30 พฤษภาคม 2552 12:08 น.
ใจปลายทาง
เสียงลือเสียงเล่าอ้างดังสนั่น
หมู่บ้านฉันนั้นมีเรื่องน่าฉงน
ในป่าใหญ่ได้มีประชาชน
ที่ดั้นด้นเข้าป่าหาต้นไม้
เขาเล่าว่ามีไม้ตั้งหลายต้น
มีสายฝนหล่นมาน่าแปลกไหม
เสียงร่ำลือว่าพวกมันนั้นร้องไห้
เอ๊ะยังไงเราต้องลองตามดู
มีผู้คนมาบูชาหาเลขเด็ด
ขูดสะเก็ดเปลือกไม้ให้เรียบหรู
มีธูปเทียนกราบไหว้บอกให้รู้
ว่าลูกหมูลูกช้างอยากร่ำรวย
สามตัวบนสองตัวล่างขออย่างเจ๋ง
หกตัวเต็งเข้าไปได้ถูกหวย
ถ้าลูกช้างหมดทุกข์โศกโชคอำนวย
จะมาช่วยสร้างศาลให้ท่านเทอญ
...สาธุ....สาธุ....สาธุ......
ที่หมู่บ้าน ปากต่อปาก เล่าว่ามีต้นไม้ร้องให้ มีผีสิง เราก็สงสัยเป็นจริงหรือเปล่า
เมื่อไปดูก็แปลกดีนะ ต้นไม้เป็นพันๆต้น ทำไมถึงมี น้ำโปรยลงมาคล้ายฝนตกบางๆ ผ่านใบหนาทึบลงมา
มีเพียงบางต้นเท่านั้นที่มีน้ำริน วิทยาศาสตร์จะอธิบายยังไงดีละ อิ อิ อิ ไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่ ต้นไม้ต้นนี้ บางคนเห็นตัวเลข บางคนเห็นเป็นรูปหน้าผู้หญิง แล้วเพื่อนๆ เห็นเป็นอะไรเอ่ย บอกกันบ้างนะ
ใจปลายทางไปเก็บรูปมาฝาก ลองมองดีๆ เผื่อได้อะไรติดไม้ติดมือ จ๊า
28 พฤษภาคม 2552 20:40 น.
ใจปลายทาง
ใจเจ้ากรรมทำไมไยดื้อนัก
บอกให้หักพักใจไปจากเขา
รู้ทั้งรู้ว่าเขานี้ไม่มีเรา
ยังงี่เง่าคิดถึงได้ไม่รักดี
เขามีคู่คลอเคล้าตอนเข้านอน
หยุดอาวรณ์อาลัยบอกใจหนี
เพื่อนคือเพื่อนเตือนใจไว้ให้ดี
เพราะไม่มีวันเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
เธอคนนั้นคือดวงใจในวันนี้
คือคนที่เดินร่วมทางสร้างความฝัน
ฉันคนนี้ที่ไร้ความสำคัญ
เขาจึงหั่นปันใจไม่เหลียวมอง
รู้ทั้งรู้ว่าเรานี้ไม่มีสิทธิ์
รู้ว่าผิดเพราะเขานี้มีเจ้าของ
รู้ว่าใจไม่มีสิทธิ์คิดครอบครอง
รู้ว่าต้องบอกลาคราตัดใจ
ลืมแล้วหรือเพื่อนที่แสนดีคนนี้ ที่นายบอกจะไม่ลืมเพื่อนทีดีที่สุดสำหรับนาย
เพื่อนที่นายบอกอยากอยู่ใกล้ๆ เพื่อนที่โทรหาอาทิตย์ละเจ็ดวัน
แต่วันนี้ กี่เดือนแล้ว ที่นายหายไป ย้ายห้องมาอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม
มีคนทำกับข้าวให้กินแล้วสินะ นายไม่เหงาเหมือนเมื่อก่อน แล้วใช่ไหม
คิดถึงนะ คิดถึงมาก คิดถึงที่สุด
19 พฤษภาคม 2552 20:47 น.
ใจปลายทาง
ฉันเดินผ่านสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า.
