7 เมษายน 2547 16:07 น.
ในฝัน
นี่เวลาเท่าไหร่แล้วล่ะ
ทำไมนะถึงนอนไม่หลับนะป่านนี้
ตาค้างจนจะสว่างขึ้นทุกที
ทำไมยังเห็นหน้าเธอคนดีตลอดเวลา
ทั้งๆที่เธอทำกันซะเจ็บแสบ
เจ็บแปลบไปจนถึงชาตินี้ชาติหน้า
รู้แล้วที่นอนไม่หลับจนจะสว่างคาตา
ก็มันแค้นนี่หน่า..จะให้หลับลงได้งัย
จะลองแช่งชักหักกระดูก
เผาพริกเผาเกลือส่งไปให้
แต่ไม่ทำหรอก..ได้แต่คิด..จะทำไปทำไม
ขออยู่เป็นคนดีๆ..และให้อภัย..จะได้ไม่เป็นเวรเป็นกรรม
7 เมษายน 2547 15:58 น.
ในฝัน
ชีวิตที่ผ่านมา...จนถึงวันนี้
ย่อมจะมีทุกข์สับสนปนความเศร้า
แม้บางครั้ง..ไม่มีอะไรอยู่ข้างเรา
แต่ทุกย่างก้าว..ก็ยังมีตัวเราคอยเคียงกัน
ถ้าทุกก้าวย่างที่ฉันเดิน
จะมีเธอร่วมเผชิญไปจนถึงฝั่งฝัน
มีหัวใจร้อยเรียงเคียงคู่กัน
วันวันนั้นคงเป็นวันที่แสนงดงาม
5 เมษายน 2547 14:15 น.
ในฝัน
ไม่รู้สึกอะไรเลย
อาจเป็นเพราะเฉยๆและลืมเธอได้
แม้วันที่ผ่านมาจะมีน้ำตาและเสียใจ
แต่วันที่ต้องก้าวต่อไป..จะไม่ยอมร้องไห้ให้ใครเห็นน้ำตา
ขอขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้
วันที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองมีค่า
ค่าที่เธอไม่เห็นแต่ตัวฉันเองก็รู้สึกเรื่อยมา
ว่าตัวฉันก็มีค่าในสายตาของตัวฉันเอง
หน้าส่วนตัว
792
