23 ธันวาคม 2549 20:03 น.
ใบคาน
ขอให้กาล เวลา รักษาให้
บาดแผลถูกทำร้าย ที่ได้จากฉัน
รู้ว่าคำขอโทษ แค่หายโกรธกัน
แต่ไม่ทำให้ความผูกพันธ์มันเจือจาง
ขอให้มีคนเข้าใจ ไวไวเถิด
ไม่อยากให้เธอเตลิด เกิดช่องว่าง
เปิดใจหน่อย ให้เขา เข้าปูทาง
คนข้างข้าง คนนั้น คงมั่นคง
อย่าว่ายัดเยียด กระเบียดกระใบ้
เธอต้องมีคนอยู่ใกล้และไหลหลง
ฉันรู้จักเธอดี.... ต้องมีที่ลง
ยามอัดอั้น เธอบ่ง ไม่พะวงค์ใคร
อย่างน้อยเราเอ๋ย เคยรักกัน
และไม่อยากรู้สึกผิดมากกว่านั้น เข้าใจใหม
หากเพราะฉันทำให้เธอเสียโอกาสไป
คงเป็นตราบาป ตราบใจ ไม่สิ้นลม
ยอมรับว่าเห็นแก่ตัวบ้าง
แต่บางอย่าง ต้องวางอยู่อย่างเหมาะสม
ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ใครเสียคน
และไม่อยากเกี่ยวกับความซุกซนของคนไม่เคยพอ
ให้กาลเวลา รักษาให้
และขอให้คนชิดใกล้ อย่าได้ท้อ
เขาลงทุนเลิกกับแฟน แนบแน่นรอ
รับรักเขา เถิดหนอ....ขอวินวิน
19 ธันวาคม 2549 20:50 น.
ใบคาน
ต้องยอมรับ คำลา นาทีนี้
จะไม่ถามว่า ดีหรือไม่ดี ใหม
และไม่ต้องหาว่าเพราะใคร
ที่ผ่านมาเราวัดใจ ได้พอกัน
ไม่เป็นทีหนึ่งอย่างที่คิด
แต่ไม่ได้ว่าเธอผิดที่มองข้ามฉัน
เพราะอย่างไรเราสองต้องยอมรับมัน
ไม่อยากเป็นคนสำคัญ แค่บางที
โบราณว่ารักหรือคือการให้
และโอกาสอันยิ่งใหญ่ต่อไปนี้
ให้เธอได้ ไปอยู่ คู่คนดี
จะยิ้มรับ กับนาที ที่เธอลา
โชคดีน่ะ ...ให้ข้างหน้า ดีกว่านี้
และคำอวยพรดีดี ตรงนี้จงมีค่า
ยังเชื่อมั่นเธอเสมอและศรัทธา
ให้วาจา ตรงใจ ไม่บิดเบือน
...............................
คงยอมรับกับคำลานาทีนี้
คำโกหกที่เธอมีนี้เสมือน
รอยจากรึก ผนึกจำ และย้ำเตือน
ว่าคำรัก ที่เลอะเลือน....อย่าจดจำ
หน้าส่วนตัว
844