.เด็กมากหน้าวิ่งหยอกเย้าเจ้าสุขสันต์
ฉุดกระชากลากไล่ไปด้วยกัน
.ห่างไปนั้นหนึ่งเด็กน้อยยืนคอยใคร
.คราบน้ำตาเปื้อนแก้มแจมสะอื้น
.หลบมายืนเหม่อลอยคอยใครไหม
.เหมือนตอกย้ำซ้ำรอยเจ้าน้อยใจ
.ชีวิตไร้คนต้องการเนิ่นนานมา
แสงสว่างคืออะไรหนูไม่รู้
ชิวิตอยู่อย่างมืดมิดจิตผวา
หนูเฝ้ารอเมื่อไรใครเมตตา
ช่วยนำพาแสงสว่างอยากได้เจอ
.เหมือนดอกไม้งอกงามตามประสา.
.เพียงเกิดมาเพราะผู้ใหญ่ได้พลั้งเผลอ.
.ทุกค่ำคืนหนูนั้นฝันละเมอ.
.ได้แต่เพ้อพ่อแม่จ๋ามารับที.
.มีผู้คนต้องการเด็กกำพร้า
.เพื่อสรรหาเมื่อพบเราเขาเมินหนี
.เพราะต้องการเด็กกำพร้าหน้าตาดี
.รอหลายปีอยู่อย่างนี้ไม่มีใคร
.หนูอยากตายเพื่อจะได้ขึ้นสวรรค์.
.ทางบนนั้นคงสว่างอย่างสดใส.
.อยากมองเห็นเหมือนเช่นเด็กทั่วไป.
.โลกใบใหม่บนสวรรค์ที่ฉันรอ.
.................................................................................................................
.......ผู้คนมักมาหาเด็กๆๆและนำเด็กๆๆไปเป็นของพวกเขา แต่พวกเขามักจะผ่านเลยหนูไป หนูรู้ว่าเขาคงอยากพาหนูไป แต่เมื่อเขาเห็นว่าหนูตาบอด
เขาก็เลย ไปหาเด็กคนอื่นๆๆ เสมอ หนูก็ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง.....
16 พฤษภาคม 2552 13:34 น.
ใจปลายทาง
รบกวนผู้รู้ช่วยตอบด้วยค่ะ
ใจปลายทาง
ขออนุญาติ ทำผิดประเพณีที่ไม่แต่งกลอนในหน้านี้
เรื่องมีอยู่ว่า อ้อมอยากลงรูปใหญ่ๆแต่ลงไม่ได้ ต้องทำไงค่ะ และอีกอย่าง เวลาจะคอมเม้นคนอื่นแล้วลงรูปด้วย ต้องทำไงค่ะ ( แบบว่า อ้อมไม่ฉลาดเอาซะเลย)
รบกวนเพื่อนๆๆบอกด้วยค่ะ
ขอบคุณยิ่ง
16 พฤษภาคม 2552 12:27 น.
ใจปลายทาง
พี่เคยบอกสัญญาว่าจะรัก
จะขอภักดิ์หัวใจไว้ที่น้อง
สี่ห้องใจดวงนี้พี่ขอจอง
อยากครอบครองทั้งตัวและหัวใจ
ปากอวบอิ่มจิ้มลิ้มยิ้มสวยสวย
ตามมาด้วยคิ้วคางช่างสวยใส
จมูกโด่งตรงสันมันวิไล
มองครั้งใดตัวพี่มีชื่นชม
อีกหน้าอกหน้าใจไร้ที่ติ
ดูกี่ทีก็ต้องตาทั้งหน้าผม
มีความงามตามสมัยไทยนิยม
หน้าขำคมงามไม่ต่างนางสาวไทย
คิดอยู่นานพี่จ๋ามาวันนี้
น้องนั้นมีความลับมาขานไข
แต่สิ่งแรกขอให้พี่นี้ทำใจ
เก็บน้ำตาเอาไว้อย่าไหลนอง
ด้วยความงามของน้องต้องใจพี่
มันไม่มีของแท้แม่ให้น้อง
สวยเพราะมีดกรีดให้สมใจปอง
จึงได้ครองใจพี่นี้นานมา
ถึงร่างกายไม่จริงสิ่งทำขึ้น
พี่อาจฝืนรับไว้ใช่ไหมหนา
แต่สิ่งเดียวที่จริงแท้ในกายา
คือหัวใจกานดาว่ารักจริง