27 กุมภาพันธ์ 2546 18:57 น.
ใจปลายทาง
กระดาษ...คิดถึง...ดินสอ
แค่นี้หนอทำได้เวลาเหงา
เขียน.เขียน.เขียน.ใส่ไปจากใจเรา
เพื่อบรรเทาทุเลาลงคงเจือจาง
อกจะแตกใจจะขาดขลาดความกล้า
เหมือนคนบ้าคิดมากมายใจสับสน
แต่ต้องฝืนเก็บไว้ในใจตน
จำต้องทนเพราะเธอบอก..ให้ทำใจ
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:34 น.
ใจปลายทาง
หากรักเหมือนเมฆน้อยลอยลิบลิ่ว
แม้เจ้าปลิวจากฉันไปให้ใกลห่าง
ฉันจะตามรักนั้นไม่เลือนลาง
กลัวรักร้างจากไปให้ใจตรม
หากเป็นนกจะผกผินตามเมฆน้อย
แม้เจ้าลอยจากไปแสนใกลหนา
จะติดตามเจ้าอยู่มิร้างลา
แม้ฟากฟ้าจะกว้างใกลใจยังตาม
27 กุมภาพันธ์ 2546 13:25 น.
ใจปลายทาง
เฝ้าถนอมปลูกรักปักใจมั่น
ทุกคืนวันเฝ้าดูแลอยู่ชิดใกล้
หมั่นพรวนดินรดน้ำไม่ห่างใกล
แสนสุขใจเมื่อปลูกรักหวังเชยชม
แต่วันนี้รักเหี่ยวเฉาเจ้าทำได้
ทำให้ใจของเรานี้ที่ขื่นขม
เธอทำได้ไม่เห็นใจฉันคอยชม
เธอภิรมณ์กับเขาเราช้ำใจ
27 กุมภาพันธ์ 2546 12:49 น.
ใจปลายทาง
ค่ำคืนนี้มีเพียงดาวคอยเป็นเพื่อน
ดาวล้อมดือนเดือนล้อมดาวช่างสุขสรรค์
แต่ตัวเราอยู่เดียวเปลี่ยวใจครัน
แสนใหวหวั่นอยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
อยากมีใครสักคนคอยเคียงคู่
ให้เธออยู่ใกล้ใจไม่หน่ายหนี
จะดูแลเฝ้ารักและภักดิ์ดี
โอ้..จะมีใครเล่าหนามาเห็นใจ
27 กุมภาพันธ์ 2546 11:35 น.
ใจปลายทาง
...ก็รู้ว่าเธอไม่รัก...
...ก็รู้ว่าเธอไม่มีใจ...
...ก็รู้ว่าสิ่งที่ทุ่มเทให้...
...เธอนั้นไม่ต้องการ...
...ฉันขอเพียงแค่นี้...
...โปรดคิดอีกทีนึกว่าสงสาร...
...ถ้ารักจากฉันเธอไม่ต้องการ...
...ขอเพียงให้ฉัน ได้รักเธอ...