6 กรกฎาคม 2550 11:47 น.
ใบคาน
ขอโทษที ที่รัก เว้นวรรคดีกว่า
เสียเวลา ถ้าในใจ ไม่ใช่ฉัน
อย่าลวงโลก ลงเอย เลยแล้วกัน
ตัดสัมพันธ์ เลือนลางอย่าค้างคา
เรื่องความรัก สองใจ ต้องให้รัก
ใช่ยึกยัก รัก-ไม่รัก มันหนักหนา
ทั้งสองใจ ให้กัน มั่นศรัทธา
ต้องใขว่คว้า หากันสร้างสรรค์ใจ
เท่าที่เห็น ฉันเป็น ผู้เห็นค่า
เดินเข้าหา ข้างเดียว เทียวคว้าใขว่
แต่เธอไม่จริงจัง ทุกครั้งไป
จะให้ทำ เท่าไร ก็ไม่พอ
ฉันคงหยุด สุดใจ ได้แค่นี้
หยุดสักที หัวใจไม่ไปต่อ
มือข้างเดียว ไม่ดัง หมดหวังรอ
ไม่ใช่ท้อ ทำไม... ไม่จำเป็น!
2 กรกฎาคม 2550 08:58 น.
ใบคาน
ตกลงรักเรา ให้เอาไง
ให้จบไป หรืออยู่ เคียงคู่ต่อ
ให้เป็นแค่เพื่อนเก่าเท่านั้นพอ
หรือให้รอ เวลา ค่อยว่ากัน
ถ้าถามฉันฉันว่า อย่าเพิ่งจบ
ฉันได้พบ รักแท้ แก่ใจฉัน
ถึงเป็นรัก ไม่ถูก แต่ผูกพันธ์
ขอสานฝัน กันต่อ ใจขอมา
เธอเป็นคน แรกเริ่ม เติมใจรัก
อยากพิงพัก รักที่ มีคุณค่า
เธอเป็นคนรังสรรค์วันเวลา
สร้างศรัทธา ค่าใจ ให้จริงจัง
เป็นดอกไม้ เบ่งบาน ที่หวานฉ่ำ
ให้โลกใหญ่ร่ายระบำ เติมคำ"หวัง"
เป็นเปลวให้เชื้อ เผื่อพลัง
ให้หยุดยั้ง รักเธอ "เอ่อ....ไม่ทำ"
หน้าส่วนตัว
1376
