27 ตุลาคม 2549 09:54 น.
ใบไม้สีชมพู
ใบไม้ตรม ขมขื่น ในคืนเหงา
พายุเร้า ลมแรง แกล้งให้ไหว
ลมกระชาก รอนลิด ปลิดขั้วใบ
เกินทานได้ ลอยลิ่ว ปลิวลม
ใบไม้สีชมพู คู่ใจม่วง
ละลิ่วร่วง ลงดิน สิ้นคุณค่า
ลอยเคว้งคว้าง สุดแต่ลม จะพรมพา
เมื่อลมล้า ใบไม้ ได้เพียงอาย
ใบไม้ร่วง สู่ดิน สิ้นศักดิ์ศรี
ณ วันนี้ ใบไม้ ไร้ความหมาย
ใบไม้พลิ้ว ตามลมพา น่าเสียดาย
ลมลวงร้าย โบยโบก โศกชั่วกาล
ใบไม้น้อย ลอยเคว้ง ตามเพลงพัด
ลมสะบัด พาพราก หลุดจากก้าน
หมดความเขียว สุดใส ในวันวาน
เวลาผ่าน ใบไม้น้อย ลอยสู่ดิน
7 กันยายน 2549 16:35 น.
ใบไม้สีชมพู
เมื่อเคลือบแคลงในไมตรีที่ยื่นให้
ยอมลาไกลลาลับมิกลับหลัง
เมื่อต่างใจต่างช้ำเหลือกำลัง
ต่างผิดหวังยามค้นตัวตนจริง
เมื่อต่างฝ่ายซึ้งใจในมิตรภาพ
ว่าได้อาบพิษยาน่ากลัวยิ่ง
ต้องรีบตัดเยื่อใยไม่ประวิง
ทำใจนิ่งยอมลาไกลไม่กล้ำกลาย
เมื่อหมดสิ้นสิ่งดีดีที่หยิบยื่น
ขอรับคืนสิ่งให้ไปไร้ความหมาย
ไม่เรียกร้องอะไรให้มายมาย
แค่ตัดสายสัมพันธ์วันเรรวน
ขอสมัครยอมแพ้จบแค่นี้
รู้สึกดีมีให้จะไม่หวน
ต่างฝ่ายต่างสบายคล้ายหลุดตรวน
ขออย่าครวญอาลัยในมิตรเทียม
4 กันยายน 2549 17:30 น.
ใบไม้สีชมพู
ประสบการณ์ผ่านผันถึงวันนี้
พบทั้งดีและร้ายมีหลายหลาก
บางเรื่องนั้นไม่งามก้าวข้ามยาก
ไม่ง่ายหากฝ่าฟันถึงบั้นปลาย
หากมัวท้อถดถอยอยู่บ่อยครั้ง
คงสิ้นหวังเร่งรุดสู่จุดหมาย
อย่าปล่อยใจให้เศร้าเหงาเดียวดาย
ฝันสลายกี่ครั้งยังต้องเดิน
ก้าวจะกล้าต่อไปอย่าไหวหวั่น
มาปลอบขวัญด้วยแรงใจไม่ขาดเขิน
สู้เพื่อฝันสัจธรรมชีพดำเนิน
แม้ขาดเกินบางคราอย่าอ่อนแรง
พบอุปสรรคระหว่างทางกลางวิถี
ล้าฤดีปลุกขึ้นใหม่ให้เข้มแข็ง
เก็บความหลังเป็นบทเรียนเพื่อเปลี่ยนแปลง
เตรียมตัวแข่งซ้อมมือรับกับชะตา
อย่าอยู่อย่างร้างใจไร้ความฝัน
จงมุ่งมั่นอย่ากลัวปัญหา
ภาพ-นอก-ใน -แตกต่างพรางมายา
จงเดินหน้าถดถอยน้อยใจตน
หนึ่งชีวิตผ่านผันตราบวันนี้
สุข-ทุกข์-มี มากมายอีกหลายหน
สู้ต่อไปกว่าชีพสิ้นต้องดิ้นรน
หลุดวังวนเวียนว่ายวุ่นวายเอย....
31 สิงหาคม 2549 18:14 น.
ใบไม้สีชมพู
วาดภาพฝันของสองเราเฝ้าถนอม
เราต่างพร้อมจะก้าวไปสู่จุดหมาย
สองหัวใจจะรักกันมั่นมิกลับกลาย
ฝันสลายเมื่อทางรักแปรต้องแก้ไข
จุดประสงค์ ล้มลงครืน โดยปิดทาง
เลือกระหว่าง ครอบครัวกับเขาเลือกใคร
เพราะความต่างทำเหินห่างเกินใกล้
แยกทางไปเพราะค่าเรานั้นมันต่างกัน...
เพราะเป็นเพียงสามัญชนคนธรรมดา
ดูไร้ค่าเหมือนต่างเกินจะเดินร่วมฝัน
ทางเดินเราเป็นเส้นขนานวางกางกั้น
ไม่มีวันจะมาบรรจบได้พบเจอ...
คงต้องจบลบภาพรักของเราสองแล้ว
ไร้วี่แวว...จะสานต่อฝันคล้ายมันเพ้อ
ภาพความรักหวานที่ผ่านเพียงละเมอ
ขอเก็บเธอ...ให้ลึกสุดในหัวใจฉัน...
หน้าส่วนตัว
1810
