15 กรกฎาคม 2552 10:20 น.
ใจปลายทาง
กลับไปเถิดยาหยีของพี่เอ๋ย
อย่าละเลยหน้าที่ไม่ดีหนอ
คนอยู่หลังร้องร่ำน้ำตาคลอ
พี่จะรอวันหน้ามาพบเจอ
รู้ว่าน้องไม่อยากจากไกลพี่
นัดอีกทีวันนั้นวันผัวเผลอ
โทรมานัดจัดเวลาอย่ารอเก้อ
เมือขาดเธออยู่ไม่ได้ไร้คู่เคียง
กลับไปเถิดเธอจ๋าอย่าว่าไล่
ต้องตัดใจลูกเต้าเจ้าส่งเสียง
ลูกร้องให้แม่จ๋าอย่าเอนเอียง
กลัวแม่เลี่ยงห่วงเล่นไม่เป็นใจ
พี่ขาขาดน้องไปในวันนี้
เล่นดัมมี่สี่ขาจะหาไหน
มาเล่นต่อจากน้องที่ต้องไป
ล่มวงไพ่เพราะลูกน้องร้องกินนม
..
แต่งกับพี่ตั้งแต่แรก ก็ไม่ต้องหลบซ่อนแบบนี้
12 กรกฎาคม 2552 13:10 น.
ใจปลายทาง
ลองทบทวนถามใจใหม่อีกครั้ง
ว่าจะยังมอบใจให้กับฉัน
ใช้เวลาอ่านใจให้นานวัน
คนสำคัญคนนั้นฉันหรือใคร
หญิงคนนี้มีอะไรอย่างใจฝัน
อย่ารักกันเพียงสนิทมาชิดใกล้
มองตัวตนพ้นเปลือกเลือกข้างใน
ดีพอไหมใจดวงนี้ที่ต้องการ
ถ้าดีพอคนรักเก่าเขาไม่ทิ้ง
คือผู้หญิงไร้ค่าอย่าสงสาร
การศึกษาน้อยนิดคิดให้นาน
อีกการงานเพียงแม่ค้าอย่าใส่ใจ
ไม่ควรคู่เคียงข้างร่วมทางฝัน
จะหาวันใสสว่างอยู่ทางไหน
ต้องเดินทางหว่างกาลนานเท่าไร
จึงจะไปถึงปลายทางดังฝันมา
เปิดประตูมองใครคนใหม่บ้าง
เธอมีทางสายใหม่ให้ค้นหา
อาจถูกต้องตรงใจในสายตา
ให้เวลาหัวใจได้ตอบเธอ
8 กรกฎาคม 2552 21:04 น.
ใจปลายทาง
เคยเตือนย้ำทำใจไม่ให้หวัง
ว่าจะยังมีเพลงบรรเลงหวาน
มากล่อมใจด้านชามาช้านาน
ดอกไม้บานเต็มห้องของหัวใจ
อยู่คลุกคลีความเหงาเศร้าใจหม่น
เป็นเพราะคนใจดำทำร้องให้
เดินถนนสายน้ำตามาแสนไกล
มองหาใครร่วมทางยังไม่มี
ถึงคราวหลับใจหนอก็ฝันร้าย
เศร้าไม่คลายหลับตื่นฝืนหลีกหนี
จมในบ่อน้ำตามานานปี
ไม่เหลือที่ความสุขทุกข์ครอบครอง
วันนี้มีมืออุ่นคุณยื่นให้
มาปลอบใจดวงเก่าคลายเศร้าหมอง
ซ่อมรอยแผลแพ้ใจใฝ่ประคอง
คอยปกป้องหัวใจได้เยียวยา
คือคนเดินร่วมทางสร้างวันใหม่
ดูแลใจดวงนี้ที่ไร้ค่า
ฉุดให้พ้นรอยเก่าเงาน้ำตา
หรือเพราะฟ้าปลอบใจได้ประทาน
ฟ้าสงสารหัวใจในวันนี้
ให้ได้มีคืนวันอันแสนหวาน
ได้หอมกลิ่นวันใสดอกไม้บาน
นกกาขานขับกล่อมพร้อมยินดี
3 กรกฎาคม 2552 13:37 น.
ใจปลายทาง
ไม่เคยลืมสัญญามั่นในวันเก่า
ว่าสองเราเคียงคู่อยู่เพียงสอง
ใครหน้าไหนหล่อเหลาเราไม่มอง
ไม่เกี่ยวข้องสำรองจ้องหนุ่มใด
ทุกปัญหาฝ่าฟันให้ผ่านพ้น
เราสองคนจะสานฝันวันสดใส
เพราะรักจริงไม่ทิ้งกันแม้วันใด
สัญญาใจขอตายไปพร้อมกัน
เธอมาทวงสัญญาเวลานี้
วอนคนดีอย่าลงโทษโกรธเคืองฉัน
ไม่ทำตามคำสัญญาอย่าลงทัณฑ์
ผิดมหันต์ขอคนดีมีอภัย
เสียงโหยหวนชวนสยองนอกหน้าต่าง
เดินแยกทางเถิดหนาอย่ามาใกล้
จะทำบุญกรวดน้ำส่งตามไป
อุทิศให้ทุกวันพระนะคนดี
...................................................................
ไปที่ชอบ ที่ชอบ เถอะที่รัก
1 กรกฎาคม 2552 17:18 น.
ใจปลายทาง
รับเอ๋ยรับฝาก
ริมฝีปากเรื่อแดงอิ่มแฝงหอม
ประทับแก้มซ้ายผินอย่างยินยอม
จักถนอมรักษ์ไว้มิให้จาง
คอยคิดถึงก่อนนอนตามสอนสั่ง
ด้วยหวานหวังหว่างใจไม่เมินหมาง
หากมอบคืนวันใดในปลายทาง
ขอทาบวางที่เก่านะเจ้าเอย
ฝากเอ๋ยฝากไว้
ประทับรอยแก้มซ้ายในวันนั้น
ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นรางวัล
ตามคำมั่นสัญญาถ้าแต่งกลอน
หวั่นเอ๋ยหวั่นใจ
แก้มมีใครประทับรอยหรือคอยสอน
ทุกคืนวันหวั่นไหวใครกอดนอน
อกสะท้อนวอนเถิดหนาอย่ามีใคร
แก้มเอ๋ยแก้มพี่
ยังคงมีรอยเก่าของเราไหม
ถ้าพานพบอีกครั้งหวังด้วยใจ
ประทับรอยแก้มซ้ายไว้ที่เดิม