29 มีนาคม 2546 18:12 น.
ใจปลายทาง
เจ็บมากใช่ใหมใจ
ถูกเขาทำร้ายมาอย่างนี้
รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ใยดี
เสียน้ำตามากี่ทีไม่มีจำ
ความจริงใจให้ไปไม่มีค่า
ยังจะบ้าให้อยู่ได้ไม่อายเขา
ใจบางบางเขาเหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้า
ยังมัวเมารักอยู่ได้ใจโง่งม
โง่งี่เง่าอยู่ได้ใจบ้าบ้า
ไม่มีค่าสักนิดคิดบ้างใหม
เจ็บมาหลายครั้งเจ้ายังไม่ทำใจ
จะให้ตายเลยหรือไงใจเจ้ากรรม
................................................
28 มีนาคม 2546 19:46 น.
ใจปลายทาง
ชีวิตฉันนั้นหนาน่าเศร้าใจ
เดินทางใหนใครใครเมินหน้าหนี
เพียงหน้าตาฉันนั้นมันไม่ดี
หาไมตรีจากใครไม่ได้เลย
เพียงแค่เฉียดไปไกล้ก็ไล่ส่ง
โดนเตะโด่งทุบตีไม่มีสงสาร
บ้างดุด่าไอ้บ้าน่ารำคาญ
เพียงแค่ฉันหมาขี้เรื้อนตัวเปื้อนโคลน
(^_^) (*_*) ^*^ ^*^*^*^ ^*^ ^*^
27 มีนาคม 2546 20:24 น.
ใจปลายทาง
เมล์เก่าเก่าเอามาอ่านครั้งสุดท้าย
ตัดสินใจลบไปในวันนี้
อยากจะจบความทรงจำที่เคยมี
พอกันทีความเสียใจที่ได้มา
รูปเคยให้จะลบไปใจมันหาย
แสนเสียดายยิ้มใสใสบนใบหน้า
ดูอีกทีรูปนี้ให้เต็มตา
ลาแล้วหนาวันนี้จะไม่มีเธอ
ไม่มีเหลืออะไรให้ห่วงหา
ขอเพียงแค่วันเวลาให้กับฉัน
ใช้รักษาใจนี้ที่ผูกพันธ์
คงไม่นานใจนี้จะไม่มีเธอ
โชคดีนะคำนี้ที่มีให้
เพื่อนคนใกลต้องลาไปในวันนี้
ไม่ได้โกรธหรือเกลียดนะคนดี
ลาวันนี้เพราะใจล้าเท่านั้นเอง
Far_Away Far_Away Far_Away
26 มีนาคม 2546 20:50 น.
ใจปลายทาง
เด็กชายวัยสิบห้า กับชะตาที่โหดร้าย
มีพ่อไม่ใส่ใจ ซ้ำเมามายได้ทั้งวัน
ฐานะก็ยากจน ต้องอดทนและอดกลั้น
หากินไปวันวัน โอ้สวรรค์ไม่เป็นใจ
แม่ป่วยด้วยโรคร้าย ซ้ำปวดใจกับเรื่องพ่อ
เข้าบ้านมาด่าทอ ชวนทะเลาะพ่อตบตี
พ่อจ๋าอย่าทำแม่ อย่ารังแกแม่อย่างนี้
คว้ามีดได้ไม่รอรี แทงพ่อยับดับสิ้นใจ
คลุกเข่าก้มกราบศพ ลูกเคารพด้วยผิดพลาด
ลูกผิดถูกประจาน ลูกทรพีนั้นมันติดตัว
เด็กชายวัยสิบห้า กับชะตาที่โหดร้าย
ตราปาบที่สร้างไว้ ติดตัวไปไม่มีลืม
26 มีนาคม 2546 20:32 น.
ใจปลายทาง
ขอโทษที่โทรไป
ถ้าทำให้เธอรำคาญ
เธอบอกฉันจุ้นจ้าน
เมื่อไรกันจะเลิกโทร
อยากบอกที่โทรไป
ห้ามไม่ได้ใจคิดถึง
ใจฉันมันดื้อดึง
ขอเพียงหนึ่งแค่นาที
เพียงเสียงสำเนียงขาล
ของเธอนั้นที่ฉันขอ
แค่นี้ก็เพียงพอ
ไม่รั้งรอก็วางสาย