คิดถึง

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

คิดคำนึงรำพึงถ้อยเรียงร้อยพจน์
ด้วยดวงหน้ามาปรากฎสุดสดใส
อาวรณ์กายใจละเหี่ยเพีลยหทัย
ห้วงหวาดหวาดอนาถใจในห้วงรัก
  เพียงผ่านแผ่นพื้นภิภพประสบเจ้า
ให้ยั่วเย้าใจนี้สิแสนหนัก
บ่กล้าเอ่ยเฉลยความถามนงลักษณ์
ให้ประจักษ์แจ้งจิตพินิจใน
   หอมเอยหอมพยอมหวลอบอวนกลิ่น
วิเวกแว่วแผ่วแผ่วยินสิ้นเสียงสาย
นุชสะอื้นระรื่นเสียงสำเนียงใน
ซอวะหวาดดั่งขาดใจให้กังวล
   ราตรีเอยประดับดาวสิพราวพร่าง
ทำนองเพราะเสนาะสร้างดั่งสายฝน
ชโลมไล้กายฉ่ำระกำทน
พี่เจ็บจนเจียรใดใคร่ตระหนัก
   เมื่อใดหนอได้ประสบพบพักตร์เจ้า
กาลใดเล่าได้ร่วมคอนนอนหนุนตัก
ทุกนาทีมีจิตถึงรำพึงภักดิ์
เฝ้ารอวันอีกนานนักจักได้เจอ
   เฝ้ารอไล้ใกล้แก้มแต้มรอยจูบ
เพ่งพิศรูปในนภาหนอข้าเผลอ
เมื่อใดหนาข้านี้สิได้เจอ
คงละเมออีกนานเนิ่นเกินคืนวัน..............