19 สิงหาคม 2545 14:08 น.
ใจน้ำ
ปวดแปลบตรงกลางใจ..
เธอบอกกับฉันว่า..
..ไม่คิดถึงมาก..เหมือนเดิมแล้ว..
ได้แต่ฟังแล้วยิ้มเฉย..เฉย..
เหมือนเป็นคำพูดทั่วไป..ไม่ได้ใส่ใจเลย..
แต่..ใจเอย..บอบช้ำ เจ็บซ้ำ..ทรมาน..
หากฉันห่างหายไป..
ห่างเหิน..ห่างใจ..ไม่พบหน้า..
เธอคง...
ลืมฉัน..ลืมรัก..ลืมสัญญา..
ลืม- ลบไปจากหัวใจ..
..
31 กรกฎาคม 2545 11:45 น.
ใจน้ำ
ถ้าเธอ...ปันใจให้ใครอื่น..
จะให้ฉันฝืนยิ้ม...หรือทำเฉย..
ไม่คิดมาก..มองเธอเหมือนอย่างเคย..
ปล่อยบางสิ่ง..เลยตามเลย..ไม่ใส่ใจ...?
ถ้าเธอ..มีใจให้ใครอื่น..
ให้ฉันยืนปลื้มยินดี..ใช่หรือไม่..
รักคือการให้..การปล่อยให้เธอจากไป..
ไม่ฉุดรั้ง..ดึงไว้..ให้รำคาญ..?
ถ้าเธอ...เดินจากไปกับใครอื่น..
ฉันควรจะกล้ำกลืน..ฝืนทนได้..
แค่เธอมีเย็นชา.....ห่างเหิน...หมดใจ..
ฉันก็แค่..หันหลังกลับไป..เท่านั้นเอง??
เธอคงลืม..ว่าฉันมีชีวิต...
คิดจะคบกับใคร...เลิกกับใคร..ใช่ของง่าย..
ความรักของฉัน..เกิดขึ้นมาด้วยใจ..
ยากจะลบเลือนไป...ในทันที..
เธอคงลืม..ว่าฉันมีจิตใจ..
ร้องไห้..ปวดใจ..ยังไม่ไร้ความรู้สึก..
ความรักของฉัน..ไม่ฉาบฉวย..อย่างเธอนึก..
ลึกสุดใจ ฉันยังเก็บไว้..เพื่อรัก..
23 กรกฎาคม 2545 21:47 น.
ใจน้ำ
ฉันผิดเอง..ทุกอย่าง..
หลายสิ่งจึงจืดจาง..ห่างหาย..
ฉันเอง.......คนที่เริ่มต้นทำลาย..
ทุกอย่างพังทลาย..แม้กระทั่งใจฉันเอง..
ถึงร้องไห้..จนน้ำตาเป็นสายเลือด..
ไม่มีวันจะได้หวน....คืนมาหา..
อยากกล่าวคำ..ขอโทษ..ทุกสิ่งที่ผ่านมา..
กาลเวลา..ก็ไม่อาจจะลบเลือน-ฆ่าความทรงจำ..
20 กรกฎาคม 2545 23:48 น.
ใจน้ำ
เพราะ..หมดความสำคัญ..
เธอจึงเหินห่าง..เฉยชากับฉัน..แบบนี้..
คนๆนั้น..หายไปไหน..คนที่แสนดี..
คนที่รัก..และมีฉัน..เพียงคนเดียว..
คนๆ นั้น..หายไปไหน...
20 กรกฎาคม 2545 09:53 น.
ใจน้ำ
.ฉันรับรู้..
เธอบีบมือฉันอย่างมั่นใจ..มั่นคง..
เหมือนจะบอกว่า..
ฉันคือคนที่ใช่..และจะไม่ไปไหนอีก...
มาถึง ณ วันนี้..
เธอยังคงจับมือฉันอยู่เช่นเดิม...
แต่...แรงบีบกลับคลายลง...
หรือความมั่นคงจะเปลี่ยนแปร..
ฉันจึงออกกำลัง.....รักษาแรงบีบนั้น..
.... . . .
.เพราะเธอ..เหนื่อยล้า..ที่ต้องออกแรง..
หรือเพราะ...เธอกำลังบีบมือใคร- อีกมือ..
หน้าส่วนตัว
1170
