9 เมษายน 2551 17:45 น.
ใบหม่อนสีแดง
-- ก้อมีบ้าง --
รู้ว่าเธอก้อหวั่นไหว
ที่เรามาใกล้กันขนาดนี้
อยากบอกว่ารักเหลือเกินคนดี
แต่ติดที่คนของเธอ
พยายามเปนเพื่อนที่แสนดี
แม้ความรู้สึกที่มีมันม่ายช่าย
แต่ก้อเสแสร้งแกล้งทำไป
ไม่มีอะไรก้อเพื่อนกัน
แม้การกระทำที่มากกว่า
แต่ก้อยังกล้าบอกว่าม่ายช่าย
ทั้งที่รู้สึกตื่นเต้นและดีจัย
แต่ก้อต้องทนเก็บมันไว้คนเดียว
หากวันนี้ถามเธอ
ก้อกลัวเจอกลับคำตอบ ว่าไม่
กลัวว่าความสัมพันธ์ที่มีมาไกล
กลัวว่ามันจะจบไปพร้อมน้ำตา
-- อยากเปน ---
อยากเปนใครคนนั้นของเธอ
อยากเปนคนที่เธออยากอยู่ใกล้ๆ
อยากเปนคนที่เธอคอยห่วงใย
อยากเปนอีกครึ่งหัวจัยของเธอ
ขอเปนใครคนนั้นได้ไหม?
หัวจัยฝากมาถาม
ไม่อยากทนกับความคิดถึง มันทรมาณ
มันเปนคำถามที่ก้องอยู่ในหัวจัย
แต่ก้อต้องยอมตัดใจและเดินจากไป..
แม้รู้ว่ามันเจ็บปวดและทรมาณมากแค่ไหน
แต่เพราะคำว่า ไม่อยากทำร้ายใคร
ถึงเจ็บเจียนตายในวันนี้
ม่ายด้ายเป็นคนดี แต่รู้สุดท้าย ม่ายช่ายคนดีของเธอ
... อ่ะนะ
4 เมษายน 2551 17:16 น.
ใบหม่อนสีแดง
-- ความทรงจำ --
ฉันรู้ว่าทุกความทรงจำยังอยู่ในสมองของเธอ
ทุกที ทุกนาที ทุกลมหายใจ เธอยังไม่ลืมเลือน ยังจำเขาได้ขึ้นจัย
แต่มันจะมีความหมายอะไร ถ้าเธอพร่ำเพ้ออยู่ฝ่ายเดียว
ความรักคือเรื่องของคนสองคน ไม่ช่ายเธอ คนเดียว
-- ยอมรับ --
วันนี้ยอมรับว่าแพ้เธอ
ยอมรับว่าคิดถึงแต่เธอ
ยอมรับว่าขาดเธอไม่ได้
ยอมรับว่ารักเธอ
-- ไม่เคย --
ไม่เคย น้ำไหลออกจากตา
ไม่เคย นอนไม่หลับ
ไม่เคย คิดถึงใครนอกจากตัวเอง
ไม่เคย ไม่เคย ไม่เคยเลย
-- ขอบคุณนะ --
ขอบคุณที่เคยรักกัน
ขอบคุณที่สอนให้รู้จักความรัก ที่เลวๆ อีกครั้ง
ขอบคุณที่มาทำให้วันเดิมๆมีความหมาย
ขอบคุณที่มาทำให้หัวจัยเต้นแรงอีกครั้ง
ขอบคุณที่จากกันไปกัน แสนไกล
ขอบคุณที่ทำให้ฉัน เข้มแข็งมากขึ้น
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า ฉันอยู่คนเดียวได้
ขอบคุณดังๆ อีกครั้ง ขอบคุณนะ
4 เมษายน 2551 17:08 น.
ใบหม่อนสีแดง
-- อะไรนักหนา--
จะอะไรกัน..นักกันหนา
ก้อแค่ผู้ชายหลายจัย คนหนึ่ง
ที่แค่มาทำซึ้งๆ วันนั้น
วันนี้ทุกอย่างจบลง ด้วยคำว่า ลากัน
เห็นไหมล่ะ ...เขาไม่เคยสนจัยเลย ..เลิกบ้าสักที
-- ที่โทร --
ที่โทรมาหา แค่เรื่องงานเท่านั้น
ที่โทรมาหลายครั้ง เพราะไม่มีคนรับ
ที่โทรมาแล้วชวนคุย เพราะคนที่อยากคุยเขาไม่ว่าง
ที่โทรมาแล้วมีคำหวานๆ เพราะเพิ่งคุยกะแฟนมา ..หวานซะ
-- รู้ช่ายไหม --
เมื่อเธอยอมเปิดประตู รับเขาเข้ามาในชีวิตเธอ
เธอก้อต้องยอมรับ ในความเจ็บปวดที่จะต้องตามด้วย
ถ้าเธอคิดไปรัก คนที่มีเจ้าของแล้ว เธอก้อน่าจะรู้นะว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง
รู้ช่ายไหม ว่าต้องเจอกะอะไร ทำจัยยอมรับหรือยัง ว่า
เธอไม่ช่ายคนที่เขารักมากที่สุด
อย่าพยายามอีกเลย เพราะยังงัย เขาก้อไม่รักเธอ
เธอเป็นแค่คนคลายเหงา เท่านั้นจริงๆ
-- เจ็บนี้ อีกนาน --
ฉันรู้ว่าเธอเจ็บ เพราะรักครั้งนี้ ไม่เป็นไปดั่งที่หวัง
ฉันรู้ว่าเขาคงมีจัยให้เธอบ้างแหล่ะ แต่ติดที่เขามีคนของเขาแล้ว และเขาก้อรักเธอมากด้วย
ยอมรับความจริง และตัดจัยปล่อยเขาไป ฉันเชื่อว่าเธอต้องหาหัวจัยอีกครึ่งดวงของเธอเจอ
วันนี้เธออาจอ่อนแอ และพ่ายแพ้ให้แก่เขา แต่ถ้าเธอพยายามทำจัยยอมรับ วันนึงเธอจะลืมเขาได้
เวลาจะช่วยเธอ เพียงแต่มันไม่ช่ายวันนี้เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
624
