17 พฤษภาคม 2546 09:44 น.
ใจปลายทาง
.....โกรธคือโง่โมโหคือบ้าพระว่าไว้.....
....ใจเหมือนไฟเผาพลาญมันร้อนรุ่ม.....
....หน้าเคยสวยด้วยความหวานปานประทุม.....
....กลับงองุ้มเหมือนจวักตักข้าวแกง.....
....ใครพูดมาผิดหูหนูจะกรี๊ด.....
....ใครสะกิดผิดใจให้แสลง.....
....หน้าจะเบี้ยวตาถลนเหมือนคนผิดสำแดง.....
....ใครอย่าแกล้งมีสิทธิ์ตายในทันที....
....ถ้าอยากช่วยให้หายได้ไม่ยาก....
....เพียงลมปากพูดเอาใจไม่หน่ายหนี....
....หนูอยากได้อะไรหาให้ในทันที....
....เพียงแค่นี้จะเจอยิ้มอิ่มเอมใจ....
.........................(^_^ ).............อย่าช่วยซ้ำน่ะค่ะ....................(^_^ ).............
16 พฤษภาคม 2546 14:05 น.
ใจปลายทาง
.พี่สัญญาภาษารักฝากให้น้อง.
.ยังดังก้องในหูไม่รู้หาย.
.จะรักน้องชั่วดินฟ้าชีวาวาย.
.คำสัญญาจากปากชายให้ฉันรอ.
.รอสัญญามาสิบปีแล้วที่รัก.
.รอจะฝากชีวิตคิดร่วมหอ.
.มาวันนี้ฉีกสัญญาบอกว่าพอ.
.จะให้รอจนแก่ตายหรือไรกัน.
....................ไม่รอแล้วค่ะ.....................................................
16 พฤษภาคม 2546 13:43 น.
ใจปลายทาง
...ขอบใจเธอเพื่อนทางไกลที่ใจดี...
...มิตรภาพไมตรีที่มีให้...
...ไม่ทอดทิ้งเพื่อนคนนี้ที่เอาแต่ใจ...
...หลายคราวไปที่ทำร้ายใจเรื่อยมา....
...ปากก็ร้ายใจไม่ดีมีแต่เรื่อง...
...ชอบขุ่นเคืองทุกเรื่องราวเจ้าปัญหา...
...เรื่องเพียงนิดคิดงอนเง้าเจ้าน้ำตา...
...เอือมระอาเรามากมายใช่ใหมเธอ...
...เพียงเพราะรักจากใจให้กับฉัน...
....ความผูกพันความห่วงใยมีให้เสมอ...
...อยากจะบอกฉันขอโทษที่โกรธเธอ...
...ฉันเผลอเรอเชื่อคำใครใส่ร้ายมา...
.................................ขอโทษนะฝ้าย................................
16 พฤษภาคม 2546 13:09 น.
ใจปลายทาง
จำได้ใหมเธอสัญญาว่าจะรัก
เธอจะปักหัวใจไว้ที่ฉัน
เราจะมอบหัวใจให้แก่กัน
แม้คืนวันจะเปลี่ยนไปใจคงเดิม
จะกัดฟันสร้างฝันสู้ปัญหา
จะฟันฝ่าอุปสรรคเอารักเสริม
จะแบ่งสรรปันน้ำใจให้เต็มเติม
เราจะเพิ่มความจริงใจให้แก่กัน
จะรวมหัวจมท้ายในทุกที
สามัคคีคือพลังตั้งให้มั่น
ทุกปัญหาจะฝ่าฟันไปด้วยกัน
ไม่ทิ้งฝันเราจะท้ากล้าเผชิญ
มาวันนี้ฉันมีหนี้เพียงสามล้าน
เธอเปลี่ยนผันปันใจให้ห่างเหิน
หนี้เพียงนิดคิดแตกแยกกันเดิน
ช้ำเหลือเกินเมื่อเธอนั้นลืมสัญญา
คำสัญญาเคยให้ใยลืมสิ้น
เธอพลิกลิ้นวันนี้หนีปัญหา
ทิ้งฉันไว้ให้ชอกช้ำกับน้ำตา
หนี้สร้างมาจะหาที่ใหนใช้เขาเอย
303030303030303030303030303030303030303030303030303030303030303
13 พฤษภาคม 2546 12:30 น.
ใจปลายทาง
ฝากถึงเธอเจ้าของเมลล์ฉบับนั้น
ไม่บอกฉันว่าเธอนั้นเป็นใคร
เมื่อเธอกล้าต่อว่าฉันมากมาย
แต่ทำไมเธอถึงอายในความจริง
ลองใคร่ครวญตรึกตรองสมองคิด
เธอมีจิตอกุศลมืดมนยิ่ง
ใยคิดแยกแตกใจไม่ประวิง
ให้เพื่อนทิ้งคนจริงใจได้ลงคอ.
คนจริงใจใยคิดแยกแตกให้ผิด
เปลี่ยนความคิดเสียใหม่ได้ใหมหนอ
ลองพินิจพิจารณาคำว่าพอ
เพียงอยากขอให้ยกระดับปรับจิตใจ
...............................................................................