26 พฤษภาคม 2546 18:30 น.
ใจปลายทาง
.เมื่อแรกเริ่มเดิมทีที่รู้จัก.
.หวังเพียงทักชั่วครั้งคราวก็เท่านั้น.
.ไม่คิดคบพบปะให้นานวัน.
.คำพูดฉันบางอย่างไม่ตั้งใจ.
.
.หวังเพียงคุยให้สนุกทุกๆวัน.
.บางเหตุการณ์นั้นแต่งเติมเสริมมาใหม่.
.พูดเรื่อยเปื่อยเลื้อยคำหลอกบอกเธอไป.
.แต่ส่วนลึกในใจเริ่มใหวเอียง.
.
.ความรู้สึกผูกพันธ์นั้นเกิดก่อ.
.เสียงเพราะๆส่งตามสายได้ยินเสียง.
.ใครเดือดร้อนอ้อนบอกไปได้ไกล้เคียง.
.แม้เพียงเสียงก็บรรเทาคลายเหงาใจ.
.
.ความคิดถึงความห่วงใยสายสัมพันธ์.
.ไม่คิดฝันจะกำเหนิดก่อเกิดได้.
.จากการหลอกเล่นสนุกทุกวันไป.
.เป็นสายใยสายสัมพันธ์ฉันให้เธอ.
.
.อ้อมขอโทษโปรดอภัยให้อีกครั้ง.
.ทุกๆอย่างผิดพลาดไปได้พลั้งเผลอ.
.ฝ้ายกับออฟตอบให้รู้อยู่ที่เธอ.
.ใจนะเออจะอภัยได้ใหมเอย.
.........................ขอโทษ....ฝ้าย......ออฟ..............................................
25 พฤษภาคม 2546 19:00 น.
ใจปลายทาง
....เธอจะไปใครจะรั้งยั้งเธอได้....
.....เมื่อหัวใจเธอไปอยู่คู่กับเขา....
.....มีเพียงตัวเธออยู่คู่กับเรา....
.....ก็จงเอาตัวกับใจไปด้วยกัน.....
.....ไม่อวยพรให้โชคดีเหมือนคนอื่น.....
.....ไม่อยากฝืนหัวใจพูดไปอย่างนั้น.....
.....เธอทำให้ใจสลายแทบวายชีวัน.....
.....ดับความฝันที่วาดไว้ได้พังภินย์.....
.....เพียงอยากบอกว่าถ้าไปอย่าได้กลับ....
.....ไปให้ลับดับความหลังฝังให้สิ้น.....
.....ถ้าเธอเจ็บหรือเธอช้ำน้ำตาริน.....
.....อย่าได้บินย้อนกลับไม่รับคืน.....
................................................................................................................
20 พฤษภาคม 2546 20:31 น.
ใจปลายทาง
ลองทบทวนถามใจให้แน่ก่อน
อย่ารีบร้อนปักใจไว้ที่ฉัน
ใช้วลาอ่านใจให้นานวัน
คนสำคัญคนนั้นฉันหรือใคร
ฉันคนนี้อาจไม่ดีอย่างที่ฝัน
อย่ารักกันเพียงเธอฉันนั้นชิดใกล้
มองตัวตนให้พ้นเปลือกเลือกจากใจ
ดีพอใหมที่จะให้ใจฉันมา
ลองเปิดใจให้ใครคนใหม่บ้าง
เธอมีทางสายใหม่ให้ค้นหา
อาจถูกต้องตรงใจใฝ่ฝันมา
ให้เวลากับหัวใจได้ค้นดู
ถ้าฉันดีคนรักเก่าเขาไม่ทิ้ง
มีหลายสิ่งที่ผิดไปอยากให้รู้
ทั้งใจร้อนอ่อนคำหวานวานตรองดู
จะทนอยู่กับฉันนั้นทำไม
.................................................................................................................
19 พฤษภาคม 2546 13:18 น.
ใจปลายทาง
....เลือดล้างเลือดเดือดดาลการเข่นฆ่า....
....คราบน้ำตายังอาลัยไม่เหือดหาย....
....สิ้นชีวาเพราะไทยเข่นฆ่าไทย....
....ศพอยู่ใหนแม่ตามหามาหลายปี...
....ยอมรับได้แม้เจ้าตายวายชีวา...
....เพียงนำพากระดูกเจ้ามาเผาผี....
....ตามหาไปเท่าที่ลมหายใจแม่ยังมี....
....เพียงแค่นี้มีกระดูกลูกไกล้ตัว.....
....ไม่ทำผิดคิดร้ายไม่ขายชาติ...
....ชีวาวาตต้องดับไปให้คนชั่ว....
....หลงอำนาจบาตรใหญ่ใจเมามัว....
....ไม่เกรงกลัวบาปกรรมทำได้ลง....
..............................................................................................................................
18 พฤษภาคม 2546 13:53 น.
ใจปลายทาง
....ค่ำคืนที่เงียบเหงา....
....กับเงาของความหลัง....
....อ่อนล้าไร้กำลัง....
....ไม่อาจรั้งยั้งน้ำตา....
....ท้อแท้ในหัวใจ...
....ไม่มีความหมายและไร้ค่า....
....ความจริงใจไม่นำพา....
...ตอบแทนมาโง่งมงาย....
....อยากถามว่าผิดหรือ....
....ที่ฉันซื่อเพราะเชื่อใจ....
....เพราะรักและห่วงใย....
....ทีทำไปจากใจจริง....
ว่าจะไม่ใส่ใจ.....ว่าจะไม่เก็บคำพูดของคนรอบข้างมาคิดมาก....
.....แต่...เมื่อได้ยินบ่อย....ใจก็หวั่นไหว....เพียงแต่หวังว่า......
.....คำพูดของคนเหล่านั้น....ไม่ใช่ความจริง.....เราจะเชื่อใจนายน่ะ........
.........เพื่อน...คำนี้มันมีความหมายมากนะ.....
.........เราไม่อยากเสียคำคำนี้ไป.........