11 มีนาคม 2548 16:19 น.
โอ คาลิฟโซ
....ลมหายใจรวยรินได้ยินแผ่ว
ฤาสิ้นแล้วเรี่ยวแรงแห่งวิถี
ช่างเหนื่อยอ่อนเหนื่อยล้ามาเต็มที
นาทีนี้พักก่อนย่อนกายา
....กี่หมื่นก้าวย่ำเดินบนเนินผา
หลายหมื่นท่าปีนป่ายมุ่งหมายฝัน
แม้นแสนเหนื่อยใจกล้าจะฝ่าฟัน
หากสิ้นฝันสิ้นใจ..ในบัดดล..
10 มีนาคม 2548 13:44 น.
โอ คาลิฟโซ
โลกภายนอกในปัจจุบันมันเร้าร้อน
ไม่ควรเลยจริง ๆ
ที่จะออกไปเดินเท้าเปล่า
ไม่ควรเลยจริง ๆ......
9 มีนาคม 2548 16:11 น.
โอ คาลิฟโซ
จันทรา....ดาราดาษดื่นบนฝากฟ้าไกล
แสงอร่ามนวล เจิดจรัสเป็นประกาย
แต่สิ่งเหล่านี้....จะสวยงามและเด่นมีคุณค่า
ก็ต่อเมื่อเราพิจมองอยู่ไกล ๆเท่านั้น.
7 มีนาคม 2548 16:59 น.
โอ คาลิฟโซ
....เทียนเล่มน้อยค่อยค่อยปล่อยแสงหรี่
เทียนเล่มนี้ที่ที่ให้แสงสว่าง
ยามราตรีที่มืดมิดปิดอำพราง
แสงสว่างจากร่างน้อยปลดปล่อยความมืดมน
....ยืนร่ำให้น้ำตาไหลเป็นสายธาร
แม้ร้าวราน..สู้ทนเพียงเพื่อเธอ
ก้าวสู่ฝันที่มั่นไม่พรั้งเผลอ
เทียนเล่มนี้แหละเธอ..จะเปิดทาง
....แต่ชะตาเหมือนฟ้ามากลั่นแกล้ง
ยามหมดแรงแสงล้าน้ำตาไหล
ชีวีมอดดับลงสิ้นดงไฟ
เขาเปลี่ยนไปไม่เห็นค่าน้ำตาเทียน
....เคยร่ำให้เสียใจไม่เห็นผล
แม้สู้ทนจนสิ้นน้ำเทียนไหล
เขานำพาคุณค่าแค่แสงไฟ
ไม่ใส่ใจไม่เคย..เห็นด้ามเทียน.
5 มีนาคม 2548 10:05 น.
โอ คาลิฟโซ
....บางครั้ง..เส้นทางแสนสับสน
เดินแสนยากลำบาก ระบม
....บางครั้ง..ราบเรียบสงบ นิ่ง
เลื่อนลอยเสียจนแปลกประหลาด
....บางคน..พร่ำว่าชีวิตนั้น แสนยากลำบาก
แต่หาใครยืนยันได้ว่า การจบชีวิต
คือบทสิ้นสุดของความลำเค็ญ.
หน้าส่วนตัว
856
