21 กันยายน 2547 08:43 น.
ใจพเนจร
คนที่เดินทางไปถึงซึ่งจุดหมาย
ที่วาดไว้..
ย่อมมีจุดหมายใหม่ๆเกิดขึ้นในใจเสมอ
จากจุดหนึ่ง..ไปยังอีกจุดหนึ่ง
และจุดหนึ่ง..
แม้จะรู้ว่าระยะทางจุดหมาย..
ที่ไขว่คว้ายิ่งห่างไกลเท่าไหร่
ชีวิตก็ยิ่งสั้นลง
แต่เราก็มีจุดหมายอยู่ในใจเสมอ
เพื่อชีวิตจะได้ไม่เลื่อนลอย
21 กันยายน 2547 08:38 น.
ใจพเนจร
ดาว..ที่สุกสกาวกลางฟ้าไกล
ส่องประกายความหวัง..อยู่กลางผืนฟ้า
ให้คนโหยหา ที่จะหยิบไขว่คว้า...
เอามาเก็บในหัวใจ..
ทาง..ไปสู่ดวงดาวไกลแสนไกล..
ไม่ได้โรยดอกไม้..ต้องฝ่าฟันด้วยใจ
ปวดร้าว...เพียงไหน..ทน..แต่เพียงรู้ไว้อยู่..
ว่า..
สองมือและใจอันมั่นคง..
นั่นคือ.ทรนงยิ่งภูผา..
ที่หยัดยืนมั่นคง..ไม่หวั่นไหวในโชคชะตา
ให้มาชี้ทางที่ก้าวเดิน.
ให้มาชี้ทางที่จะเดินสู่..ดาวดวงที่ใจมันต้องการ..
ไม่ยอมให้ใครกำหนดเดิน..
ไม่ยอมให้ใครขีดเส้นทาง...
ดวงดาวของใครต้องคว้าเอง...
18 กันยายน 2547 14:53 น.
ใจพเนจร
แม้อดีตที่สิ้นหวังพังทลาย
แต่ใจกายมิสลายเปลี่ยนแปรผัน
ยังสองขาสองมือหนึ่งชีวัน
มุ่งสร้างฝันอย่างบรรจงคงสวยงาม
1 กันยายน 2547 07:25 น.
ใจพเนจร
ไม่เคยมีคำว่าสายเกินไปที่จะเป็นในสิ่งที่คุณอยากจะเป็น
1 กันยายน 2547 07:21 น.
ใจพเนจร
คําว่ารักใครก็พูดได้ แต่สิ่งสําคัญกว่านั้นคือรักที่รักจริงๆ จากหัวใจ
หน้าส่วนตัว
871
