8 เมษายน 2552 11:08 น.
ใจปลายทาง
เอาไงแน่คุณทักษินชินวัตร
คุณจะขัดจะขืนยืนตรงไหน
ปากตะโกนร้องปาวๆสามหาวไป
ว่าศาลไทยไม่เป็นธรรมคุณย่ำยี
ศาลตัดสินว่าผิดต้องติดคุก
คุณพาลูกหอบผ้าพากันหนี
ไม่ยอมรับคำตัดสินสิ้นคดี
คุณกลับชี้ศาลไทยไม่ยุติธรรม
แต่คุณนั้นกลับร้องฟ้องคนอื่น
นี่นะหรือคือจุดยืนมันน่าขำ
ถ้าแน่จริงอย่าฟ้องใครไม่กระทำ
หยุดเหยียบย่ำศาลไทยให้มัวมน
เตือนเสื้อแดงจงยั้งคิดสักนิดเถิด
อย่าให้เกิดเลือดนองท้องถนน
คุณเป็นเหยื่อให้ทักษินเพื่อดิ้นรน
ให้หลุดพ้นติดคุกทุกคดี
คนที่ไม่เคยมองตัวเองว่าผิดเลยแต่คนอื่นผิดหมดเลวหมด หมดสภาพกับคำว่าอดีตนายกที่ยิ่งใหญ่....สาธุเวรกรรมมีจริงใครที่คิดร้ายต่อแผ่นดินขอให้มีอันเป็นไป เพี้ยง......
26 กุมภาพันธ์ 2552 12:40 น.
ใจปลายทาง
ใจปลายทาง
เสื้อสีแดงเก็บไว้ในตู้ผ้า
ซื้อมันมาเพราะโดนใจในสีสรร
เป็นสีโปรดใส่อาทิตย์ละหลายวัน
ต้องเก็บมันเพราะสีแดงแสลงใจ
ไม่อยากป็นแนวร่วม น.ป.ก.
เห็นแล้วท้อกับความคิดผิดวิสัย
ปากร้องเรียกเพรียกหาประชาธิปไตย
แต่ทำไมทำตัวเป็นเผด็จการ
ทั้งเถื่อนถ่อยก่นด่าปาลูกหิน
ไข่ใช้กินนำมาปาน่าสงสาร
ไปทำร้ายพันธมิตรจิตอันธพาล
ยังอาจหาญร้องขอความยุติธรรม
คนกลุ่มนี้สนับสนุนและยอมรับอาจารย์ใจ อึ้งภากรณ์ ทั้งๆๆที่อาจารย์ใจ
คิดจะล้มสถาบัน ไม่แน่ใจว่าประชาชนที่เดินร่วมขบวนประท้วงจะเข้า
ใจจุดมุ่งหมายของแกนนำทุกคนหรือไม่ มันน่าเศร้า มากที่เห็นชาวบ้าน
ชูป้ายรักอาจารย์ใจ ก็ยอมรับในเสรีภาพของความคิดแต่ละคน แต่ใจก็เศร้าที่เห็นแบบนี้
6 กุมภาพันธ์ 2552 11:14 น.
ใจปลายทาง
อกสะท้อนนอนหนาวกี่คราวแล้ว
ยังไร้แววหนุ่มหน้าไหนให้ไออุ่น
กอดหมอนข้างนานมาช่างทารุณ
อยาก...นอนหนุนอกแน่นๆแฟนสักคน
อยาก...เกี่ยวก้อยนอนนับดาวพราวบนฟ้า
อยาก...สบตาหาความหวานกลางสายฝน
อยาก...ทานข้าวเคล้าเคียงเพียงสองคน
อยาก...จะพ้นปีนคานทองต้องเร็ววัน
6..กุมภาปีนี้ปีห้าสอง
ให้สมปองสมคิดดังจิตหวัง
ให้พบพานคนดีที่จริงจัง
ให้สมดังตั้งใจในอยากเอย
......อยาก..โน่น อยาก..นี่มาหลายปีแล้วปี่นี้ขอให้สมหวังนะเจ้.....
21 พฤศจิกายน 2551 14:25 น.
ใจปลายทาง
ต้องเสียเลือดเสียเนื้ออีกเท่าไร
ต้องเสียใจเสียน้ำตากี่คราหนอ
แขนหรือขาขาดกี่ข้างถึงจะพอ
แม่หรือพ่อจะต้องตายไปกี่คน
มือกับตีนไยเล่าเจ้าแยกทาง
มาแยกข้างตบตีให้มีผล
เพียงเพราะคิดแตกต่างจากพวกตน
หนีไม่พ้นเลือดกองนองแผ่นดิน
พันธมิตรรักในหลวงหวงประเทศ
ไม่รับเศษเงินชั่วชาติทาสทักษิน
ข้าราชการของไทยไยชาชิน
จึงล้างลิ้นโลมเลียเหี้ยการเมือง
แก้กฎหมายให้พวกพ้องต้องพ้นผิด
เพื่อให้สิทธิ์ทำเพื่อตัวชั่วทุกเรื่อง
ไม่สนใจประชาชนจะขุ่นเคือง
แม้บ้านเมืองจะลุกไหม้ใกล้ล่มจม
.......................................................................................
...........ข้าราชการชั่วๆบางคนทำไมจึงกลัวนักการเมืองกันนัก
เมื่อไรหนอประเทศไทยจึ้งจะหมดจากการคอรับชั่น อีกสิบปีเราคงตามหลังลาว
แน่ๆๆเลย
26 มิถุนายน 2551 21:44 น.
ใจปลายทาง
แสนหวาดกลัวหวั่นไหวใจดวงนี้
ทุกเวลานาทีนั้นมีค่า
เพราะร่างกายเรานี้มีโรคา
อาศัยอยู่นานมาน่ากลัวจริง
กลัวรู้ตัวเมื่อสายใจหวาดหวั่น
กลัวถึงวันนอนหลับไหลไร้ทุกสิ่ง
กลัวร่างกายดับสลายใจประวิง
กลัวความจริงมันโหดร้ายเกินใจทน
ถ้าก้อนเนื้อกลายเป็นมะเร็งร้าย
ถ้าต้องตายจริงๆยิ่งสับสน
ถ้าเจ็บปวดทุรนทุรายใจกังวล
ต้องทุกข์ทนน้อยมากอย่างไรกัน
อยากต่อลมหายใจให้ชีวิต
อยากลิขิตสรรสร้างอย่างที่ฝัน
อยากอยู่ใกล้คนที่รักในทุกวัน
อย่าลงฑัณฑ์ด้วยโรคร้ายในกายเรา
เข้าออกโรงพยาบาล หลายวัน คุณหมอบอกพบก้อนเนื้อที่ไม่ค่อยดี
วันที่1ต้องผ่าตัดมันใหญ่มากหมอถอนหายใจ ปล่อยไว้ได้ไง
กลัวเหลือเกินเนื้อไม่ค่อยดีของคุณหมอจะเป็นมะเร็ง
หมอบอกถึงเป็นมะเร็งก็รักษาได้อย่ากังวล แต่คนไข้คนนี้
นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว...
หน้าส่วนตัว
1235
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใจปลายทาง
