13 ตุลาคม 2546 15:20 น.
ใจปลายทาง
เมื่อรู้แล้วว่าเธอนี้ไม่มีใจ
เลิกสงสัยไม่สับสนหมดคำถาม
เคยคิดไว้ใจตรงกันฝันงดงาม
ต้องหักห้ามยอมตัดใจไปจากเธอ
เราขอโทษที่ผ่านมาคราหนึ่งนั้น
เคยรำพันคำหนึ่งคำพร่ำเสนอ
เอ่ยคำรักจากหัวใจไปบอกเธอ
ใช่เผลอเรอเพราะหัวใจได้สั่งการ
หญิงใจง่ายไร้คุณค่าราคาต่ำ
การกระทำไร้ยางอายดังไฟผลาญ
คำว่ารักบอกเธอไปเมื่อวันวาร
ตามระรานหลอกหลอนฉันทุกวันคืน
ยอมรับผิดสิทธิ์ของใจได้เพียงรัก
จำต้องหักห้ามหัวใจไม่อาจฝืน
เอ่ยคำลาพร้อมความหวังล้มพังครืน
จะขังขืนกลืนน้ำตาคราตัดใจ
.....................................................................................................
2 ตุลาคม 2546 13:46 น.
ใจปลายทาง
ทุกงานเขียนเพียรสร้างจากหัวใจ
แม้จะไม่งดงามตามที่เห็น
จากชีวิตที่บอบช้ำทุกข์ลำเค็ญ
บันทึกเป็นความทรงจำทุกคำกลอน
เรื่องของใจผิดหวังพังแพ้พ่าย
ไม่ห่างหายบันทึกรักเป็นอักษร
อยากจะลืมแต่กลับจำย้ำทุกตอน
ใจร้าวรอนเปื้อนน้ำตาคราสร้างงาน
เมื่อไรหนอจะสดใสไร้ความเศร้า
พร้อมจะก้าวเดินทางอย่างกล้าหาญ
สู้แดดฝนทนลมหนาวเข้าระราน
ผ่านวันวารอย่างแข้มแข็งด้วยแรงใจ
คืนเหงาเหงาเข้ามาอ่านงานอีกหน
จำฝืนทนกักขังน้ำใสใส
ถามตัวเองเมื่อไรหนอรอเมื่อไร
สร้างงานใหม่ไร้น้ำตามาเปื้อนปน
.....................................................................................