นอาทรถึงแม้เธอจะลับไม่กลับมา
23 กันยายน 2547 12:05 น.
ใยฝ้าย
เพราะรักเธอมากไป
เธอต้องการอะไรให้ได้ทั้งนั้น
แม้เธอบอกว่าให้เราเลิกกัน
ก็ยอมทำทุกอย่างตามใจเธอ
ถึงเธอบอกให้รู้ว่าเป็นที่สอง
มีคนจองเป็นที่หนึ่งแทนฉัน
ให้ฉันเป็นเพียงคนที่เธอเหงา
แล้วจึงจะต้องการกัน
เป็นแค่ไหนก็แค่นั้นฉันยอมทน
27 สิงหาคม 2547 15:46 น.
ใยฝ้าย
ช่วยบอกได้ไหมหากไม่ได้รัก
ช่วยบอกให้รู้ชัด ๆ จะได้ไหม
ไม่อยากทนช้ำปวดร้าวใจ
ถ้าไม่รักก็บอกให้เข้าใจที
ถึงแม้ว่าจะรักเธอแค่ไหน
แต่การทนปวดหัวใจก็ไม่มีค่า
เมื่อเธอไม่เห็นไม่ต้องการมันตลอดมา
ทนช้ำไปทำไมให้เสียเวลา
สู้เจ็บทีเดียวดีกว่าเดี๋ยวก็หายดี
12 กรกฎาคม 2547 13:03 น.
ใยฝ้าย
ถ้าขออะไรได้
จะขอให้หัวใจไม่รู้สึก
ถ้าลบอะไรได้
จะลบภาพลึก ๆ ที่ยังถูกฝัง
ถ้าลืมอะไรได้
จะลืมว่าเคยรักใครอย่างจริงจัง
ถ้าทำอะไรได้
จะทำให้ไม่ต้องตื่นมาอีกครั้ง
เพื่อรักเธอ
12 กรกฎาคม 2547 12:52 น.
ใยฝ้าย
เพราะมีเธออยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้างไม่เคยหวั่น
เพราะมีเธอเป็นเพื่อนกัน
ฉันจึงยอมฝ่าฟันแม้ต้องเจอกับอะไร
หน้าส่วนตัว
969
